Μία διαχρονική παθογένεια του συστήματος χάραξης εξωτερικής πολιτικής ήταν η απουσία θεσμών και η κομματικοποίηση ακόμη και αυτού του ευαίσθητου τομέα, ο οποίος θα έπρεπε να ταυτίζεται με την εθνική συνεννόηση, τη σύμπνοια και τη συνεργασία. Ενάντια στη συγκεκριμένη πρακτική, η Κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έκανε βήματα, με στόχο την αξιοποίηση των κορυφαίων επιστημόνων προς όφελος του εθνικού συμφέροντος, μέσω νομοθετικής πρωτοβουλίας το 2017 για την ίδρυση του Κέντρου Ανάλυσης και Σχεδιασμού και την ανασύσταση του Επιστημονικού Συμβουλίου.
Δυστυχώς, μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τη Ν.Δ. τον Ιούλιο του 2019, αυτή η πολιτική εγκαταλείφθηκε. Αντί ενός Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας διεπιστημονικά διαρθρωμένου με κατοχυρωμένες διαδικασίες ανατροφοδότησης και με συμμετοχή των σημαντικότερων αξιωματούχων, υπεράνω κομμάτων, προτιμήθηκε η σύσταση ενός γραφείου υπαγόμενου στην εποπτεία του Πρωθυπουργού και άρα, πλήρως χειραγωγημένου. Μάλιστα, ο Αναπληρωτής Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας και προσωπική επιλογή του κ. Μητσοτάκη κ. Θάνος Ντόκος παρουσιάζεται ξεκάθαρα υπέρμαχος της στρατηγικής του κατευνασμού, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την πρότασή του για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου.
Η σημερινή κυβέρνηση έχει αποφασίσει να μην ακολουθήσει το δρόμο των λεγόμενων “checks and balances” (δικλείδων ασφαλείας), τα οποία διασφαλίζουν τη λογοδοσία και τον έλεγχο σε κάθε αιρετό ή υπηρεσιακό αξιωματούχο, ιδιαιτέρως όταν τα καθήκοντά του άπτονται ζητημάτων εθνικού συμφέροντος. Οι εν λόγω δικλείδες ενδεχομένως είναι «ενοχλητικές» σε όσους επιθυμούν να ασκήσουν μια βοναπαρτικού τύπου εξωτερική πολιτική, αλλά είναι προϋπόθεση δημοκρατίας και νομιμοποίησης των κυβερνητικών πεπραγμένων από τους πολίτες.
Οι συνέπειες της «κομματικής φιλοσοφίας» της σημερινής κυβέρνησης φαίνονται καθημερινά. Αν υπήρχε θεσμική οργάνωση της εξωτερικής πολιτικής, ο Υπουργός Άμυνας κ. Παναγιωτόπουλος θα περιέγραφε δημοσίως λεπτομέρειες από το χειρισμό ενός ελληνοτουρκικού επεισοδίου σε κοπή πίττας της Ν.Ο.Δ.Ε. Καβάλας; Ο Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών κ. Βαρβιτσιώτης θα υποστήριζε ότι «είναι στρατηγική μας να μην επιβάλλουμε κυρώσεις στην Τουρκία» ή θα προέβλεπε ότι «ο Ερντογάν δε θα μετατρέψει την Αγιά Σοφιά σε τζαμί»; Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης θα υπερθεμάτιζε της άποψης ότι «η Τουρκία είναι απομονωμένη» διαψεύδοντας ταυτόχρονα αρκετά κορυφαία στελέχη της Ν.Δ. που τονίζουν το αντίθετο, αλλά και την ίδια την πραγματικότητα;
Η υλοποίηση της βέλτιστης πολιτικής έχει ως προαπαιτούμενο την επίκληση υπαρκτών δεδομένων και την ορθή ανάλυση αυτών. Γι’ αυτό το λόγο, σημείο εκκίνησης πρέπει να είναι τα διασταυρωμένα και επιστημονικά επαληθευμένα στοιχεία, όχι οι προσωπικές επιθυμίες του κάθε κυβερνητικού στελέχους ή η ανάγκη τήρησης του κομματικού πατριωτισμού. Απαιτείται πατριωτισμός… σκέτο. Όταν το πολιτικό σύστημα αναφέρεται σε ζητήματα εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής, οφείλει να έχει ενιαία και βαθιά τεκμηριωμένη φωνή, χωρίς παλινωδίες και ταλαντεύσεις, χωρίς κομματικές υστεροβουλίες, χωρίς επικοινωνιακούς τακτικισμούς εσωτερικής κατανάλωσης. Μια φωνή, που να εκπέμπει μηνύματα αποτροπής, ισχύος και βούλησης προς όλους όσους επιβουλεύονται την εθνική μας κυριαρχία.
sarakiotis.gr
Δείτε εδώ το άρθρο του Βουλευτή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – Προοδευτική Συμμαχία στη Φθιώτιδα, Γιάννη Σαρακιώτη όπως δημοσιεύεται στο φύλλο της 31ης Ιουλίου 2020 της εφημερίδας “ΤΑ ΝΕΑ“.
ΘΕΜΑ:
ΑΠΟΨΕΙΣ ΠΟΛΙΤΩΝ