Ποια είναι η πραγματική σημασία του Βάαλ; Έχει γίνει κοινή πρακτική, σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας, ότι όταν κάποιος κατακτά άλλο πολιτισμό, αντικαθιστά τις δομές του ηττημένου, μετονομάζονται και απαξιώνονται από τους νικητές.Αυτό δεν ισχύει μόνο για πολιτικές και κοινωνικές δομές, αλλά και για θρησκευτικές δομές.
Αυτή η διαδικασία της αντικατάστασης, η μετονομασία και η υποτίμηση των δομών των ηττημένων ήταν η αιτία να χαθεί το πραγματικό νόημα πολλών αρχαίων λέξεων, μαζί με την πραγματική τους σημασία και έννοια, όπως και τα ονόματα πολλών αρχαίων θεοτήτων που σήμερα ονομάζουμε θεούς και θεές χωρίς να γνωρίζουμε την πραγματική τους συμβολική.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της διαδικασίας της μετονομασίας και της απαξίωσης είναι το όνομα της αρχαίας θεότητας, Βάαλ.
Ο Βάαλ σήμερα θεωρείται, και μας παρουσιάζεται ως, μια οντότητα του κακού που αποκαλούμε σήμερα διάβολο.
Ωστόσο, αν κάνουμε μια πιο προσεκτική ανάγνωση του ονόματος του Βάαλ θα έχουμε μια εντελώς διαφορετική έννοια, βλέπουμε ότι αντιπροσωπεύει μια πολύ αρχαία Θεία Αρχή.
Το όνομα Βάαλ αποτελείται από δύο αρχαίες λέξεις: Bα και Αλ. Η λέξη Βα είναι η σπίθα της Θεότητας που συνάπτει και κατοικεί μέσα, Ως εκ τούτου, το Βα σημαίνει την ενσάρκωση του πνεύματος. Το πνεύμα, στην απρόσκοπτη κατάσταση, είναι αιώνιο, άπειρο και δωρεάν.
Αυτό μεταφορικά εκφράζεται από εμάς όταν αναφερόμαστε σε κάποιον ως ένα «ελεύθερο πνεύμα».
Το Αλ που προφέρεται και γράφεται ως Ελ είναι η αρχαία ονομασία της Θεότητας, ή ο Θεός .
Αλ ή Ελ είναι η λέξη που αναφέρεται στον Ένα, είναι η αιώνια Ένωση, η αιώνια σταθερά, η πηγή.
Όταν το Αλ ή Ελ συνδυάζεται με μια άλλη λέξη που αντιπροσωπεύει πτυχές ή εκδηλώσεις, της Θεότητας σημαίνει τον θεό που είναι για κάποια έννοια ή πράγμα. Το βλέπουμε αυτό στη λέξη EΛ ΓΕΕΑ, το οποίο σημαίνει «συμβουλίου των αγγέλων» ή «Συμβούλιο των Θεών». Η EΛ ΓΕΕΑ είναι οι πολλές διαφορετικές εκδηλώσεις της Θεότητας.
Βλέπουμε τώρα ότι το όνομα Βάαλ δεν είναι πλέον το κακό πνεύμα, ή ο “διάβολος”. Ο Βάαλ είναι μια Θεία Αρχή, που αντιπροσωπεύει, και συμβολίζει την κάθοδος του πνεύματος σε μία θέση, είναι η δέσμευση του πνεύματος με την ύλη, είναι η φυσική δημιουργία, είναι η γέννηση!
Αυτή η κάθοδος του πνεύματος στην ύλη είναι ότι αναφέρεται σε ορισμένα θρησκευτικά κείμενα ως «πτώση» και «προπατορικό αμάρτημα». Ωστόσο, “η πτώση”, ή το “προπατορικό αμάρτημα” δεν είναι η αυτοεπιβαλλόμενη ενοχή όπως πολλοί από εμάς πιστεύουν.
Είναι η στιγμή που το Πνεύμα δημιουργεί την ύλη από την Θεία Σκέψη, έτσι ώστε κάθε ένας από εμάς μπορεί να γεννηθεί σε αυτό το βασίλειο των υλικών και να είναι μια φυσική ύπαρξη σε ένωση με την πνευματική ουσία, τη σπίθα της Θεότητας, το πνεύμα του θεού που κατοικεί μέσα σε όλους μας.
Πηγή: diadrastika
from Αρχαία Ελληνικά https://ift.tt/3lX6BeA
via IFTTT