Είμαστε στον Απρίλιο του 1932 και η εφημερίδα ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ παρουσιάζει τους αδελφούς Βικελίδη. "Το καύχημα του Άρεως" όπως αναφέρει χαρακτηριστικά κι ενώ ο μικρότερος, Κλεάνθης έχει αρχίσει κι ακολουθεί τα βήματα των μεγαλύτερων, Κώστα και Νικηφόρου
Η φωτογραφία είναι από το Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης
Και συνεχίζουμε. Το αφιέρωμα της εφημερίδας είναι εξαιρετικό και περιγράφει με γλαφυρό κι αναλυτικό τρόπο την ενασχόληση αλλά και την αφοσίωση της οικογένειας Βικελίδη στον Άρη. Προσωπικά το διάβασα και είχα έντονα συναισθήματα καθώς με ένα τρόπο... παράξενο σου μεταφέρεται το συναίσθημα που είχαν τότε οι αθλητές για τις ομάδες τους. Αλλά και αντίστοιχα την αφοσίωση των δημοσιογράφων στο επάγγελμά τους.
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Η πρώτη ιστορία λοιπόν είναι του Κώστα Βικελίδη. Ενός παιδιού που την δεκαετία του '10 στον 20ο αιώνα, κλωτσούσε με τέχνη τενεκέδες ή μπάλες καμωμένες από κουρέλια ή ουρές προβάτων! Παρά το ξυλοφόρτωμα από τον πατέρα του η αγάπη για το ποδόσφαιρο ήταν δεδομένη. Το 1916 ήταν ο καλύτερος ποδοσφαιριστής των σχολείων της Θεσσαλονίκης και το 1919 πέτυχε να συγχωνεύσει την ισχυρή ομάδα του με τον Άρη.
Ο Κώστας Βικελίδης σταδιακά βρέθηκε στην πρώτη ομάδα και δεν εγκατέλειψε ποτέ τον Άρη. Ούτε όταν σπούδαζε οδοντιατρική στην Αθήνα (σ.σ τον είχαν πλησιάσει ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός αλλά αρνήθηκε) ούτε όταν υπηρετούσε στο Ναυτικό. Πάντα έβρισκε τρόπο να βρίσκεται στο γήπεδο και να βοηθά τους συμπαίκτες του, να υπηρετεί τον Άρη με βαθιά ριζωμένη την αγάπη για το σύλλογο μέσα του.
Ο Κώστας ενέπνευσε και τα άλλα δύο αδέρφια του να παίξουν ποδόσφαιρο στον Άρη (παρεμπιπτόντως τρεις αδερφές τους έπαιξαν στην ομάδα βόλεϊ του συλλόγου). Ο δεύτερος, ο Νικηφόρος, όπως αναφέρεται στο ρεπορτάζ είχε πολύ πιο γρήγορη εξέλιξη από τον Κώστα και το 1928, σε ηλικία 18 ετών έπαιξε στην πρώτη ομάδα του Άρη κι εντυπωσίασε. Εκείνη την περίοδο ήταν στους κορυφαίους Έλληνες ποδοσφαιριστές και είχε αφήσει άφωνους τους πάντες με την απόδοσή του στον αγώνα των Εθνικών ομάδων Ελλάδας- Γιουγκοσλαβίας.
Ο τρίτος αδερφός, ο Βενιαμίν, ο 17χρονος τότε Κλεάνθης Βικελίδης (του οποίου φέρει σήμερα το όνομα το γήπεδο του Άρη) αυτομάτως... κόλλησε. Ο μικρός Κλεάνθης, μόλις είχε συμπληρώσει τα 15 του χρόνια όταν εμφανίστηκε σε αγώνα του Άρη με τον Παναθηναϊκό και...τρέλανε τον κόσμο.
Και βέβαια παρότι ακόμα ήταν μικρός, όλοι στοιχημάτιζαν για την εξέλιξη που θα είχε. Και δεν έπεσαν έξω.
Ο Κλεάνθης Βικελίδης εξελίχτηκε κι απέκτησε το προσωνύμιο "Μακεδονικό Τανκ" λόγω της δύναμης και της εκτελεστικής του ικανότητας. Ο πόλεμος όμως, δεν επέτρεψε να κάνει την τεράστια καριέρα που θα μπορούσε. Μάλιστα πριν ξεσπάσει ο β' παγκόσμιος πόλεμος για τον Κλεάνθη ενδιαφέρθηκε η ρουμάνικη ομάδα Βένους, αλλά ο ίδιος μέσα στο τρένο και πριν την αναχώρηση έσκισε το εισιτήριο για την Ρουμανία. Ήταν τόσο μεγάλη η αγάπη του για τον Άρη στον οποίο αγωνίστηκε μέχρι το 1949 ενώ στη συνέχεια τον υπηρέτησε από διάφορα πόστα.
Ακολουθήστε μας στο Facebook
from ΧΡΟΝΟΜΗΧΑΝΗ https://ift.tt/36D4Yfh
via IFTTT