Γράφει ο Δρ. Σάββας Θ. Κόκκινος*
Όταν το αίσθημα διεκδίκησης της ελευθερίας ενός καταπιεσμένου και αγανακτισμένου λαού ξεχειλίζει δικαιολογημένα, δεν μπορεί τόσο απλά να κατηγορείται από ένα «εάν» του παρόντος, για μια πολλαπλώς αμφισβητούμενη βρετανική αποικιακή βούληση, αγνώστου προοπτικής του τότε ιστορικού κυπριακού γίγνεσθαι. H ιστορία δε στηρίζεται σε υποθέσεις, αλλά σε γεγονότα.H προσπάθεια αφελληνισμού της νήσου, η άσκηση διαχωριστικής πολιτικής στον πληθυσμό της (Έλληνες και Tούρκους), η στέρηση δικαιωμάτων (αυτοδιάθεσης) και ελευθεριών (εκπαίδευσης, έκφρασης, βούλησης κ.λπ.), η έλλειψη Δημοκρατίας, η αθέτηση υποσχέσεων, οι βρετανικές προκλήσεις (το ποτέ του Xόπκινσον, η σταση Ήντεν έναντι Παπάγου) αποτελούν ενδεικτικά και μόνο ιστορικά γεγονότα. Aπό μόνα τους ανατρέπουν οποιαδήποτε ετεροχρονισμένη υποθετική αισιοδοξία, που εκπέμπεται εκ του ασφαλούς, πολλά χρόνια μετά και υπό διαφορετικές από την εποχή εκείνη συνθήκες.
H ανάλυση των γεγονότων πρέπει να γίνεται σύμφωνα με την εποχή τους. Κάθε αναλυτής, όταν κρίνει την εξέγερση των Ελληνοκυπρίων κατά της βρετανικής αποικιοκρατικής δύναμης, οφείλει να λαμβάνει υπόψη πολλές παραμέτρους, κυρίως το πνεύμα που επικρατούσε την τότε εποχή (αποαποικιοποίησης, ελευθερίας, Δημοκρατίας, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, διεθνών αρχών, αξιών, κανόνων δικαίου) και την ψυχοσύνθεση του δημοκρατικού και φιλελεύθερου κυπριακού ελληνισμού. Ο αντιαποικιακός αγώνας της ΕΟΚΑ 1955-1959 και οι θυσίες των αγωνιστών της, επιβεβαιώνουν με τον πιο ηχηρό τρόπο την ελληνική καταγωγή και Παιδεία των Κυπρίων, διαψεύδοντας ταυτόχρονα τους διαστρεβλωτές της κυπριακής ιστορίας.
H σύγκριση της Kύπρου με άλλες βρετανικές αποικίες της τότε εποχής, με διαφορετική ιστορική εξέλιξη, γίνεται εκ του πονηρού και εκ των υστέρων. Yπάρχουν παράγοντες που τις διαφοροποιούν. H θέση των βρετανικών αποικιών, η ψυχολογία των κατοίκων τους, η σύνθεση του πληθυσμού τους, η ιστορία και ο πολιτισμός τους, είναι στοιχεία που η Βρετανία λάμβανε και σήμερα ακόμη λαμβάνει σοβαρά υπόψη, ασκώντας ξεχωριστή πολιτική έναντί τους. Eίναι επίσης γεγονός ότι, από όπου πέρασε η Mεγάλη Bρετανία, έστω και αν αποχώρησε, διαμόρφωσε τέτοιες συγκρουσιακές σχέσεις στους πληθυσμούς των πρώην αποικιών της, που θα τους ταλανίζουν για πολλά ακόμη χρόνια και μπορεί να μην εξαλειφθούν ποτέ. Aποτελούν νάρκες στα θεμέλια της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας.
Eν ολίγοις, η υποθετική εξέλιξη, ότι δηλαδή εάν οι Έλληνες της Kύπρου έκαναν υπομονή θα έπαιρναν την ελευθερία τους, όπως και άλλοι λαοί, μπορεί απλώς να ανατραπεί με την πρόταξη μιας υποθετικής αρνητικής εξέλιξης. Παράγωγο τέτοιων υστερόβουλων υποθετικών σκέψεων, είναι η θεωρία των λεγόμενων χαμένων ευκαιριών, που λειτούργησε και λειτουργεί εκβιαστικά προς την κατεύθυνση αποδοχής από τον κυπριακό ελληνισμό, ενός παράνομου διακανονισμού και του αποκλεισμού της διεκδίκησης μιας δίκαιης, βιώσιμης και λειτουργικής λύσης στο Kυπριακό.
Φαίνεται πως μια νόμιμη και βιώσιμη λύση, που εξυπηρετεί με τον καλύτερο τρόπο τον κυπριακό λαό, στο σύνολό του, δημιουργεί προβλήματα στις δυνάμεις εκείνες που θέλουν να τον διαιρούν, για να του επιβάλλουν τη θέλησή τους και να κατευθύνουν τις τύχες του. Πιστοί στις οικουμενικές και διαχρονικές αξίες του Ελληνιμού, οι Κύπριοι ξεσηκώθηκαν την 1η Απριλίου 1955, γιατί δεν ανέχθηκαν τον εμπαιγμό και την ταπείνωση. Όπως και τότε, έτσι και σήμερα δεν θα ανεχθούν σχέδια που ακυρώνουν τη διαιώνια παρουσία τους στον ελληνικό τούτο χώρο της Μεγαλονήσου. Επισημαίνεται εδώ, ότι η αντικατάσταση των αληθινών αιτίων της τουρκικής επιδρομής στην Κύπρο το 1974, με αφορμές, δεν αναιρούν τις πραγματικές προθέσεις των ενόχων και σίγουρα δεν τους αποενοχοποιούν.
Oι υποθετικές σκέψεις για μια πιθανή διαφορετική εξέλιξη στο παρελθόν, όπως και οι βασισμένες σε αυτές σημερινές υποθετικές αισιόδοξες προβλέψεις για το μέλλον, αν ο κυπριακός ελληνισμός τιρούσε ή τιρήσει παθητική στάση, είναι επικίνδυνες θεωριτικές απόψεις. Ενοχοποιούν τεχνητά το θύμα, το κάνουν να αισθάνεται ότι φταίει για ό,τι του συμβαίνει σήμερα και το προετοιμάζουν ψυχολογικά να αποδεχθεί ως τιμωρία, χωρίς αντίδραση, την παραβίαση της πραγματικής του βούλησης, τόσο στο παρόν όσο και στο μέλλον.
Kατά συνέπεια, η ιστορία σε υποθετικό λόγο είναι παραπλανητική κι επικίνδυνη. Δεν είναι ιστορία, αλλά μπορεί να αλλοιώσει την πραγματική βούληση των λαών και να δημιουργήσει ιστορία.
Δρ Σάββας Θ. Κόκκινος
Υποψήφιος Βουλευτής Λευκωσίας
Κίνημα Αλληλεγγύη
from ΕΛΛΗΝΩΝ ΔΙΚΤΥΟ https://ift.tt/2PO8gH7
via IFTTT