Ολυμπιακές διαδρομές: Η ίδρυση του ΣΕΓΑΣ και η συμμετοχή του Γ.Σ. Λαμίας

Το προεδρείο του Συνδέσμου των Ελληνικών Αθλητικών και Γυμναστικών Σωματείων (1906). Διακρίνονται από αριστερά καθήμενοι οι: Β. Αντωνόπουλος, Α’ Αντιπρόεδρος, Μ. Μίνδλερ, Β’ Αντιπρόεδρος και Α. Ραγκαβής, Πρόεδρος. Όρθιοι οι: Ν. Αθανασιάδης, Γενικός Γραμματεύς, Μ. Ρινόπουλος, Ειδικός Γραμματεύς, Γ. Μπαλτατζής, Γ’ Αντιπρόεδρος, και Ι. Μινέττας, Ταμίας.

Όπως ήταν φυσικό, η Ελλάδα παρέμεινε για αρκετό χρονικό διάστημα στον απόηχο του μεγάλου γεγονότος των Ολυμπιακών Αγώνων. Η ελληνική νεολαία άρχισε να προσέρχεται με ιδιαίτερο πάθος στους γυμναστικούς χώρους που υπήρχαν στη χώρα. Οι Έλληνες συνέχιζαν να ζουν σε συνθήκες «αθλητικού οίστρου». Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα που δημοσιεύει η «Εστία» των αρχών Μαΐου του 1896: «…Όλη η Νέα Αγορά ήτο εις το πόδι χθες το απόγευμα. Είχεν αγώνες δρόμου. Διά εράνου συνήθροισαν οι κρεοπώλαι, οι λαχανοπώλαι και οι ιχθυοπώλαι χρηματικόν τι ποσόν και εκάλεσαν τους οψοκομιστάς εις αγώνας δρόμου. Να κάμουν τον γύρον της αγοράς δεκαπεντάκις…».

Πλήγμα για την Ελλάδα και για τον ευρισκόμενο στα σπάργανα ελληνικό αθλητισμό ήταν ο ατυχής πόλεμος του 1897. Ο απελευθερωτικός αγώνας της Κρήτης σήμαινε για μία ακόμα φορά τη σύγκρουση με την Τουρκία. Οι σφαγές χριστιανών στα Χανιά, στα τέλη περίπου του Ιανουαρίου του 1897, ανάγκασαν την κυβέρνηση Δηλιγιάννη να αποστείλει μοίρα του ελληνικού στόλου με διοικητή τον πρίγκιπα Γεώργιο και εκστρατευτικό σώμα με διοικητή τον συνταγματάρχη Τιμολέοντα Βάσσο. Η αποβίβαση των Ελλήνων στρατιωτών πανηγυρίσθηκε ως θρίαμβος και η ύψωση της ελληνικής σημαίας στο Ακρωτήρι της Κρήτης συγκίνησε το πανελλήνιο. Η στάση που οι ευρωπαϊκές δυνάμεις τήρησαν απέναντι στην ελληνοτουρκική αναμέτρηση όχι μόνο απογοήτευσε -για μια ακόμη φορά- την Ελλάδα, αλλά και την οδήγησε απομονωμένη στον μοιραίο για την πορεία του ελληνικού κράτους πόλεμο.

Οι Τούρκοι, όμως, καταλάμβαναν με ισχυρές δυνάμεις τις θεσσαλικές πόλεις παρά την αντίσταση της αήττητης ταξιαρχίας του συνταγματάρχη Σμολένσκι. Η Ελλάδα υποχρεωνόταν, στις 7 Μαΐου του 1897, στην υπογραφή ανακωχής έξω από τη Λαμία και τον Νοέμβριο του ίδιου έτους σε συνθήκη ειρήνης στην Κωνσταντινούπολη. Σύμφωνα με τους όρους της, επιβαλλόταν στο ελληνικό κράτος βαρύς οικονομικός έλεγχος, ο οποίος δεν ήταν παρά το τίμημα που η πατρίδα μας πλήρωνε στις ευρωπαϊκές δυνάμεις ως ανταμοιβή που σταμάτησαν την προέλαση των Τούρκων, συνηγόρησαν στην εκκένωση της Θεσσαλίας και εγγυήθηκαν το δάνειο της πολεμικής αποζημίωσης. Παράλληλα, οι εδαφικοί όροι της συνθήκης επέτρεπαν στην Τουρκία συνοριακές βελτιώσεις προς όφελός της σε σημεία στρατηγικής σημασίας.

