Ανοίγω μια παρένθεση μέσα στη μέση του βιβλίου για να περιγράψω το αιδοίο της κοπέλας μου. Θα ήταν άδικο να μην αναφερθώ σ' αυτό όταν αυτό ακριβώς μου χρησίμευσε ως άλλοθι ή δικαιολογία ή έμπνευση για άλλα φανταστικά αιδοία. Επιπλέον η κοπέλα μου αξίζει ένα φόρο τιμής μιας και, καθώς εγώ γράφω αυτό το βιβλίο όλο σπουδή και βιάση φυσικά, με την ευκολία όσων από μας έχουμε εύκολες τις μεταφορές), δεν της αφιερώνω την προσοχή που εκείνη απαιτεί. Το αιδοίο της κοπέλας μου, όπως αυτό οποιασδήποτε κοπέλας της δικής της γενιάς, είναι ένα αιδοίο τυλιγμένο στο σελοφάν της πίστης. Το αιδοίο της κοπέλας μου, όπως αυτό οποιασδήποτε κοπέλας της γενιάς της, λαμβάνει τα τελευταία χρόνια τόσες φρικτές πληροφορίες σχετικά με το AIDS, τα προφυλακτικά με ενίσχυση και τα αντισυλληπτικά χάπια τα νοθευμένα με ακετυλοσαλικυλικό οξύ, που πια δε θέλει πάρε δώσε με κανέναν άλλον πέρα από μένα. Το αιδοίο της κοπέλας μου, αφήνοντας κατά μέρος αυτούς τους φόβους που ενσταλάζει η τηλεόραση, είναι ένα αιδοίο εικοσάχρονο, όσο και η ιδιοκτήτρια του, τριχωτό και λαϊκής καταγωγής, από τις γειτονιές της Μαλασάνια ή του Τσαμπερί. Το αιδοίο της κοπέλας μου είναι ένα αιδοίο βίαιο, που συγγενεύει περισσότερο με τα καρκινοειδή παρά με τα μαλάκια και οι γκουρμέ καταλαβαίνουν τι εννοώ), μόλο που εκείνη διαφωνεί με την τόσο λεπτομερή περιγραφή του, θαρρείς και κάποιος θα τη διαβάσει και θα την αναγνωρίσει (ποιος, αναρωτιέμαι, εφόσον εγώ ήμουν ο πρώτος άντρας στη ζωή της;). Το αιδοίο της κοπέλας μου μας τρομάζει κάθε μήνα με ακανόνιστες έμμηνες ρύσεις, που μας προκαλούν καρδιακές προσβολές καταμεσής του στήθους και μια σκιά πρωτότοκου καταμεσής του κρεβατιού. Δεν είναι ότι είμαστε κατά της αναπαραγωγής, αλλά ένα παιδί θα μας έκανε τη ζωή άνω κάτω, τώρα που η πένα δεν έχει ακόμα αρχίσει να μου παρέχει κάποιο αξιόλογο εισόδημα. Το αιδοίο της κοπέλας μου, μαύρο σαν δάσος που ανεβαίνει αραιά μέχρι τον αφαλό σιχαίνομαι εκείνα τα ξυρισμένα αιδοία, υπόδουλα του τάνγκα ή των καλοκαιρινών διακοπών στο Μπενιδόρμ), με κοιτάζει μέσ' από τα σεντόνια καθώς γράφω αυτές τις αράδες, με το χαμόγελο του που τέμνει κατακόρυφα εκείνο των χειλιών (δε γράφω κάθετο χαμόγελο για να μην κάνω προπαγάνδα στους ανταγωνιστές μου), και μου λέει ότι είμαι ο καλύτερος συγγραφέας της Ισπανίας, λες κι εγώ δεν το ήξερα ήδη αυτό με το παραπάνω. Το αιδοίο της κοπέλας μου, πάνω στα σεντόνια που φωτίζονται από σπέρμα και φως της αυγής, ανασαίνει και τεντώνεται, κι αφήνει πότε πότε να το επιθεωρήσω, περήφανο που θ' απαθανατιστεί. Το αιδοίο της κοπέλας μου, μοναδική θήκη στην οποία ακουμπώ την πένα μου (θέλω να πω ότι δε διακόπτω το γράψιμο παρά μόνο για να βυθιστώ μέσα σ' αυτό το αιδοίο), δεν έχει αρθρώσει ούτ' ένα παράπονο αυτές τις τρεις τελευταίες μέρες, παρά την αποχή στην οποία το υποβάλλω και μόλο που του μένουν άλλες τρεις, γιατί σ' αυτές τις έξι μέρες σκοπεύω να ολοκληρώσω αυτόν εδώ τον κατάλογο). Στο αιδοίο της κοπέλας μου, όπως σ' όλα τα αιδοία της γενιάς της, αρέσει να χασομεράει στα προκαταρκτικά του έρωτα, στα χάδια και τα άσεμνα αγγίγματα.
Η σοφίτα στην οποία ζούμε, το αιδοίο της κοπέλας μου, η κοπέλα μου κι εγώ, γεμίζει σκόρπιες σκιές μόλις σουρουπώσει, και τότε παρατάω το γράψιμο, ώστε ο λογαριασμός του ηλεκτρικού να μην ανέλθει σε νούμερα δυσθεώρητα. Πρέπει να κάνω οικονομίες γι αυτό το πρωτότοκο παιδί που θα ρθει μια μέρα, κορδωμένο και κατάξανθο, σαν ευλογία των θεών.
JUAN MANUEL DE PRADA
«ΑΙΔΟΙΑ! - 54 ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ 54 ΑΙΔΟΙΑ»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ»
ΑΘΗΝΑ
1999
from ανεμουριον https://ift.tt/2IXAvj1
via IFTTT