ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΩΝ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ
Γιορτάζουμε κι εφέτος την ημέρα της Γυναίκας, ξαναφέρνοντας στη μνήμη μας την αξέχαστη γυναίκα ποιήτρια της πόλης μας ΠΟΛΥ ΤΖΩΡΤΖΟΠΟΥΛΟΥ και έναν ύμνο στη γυναίκα, μέσα από τους στίχους του αξέχαστου Λαμιώτη ποιητή ΣΤΕΡΓΙΟΥ ΔΗΜΟΥΛΗ.
ΜΗ ΜΙΛΑΣ - ΠΟΛΥ ΤΖΩΡΤΖΟΠΟΥΛΟΥ
Πορεύομαι στη σκοτεινή ομίχλη των ματιών σου.
Γεύομαι το πικρό χιόνι των λόγων σου.
Στις άκρες των χειλιών ο τραχύς βηματισμός
του άρρητου τέλους.
Μη μιλάς.
Έρχομαι απ’ του πόνου το λιβάδι.
Το όραμα και το συντελεσμένο
αντίπαλες μορφές,
αμφίστομο μαχαίρι.
Και συ να συλλαβίζεις λέξη-λέξη, χρώμα-χρώμα,
Όλες τις αποχρώσεις του μαύρου της ψυχής μας.
Μη μιλάς.
Στο έλλογο παράλογο που ζούμε
Ο κτύπος της καρδιάς σβήνει τις λέξεις.
Άγγιξέ με και γείρε στ’ ονείρου τα ξέφτια…
Μη μιλάς, μη μιλάς.
Συντριβάνι αναβλύζει απ’ τις φλέβες η αγάπη.
Κρυστάλλινα κύματα οι λίγες στιγμές μας.
Κοίταξέ με στα μάτια
κι άφησέ με να κάνω ζωή
το μεγάλο μας «τίποτα».
Μη μιλάς.
Σ’ αγαπώ μ’ όσα λίγα μας δίνει ο χρόνος,
μ’ όσα πλούσια τρυγώ στη ζωή που μας φεύγει,
ασταμάτητο τραίνο στο χαμένο ορίζοντα.
Μη μιλάς.
Του ΣΤΕΡΓΙΟΥ ΔΗΜΟΥΛΗ
Για να αποφύγω τη φωτιά προς το ποτάμι κατηφόρισα.
Κι εσύ στη ρόκα τα μαλλιά σου γνέθοντας
μοσχοβολούσες κι άστραφτες
σε ξεναγό θαυμάσια μεταμφιεσμένη.
Ανάμεσά μας στέκονταν η φρόνηση.
Οι κύκλοι των ματιών σου, κοχλίας δίχως τέρμα,
πώς τύλιγαν τη μοίρα μας και μας παραπλανούσαν
- να το ΄ξερες τουλάχιστον εσύ.
Ανεκπλήρωτο χρέος
ξανά στο ποτάμι.
ΘΕΜΑ:
ΑΠΟΨΕΙΣ ΠΟΛΙΤΩΝ