Το λογότυπο του ΣΕΓΑΣ (1949).

Παρά την απογοήτευση που έφεραν οι εθνικές συμφορές και την απουσία ουσιαστικά του κράτους, το βάρος των αθλητικών εκδηλώσεων ανέλαβε ο αρτισύστατος ΣΕΓΑΣ, ο οποίος και κατόρθωσε να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον για τη γυμναστική και τον αθλητισμό. Η ιδέα για την ένωση όλων των αθλητικών και γυμναστικών σωματείων της Ελλάδας υπήρχε ήδη από το 1896 και πρωτεργάτης ήταν ο Ιωάννης Φωκιανός. Σημαντική όμως ήταν και η συμβολή του Παναχαϊκού Γυμναστικού Συλλόγου, ο οποίος ιδρύθηκε το 1891 και μετονομάσθηκε το 1923 στη γνωστή Παναχαϊκή μετά τη συνένωση με την Γ. Ε. Πατρών. Ο Παναχαϊκός παρουσίασε ιδιαίτερη δραστηριότητα τις παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων, οργανώνοντας και προκριματικούς.

Είχε προγραμματιστεί να συγκληθεί συνέδριο αμέσως μετά τη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων για την επίτευξη του σκοπού της ένωσης των σωματείων, όπως και έγινε. Το συνέδριο έλαβε χώρα, με πρωτοβουλία του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου, στις 12 Ιανουαρίου του 1897 στο κτίριο του Παρνασσού με τη συμμετοχή των εξής σωματείων: Πανελλήνιος, Εθνικός, Γ. Σ. Κέρκυρας, Φιλοπροόδων Τρίπολης, Στράτων Αιγίου, Γ. Σ. Τήνου, Πεζοπόρων Πειραιά, Αβέρωφ Ναυπλίου, Παναχαϊκός Πατρών, Παγκύπρια Λευκωσίας, Σκουφάς Άρτας, Πειραϊκός Σύνδεσμος, Γυμνάσιον Σμύρνης, Γ. Σ. Αμαρουσίου, Λοκρικός Αταλάντης, Γλαύκος Χαλκίδας, Γ. Σ. Στυλίδας, Γ. Σ. Λαμίας, Γ. Σ. Βόλου, Μεσσηνιακός Καλαμάτας, Άρατος Κιάτου, Ηρακλής Αγρινίου, Ναυπακτιακός Ναυπάκτου, Ολύμπια Λεμεσού, Ολυμπία Ανδρίτσαινας, Φιλοξένεια Ζακύνθου, Φωκιανός Κουκουβαούνων, Γ. Σ. Κύμης.

Πρωτεργάτες σε όλες τις ενέργειες ήταν οι παράγοντες του Πανελληνίου. Εξέχουσα φυσιογνωμία υπήρξε ο πανεπιστημιακός καθηγητής Σπυρίδων Λάμπρος, πρόεδρος του Πανελληνίου, πρόεδρος του ιδρυτικού συνεδρίου και πρώτος αιρετός πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ. Το πρώτο προεδρείο αυτού του υπερτοπικού αθλητικού φορέα αποτέλεσαν, εκτός από τον Σπυρίδωνα Λάμπρο στη θέση του προέδρου, οι Ν. Δημαράς αντιπρόεδρος, Α. Κορδέλλας ταμίας, Π. Καλλιγάς, γενικός γραμματέας. Τα υπόλοιπα μέλη του συμβουλίου ήταν οι Ι. Αλεξανδρόπουλος, Π. Καραπάνος, Λ. Λαπαθιώτης, Γ. Παπαβασιλείου, Γ. Παπαδιαμαντόπουλος, Α. Ρηγόπουλος, Ι. Χρυσάφης.

Τον Ιούλιο του 1897 συνήλθε στη Χάβρη της Γαλλίας το Διεθνές Ολυμπιακό Συνέδριο, στο οποίο δυστυχώς η Ελλάδα δεν εκπροσωπήθηκε εξαιτίας των γεγονότων. Η απουσία είχε ως αποτέλεσμα αφενός να χάσει έδαφος η ελληνική πρόταση για μόνιμη τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα και αφετέρου να χαθεί η επαφή με τα διεθνή αθλητικά δρώμενα.

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

πηγή: mikros-romios.gr

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΘΕΜΑΤΟΣ kaliterilamia.gr