Ελληνοκύπρια ποιήτρια και πεζογράφος. Γεννήθηκε στη Λευκωσία, και μετά από τις εγκύκλιες σπουδές της στην Κύπρο πήγε στο Λονδίνο για πανεπιστημιακή μόρφωση. Μέχρι το 1974 ήταν συνεργάτρια του Ραδιοφωνικού Ιδρύματος Κύπρου. Εκτός απ' την άλλη εργασία της πού βρίσκεται δημοσιευμένη σ' εφημερίδες και περιοδικά έχει κυκλοφορήσει σε βιβλίο και τις ακόλουθες ποιητικές συλλογές: «Δρόμοι Αγάπης» (1960), «Άτονα» (1963), «Επεισόδια» (1964), «Ή δέσποινα των συλλογισμών» (1967) και «Ομολογία» (1969). Η ποίηση της είναι γεμάτη ειλικρίνεια κι ευαισθησία, μ' έναν ελεύθερο στίχο άψογα επιμελημένο πού επιβάλλεται κι έχει «εκφραστική πυκνότητα, και σπάνια, σχεδόν κρυστάλλινη διαφάνεια», -όπως λέει η ποιήτρια Ρίτα Μπούμη Παπά σε μια κριτική της για τη Λαδάκη. Πεζογραφήματα της τέλος, πού έχουν δημοσιευθεί σε πολλά περιοδικά της Κύπρου και τής Ελλάδας, φανερώνουν άλλη μια πλευρά του ταλέντου της.
«Εμείς ξέρεις / από τον καιρό πού έφυγες / προσπαθήσαμε να γίνουμε / αλλοιώτικοι. / Ξαναβάψαμε το σπίτι μας / αλλάξαμε τα σεντόνια μας / ράψαμε καινούργια φουστάνια / και στις νυφομαντηλιές μας / δώσαμε καινούργια ονόματα / αλλάξαμε και το χρώμα του σαπουνιού. / Όλα άλλαξαν / από τότε / πού μετράς τον καιρό με το βλέμμα σου / όλα άλλαξαν / από τον καιρό πούχεις φύγει / όλα έχουν πάρει / το χρώμα τής φυγής σου / και μιλούν / και καταλαβαίνουν / με το δικό σου στόμα (απόσπασμα από την ποιητική συλλογή «Ομολογία»)
Ριγώ κι ακούω… / να με φωνάζουν τα πουλιά-παιδιά. / Είσαι καρδιά μου ένα πουλί / που του χαλάσαν τη φωλιά / κι όλα τα πουλιά, όλα τα φιλιά / έχουν φωλιά την ορφάνια. / Είσαι καρδιά μου ένα πουλί / που του χαλάσαν τη φωλιά / κι όλα τα πουλιά, όλα τα φιλιά / έχουν φωλιά τον κόρφο σου. / Ρίγος πανάρχαιο / τρέμει μέσα / από καινούργιους πόρους / με πολύ ιδρώτα / κρυμμένο στ’ άψυχα / και το μούσκο / που κατεβαίνει από το βουνό / και μπαίνει μέσα στα μάτια / και τα γεμίζει πληγές / τα νεκρώνει / και γίνεται ένα με το ποτάμι / που φιλά τα σπλάχνα της γης / και πνίγεται στη ζέση / της θάλασσας.
Δ. Π. ΚΩΣΤΕΛΕΝΟΣ
«Εμείς ξέρεις / από τον καιρό πού έφυγες / προσπαθήσαμε να γίνουμε / αλλοιώτικοι. / Ξαναβάψαμε το σπίτι μας / αλλάξαμε τα σεντόνια μας / ράψαμε καινούργια φουστάνια / και στις νυφομαντηλιές μας / δώσαμε καινούργια ονόματα / αλλάξαμε και το χρώμα του σαπουνιού. / Όλα άλλαξαν / από τότε / πού μετράς τον καιρό με το βλέμμα σου / όλα άλλαξαν / από τον καιρό πούχεις φύγει / όλα έχουν πάρει / το χρώμα τής φυγής σου / και μιλούν / και καταλαβαίνουν / με το δικό σου στόμα (απόσπασμα από την ποιητική συλλογή «Ομολογία»)
Ριγώ κι ακούω… / να με φωνάζουν τα πουλιά-παιδιά. / Είσαι καρδιά μου ένα πουλί / που του χαλάσαν τη φωλιά / κι όλα τα πουλιά, όλα τα φιλιά / έχουν φωλιά την ορφάνια. / Είσαι καρδιά μου ένα πουλί / που του χαλάσαν τη φωλιά / κι όλα τα πουλιά, όλα τα φιλιά / έχουν φωλιά τον κόρφο σου. / Ρίγος πανάρχαιο / τρέμει μέσα / από καινούργιους πόρους / με πολύ ιδρώτα / κρυμμένο στ’ άψυχα / και το μούσκο / που κατεβαίνει από το βουνό / και μπαίνει μέσα στα μάτια / και τα γεμίζει πληγές / τα νεκρώνει / και γίνεται ένα με το ποτάμι / που φιλά τα σπλάχνα της γης / και πνίγεται στη ζέση / της θάλασσας.
Δ. Π. ΚΩΣΤΕΛΕΝΟΣ
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΦΟΙ ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΙ
ΑΘΗΝΑ
1976
from ανεμουριον https://ift.tt/2My5d3S
via IFTTT