Μπορεί σήμερα η εικόνα των λουόμενων στις παραλίες το καλοκαίρι να είναι αυτονόητη, αλλά αυτό δεν ήταν πάντα δεδομένο, αφού στα μέσα του 19ου αιώνα το νερό σε θάλασσες, λίμνες και ποτάμια ήταν μόνο για πλύσιμο ρούχων και ανθρώπων αλλά όχι για μπάνιο όπως το ξέρουμε σήμερα.
Τα πράγματα αλλάζουν σταδικά στα τέλη του 19ου αιώνα όπου το θαλασσινά μπάνια γίνονται μόδα, χωρίς να λείπουν όμως οι αντιδράσεις. Αθηναϊκή εφημερίδα μιλά δηκτικά για αυτούς τους τολμηρούς πρωτοπόρους τον Ιούλιο του 1898 :«Το αηδές θέαμα των λουομένων εις την παραλίαν του Φαλήρου εξακολουθεί και εφέτος. Ιδίως κατά τας εορτάς το θέαμα είναι πλέον σκανδαλωδέστατον, διότι χιλιάδες Απόλλωνες της Ακαδημίας παρατάσσονται καθ’ όλην εκείνην την έκτασιν από της διασταυρώσεων των τροχιοδρόμων, μέχρι του Παλαιού Φαλήρου, χωρίς καμμίαν εντροπήν και χωρίς καμμίαν διάκρισην.
Δια να είπωμεν όμως και του πτωχού το δίκαιον, τι να σου κάνει η φτωχολογιά των Αθηνών η οποία πρέπει και θέλει να λουσθεί και αυτή ; Μήπως εφρόντισε κανείς ποτέ για την κατασκευήν λαϊκών μπάνιων; Σκοπευτήρια μάλιστα, εξέδρας μάλιστα, θέατρα μάλιστα, εφτιάσαμε. Λαϊκά όμως μπάνια, είναι πρόστυχη δουλειά. Ας τραβά λοιπόν τώρα το διάβολό της η δημοσία αιδώς, και ας βλέπουν οι Φαληριζόμενοι τας αναδυομένας Αφροδίτας και τον πρωτόπλαστων πρόγονό τους κάθε απόγευμα!».
from Πίσω στα παλιά https://ift.tt/2YzE7wK
via IFTTT