"Συνετίζοντας" Δημοσιογράφους
Είναι προφανές, ότι το Λειτούργημα του Δημοσιογράφου μοιάζει λίγο με την ενασχόληση με τη Φιλοσοφία.
Δεν έχει κανένα νόημα αν αναλώνεται στο "λιβάνισμα" της Εξουσίας. Αν μετατρέπεται σε απολογητή των ισχυρών, που ούτως ή άλλως μπορούν επιτυχώς να δημοσιοποιήσουν τις επιδόσεις τους στη δημόσια σφαίρα.
Το Λειτούργημα του Δημοσιογράφου καταξιώνεται όταν ελέγχει την εξουσία. Όταν η δημοσιογραφική έρευνα αποκαλύπτει, ελέγχει, δημοσιοποιεί και ασκεί κριτική στους ισχυρούς.
Αυτή η διαδικασία δεν είναι εύκολη ούτε ακίνδυνη. Οι ευσυνείδητοι Δημοσιογράφοι ζουν επικινδύνως, διότι πολλοί προσπαθούν να τους "συνετίσουν", να τους δωροδοκήσουν, να τους φιμώσουν. Τα ίδια ζούμε κι όσοι ασχολούμαστε με την Φιλοσοφία. Χάνουμε τον χρόνο μας αν αναπαράγουμε όσα θεωρούμενα ως ορθά μπορεί να έχει μια φιλοσοφική προσέγγιση που επικρατεί στην κοινωνία μας ή ασκείται από τους εκάστοτε ισχυρούς.
Οι Δημοσιογράφοι και οι Φιλόσοφοι καλό θα είναι να βρίσκονται μονίμως στην Αντιπολίτευση. Στην δημιουργική κριτική του "συστήματος", ακόμα και στην κριτική των ίδιων τους των απόψεων. Έτσι καταξιώνονται.
Σαν τους Επιστήμονες που ασκούν κριτική και ψάχνουν να βρουν "ρωγμές" στο υπάρχον και επικρατούν επιστημονικό "παράδειγμα", ακόμα κι αν χρειαστεί να ασκήσουν κριτική στις δικές τους θεωρίες.
Άλλωστε, ποια επιστημονική "ανακάλυψη" θα έχουμε κάνει αν διαπιστώσουμε για πολλοστή φορά ότι αν αφήσουμε ένα μήλο, αυτό θα πέσει στο έδαφος; Ποια φιλοσοφική επιτυχία θα έχουμε αν τα επιχειρήματά μας κατατείνουν στην δικαιολόγηση του υπάρχοντος συστήματος εξουσιών; Ποια δημοσιογραφική επιτυχία θα μας καταλογιστεί και ποιο Pulitzer δόθηκε για την ανάδειξη των "πλεονεκτημάτων" ενός συστήματος εξουσίας;
Θα πρέπει να προσέχουν, όμως, οι ευσυνείδητοι Δημοσιογράφοι, που είναι και πολλοί.
Παραμονεύουν όσοι προσπαθούν να τους "συνετίσουν"...
ΘΕΜΑ:
ΑΠΟΨΕΙΣ ΠΟΛΙΤΩΝ