Η Ελένη Βακαλό, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, κόρη του Δωδεκανησίου Εμμανουήλ Σταυρινού. Στην Αθήνα η οικογένεια Ε. Σταυρινού εγκαταστάθηκε μετά τη Μικρασιατική καταστροφή του 1922. Η Βακαλό σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ιστορία της Τέχνης στη Σορβόννη. Παντρεύτηκε στα 1944 το ζωγράφο Γιώργο Βακαλό, με τ' όνομα του οποίου παρουσιάστηκε σαν ποιήτρια και κριτικός της Τέχνης. Στα 1945 εξέδωσε την ποιητική συλλογή: «Θέμα και παραλλαγή». Στα 1948 κυκλοφόρησε τη συλλογή: «Αναμνήσεις από μια εφιαλτική πολιτεία», στα 1951 τη «Μορφή των θεωρημάτων», στα 1954 κυκλοφόρησε το «Δάσος». Την ίδια χρονιά εξέδωσε και την πέμπτη ποιητική συλλογή της «Περιγραφή σώματος». Η ποίηση της Ελένης Βακαλό εκφράζει το άγχος που έχει καταστεί βίωμα και θέμα των περισσότερων ποιητών της εποχής μας. Η ανατολή της πυρηνικής φάσης του πολιτισμού, στη λήξη του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου και ο κίνδυνος ενός πυρηνικού αφανισμού της ανθρωπότητας, η εισβολή και η δεσποτεία της τεχνικής σχεδόν σε όλους τους τομείς της ζωής μας, η συγκλονιστική κρίση των παλαιών αξιών και ο σκεπτικισμός με τον οποίο αντιμετωπίζουν πολλοί διανοούμενοι τις καινούργιες αξίες, αποτέλεσαν τα γενεσιουργά αίτια του άγχους, που συνεκφράζει και την υποστασιακή αγωνία, κορυφωμένη, όπως πάντα σε εποχές κρίσης και απουσίας ιδανικών, οπότε ισχυροποιείται η συνείδηση της αδιέξοδης ειμαρμένης, του μεμονωμένου ατόμου:
Το μάτι του πατέρα μου
Ο πατέρας μου είχε ένα γυάλινο μάτι.
Τις Κυριακές που καθότανε σπίτι έβγαζε από την τσέπη του
κι άλλα μάτια, τα γυάλιζε με την άκρη του μανικιού του και φώναζε
τη μητέρα μου να διαλέξει. Η μητέρα μου γελούσε.
Τα πρωινά ο πατέρας μου ήταν ευχαριστημένος. Έπαιζε το μάτι
στη φούχτα του πριν το φορέση και έλεγε πως είναι ένα καλό μάτι.
Όμως εγώ δεν ήθελα να τον πιστέψω.
Έρριχνα ένα σκούρο σάλι στους ώμους μου τάχα πως κρυώνω
κι ήταν για να παραμονέψω. Στο τέλος τον είδα μια μέρα να
κλαίει. Δεν είχε καμιά διαφορά από ένα αληθινό μάτι.
Αυτό το ποίημα
δεν είναι για να το διαβάσουν
όσοι δεν μ’ αγαπούνε
ακόμη
κι από κείνους
που δεν θα με ξέρουν
αν δεν πιστεύουνε πως υπήρξα
σαν
και κείνους.
Ύστερα από την ιστορία με τον πατέρα μου, υποψιαζόμουνα και όσους είχαν αληθινά μάτια.
Βιογραφική Εγκυκλοπαίδεια Ελλήνων Λογοτεχνών / Κωστελένος. Δ. Π. - Αθήνα : Αφοί Παγουλάτοι, Αθήνα 1976
from anemourion https://ift.tt/35sYNYX
via IFTTT