Ορχομενός ...μια φορά κι έναν καιρό: Ο πίνακας του κ. Γιώργου Ναούμ, τα σχόλια των αναγνωστών και η απάντηση του Δημάρχου Ορχομενού κ. Γιάννη Μπέσσα που γυρνά το χρόνο πίσω!

Ioannis Bessas Έχουν γίνει μερικές αναρτήσεις σχετικά με το "παλιό Ποτάμι", όπως το λέμε, ή με την Παλαιά κοίτη του Βοιωτικού Κηφισσού (Β.Κ.), όπως είναι η επίσημη ονομασία του. Δηλαδή την παλαιά ροή του Βοιωτικού Κηφισσού που διέσχιζε την πόλη του Ορχομενού πριν την κατασκευή της Νέας κοίτης του Βοιωτικού Κηφισσού.

Θα ήθελα να αναφέρω και τις δικές μου εμπειρίες σχετικά με το «ποτάμι».

Στα παιδικά μου χρόνια, συχνά περνούσαμε από τη μια πλευρά της κοίτης στην άλλη χρησιμοποιώντας έναν λεπτό κορμό ως αυτοσχέδια γέφυρα. Μία φορά έπεσα μέσα στο νερό. Ήταν χειμώνας, ήμουν μόνος, φορούσα ένα βαρύ παλτό και το βάρος από τα βρεγμένα ρούχα ηταν μεγαλύτερο απο το δικό μου. Ευτυχώς βγήκα σώος. Από τότε σίγουρα απέκτησα σεβασμό για το «ποτάμι».

Το «ποτάμι» αυτό (παλαιά κοίτη Β.Κ), συνήθως δεν είχε ροή νερού το μεγαλύτερο διάστημα του έτους. Από Μάιο έως Σεπτέμβριο, το λίγο νερό που είχε καταναλωνόταν για άρδευση των χωραφιών. Τον χειμώνα, για 3 εως 4 μήνες μπορούσε να έρθει ροή απο τον Κηφισσό, ελεγχόμενα, μέσω του Φράγματος στην περιοχή Γύφτισσα. Την άνοιξη έκλεινε γιατί υπήρχε κίνδυνος απο τις πλημμύρες του Κηφισσού.

Αυτή λοιπόν η ελάχιστη για 3-4 μήνες ροή, σε συνδυασμό με το ότι μέσα στο "ποτάμι" έπεφταν σε όλο το μήκος οι παράνομες αποχετεύσεις ακαθάρτων, είχε μετατρέψει την κοίτη σε χώρο δυσωδίας, εστία κουνουπιών και φοβερής μόλυνσης. "Υγειονομική Βόμβα", όπως θα λέγαμε σήμερα. Δεν ήταν τόσο καθαρό και ειδυλλιακό όπως φαίνεται στον εξαίρετο πίνακα του Γ. Ναούμ.

Η ανάγκη για εξυγίανση του χώρου ήταν επιτακτική.

Η αρχή έγινε το 1965 περίπου με την κατασκευή ενός αγωγού από μπετόν 1,00μx1,00μ, περίπου στο κέντρο της πόλης, στη σημερινή Πλατεία Ηρώου (επί Δημαρχίας Β. Ρέντζου). Ακολούθως, έγινε νέα μελέτη και μετά το 1974, οι μετέπειτα Δημοτικές Αρχές (Δημοτικά συμβούλια και Δήμαρχοι), Θ. Περλεπές, Γ. Ζυγούρης, Κ. Γκιζίμης και εγώ κατά την θητεία μου 1987-1994 συνεχίσαμε σύμφωνα με την νέα μελέτη την κατασκευή του κλειστού ορθογωνικού αγωγού από οπλισμένο σκυρόδεμα, διαστάσεων 3,00μ (πλάτος) Χ 2,00μ (ύψος) με πάχος 25-30 εκ. Ήταν υπολογισμένος να μπορεί να δεχθεί τα βρόχινα και μόνο νερά από την μέγιστη πλημμυρική παροχή από όλη την πόλη. Το πάχος του αγωγού από μπετόν είχε σκοπό να αποκλείσει την παράνομη σύνδεση ακαθάρτων στον αγωγό.

Παρ' όλα αυτά, πάλι υπάρχουν ακάθαρτα που έχουν συνδεθεί παράνομα στο δίκτυο αποχέτευσης βρόχινων και καταλήγουν στον κεντρικό αγωγό.
Είναι ένα σοβαρό πρόβλημα, αλλά σίγουρα πολύ μικρότερο από το να ήταν το "ποτάμι" ανοικτό, όπως παλιά.

Μπορούμε να πάρουμε μία ιδέα πως θα ήταν όλη η πόλη αν δούμε το αρχικό τμήμα του "ποταμιού" στην περιοχή των Κτιρίων του πρώην Οργανισμού Κωπαΐδας και νυν Σχολείου 2ης Ευκαιρίας, από την παλαιά γέφυρα και Δυτικά, όπου το ποτάμι είναι ανοικτό.

Αυτά περίπου είναι τα γεγονότα που αφορούν την περίοδο 1965-1985, δηλαδή 50 χρόνια πριν. Όπως σωστά ανέφερε πιο πάνω και ο Ιωάννης Διαμαντής, προβλήματα μισού Αιώνα με βάση τωρινές απόψεις και σημερινά τεχνικά και οικονομικά δεδομένα δείχνει εύκολο να είχαν λυθεί διαφορετικά.

Η ματιά στο παρελθόν νομίζω πως είναι χρήσιμη για να έχουμε αναμνήσεις η για να παίρνουμε, αν μπορούμε, διδάγματα και να σχεδιάζουμε καλύτερα το αύριο. Η στεγνή κριτική στις αποφάσεις του παρελθόντος είναι εύκολη και ανέξοδη αλλά δεν προσφέρει λύσεις για το αύριο.

Η σωστότερη προσέγγιση είναι, βλέποντας και το παρελθόν, να προσπαθήσουμε να βρούμε σήμερα εφικτές λύσεις για το μέλλον.

via ORCHOMENOS-PRESS https://ift.tt/30opgX9