Ένα καθρέφτη συνεχώς έχω μπροστά μου ...πάνω του πέφτει ...και ραγιζεται η καρδιά μου ..... Μίλησα πολύ τον τελευταίο καιρό σήμερα θα βάλω μια τέλεια όχι γιατί δεν έχω τίποτε άλλο να πω .. μα για να συνεχίσουν να μιλούν αυτοί που δεν έχουν να πουν τίποτα όλοι δηλαδή αυτοί που ομιλούν όλα αυτά τα χρόνια ...
έκανα το λάθος να κοιτάξω μέσα στον καθρέφτη της ψυχής μου και να ονειρευτώ..όλο αυτό είχε μεγάλο πόνο γιατί αναγκάστηκα να αναμετρηθεί με τον εαυτό μου πολλές φορές μου ζήτησαν να τον αλλάξω ακόμη και να τον σκοτώσω για να είμαι αρεστός ....και τελικά τον έπνιξα κλήθηκαν να παρευρεθώ σε ένα πάρτυ σκοτεινό με ατάλαντα τραγούδια όπου όλοι έκαναν ότι διασκέδαζαν ότι γελούσαν ότι πέρναγαν καλά κι ότι ζούσαν ενώ δεν ζούσαν...
Τους ένοιαζε μόνο το φαίνεσθαι και καθόλου μα καθόλου το είναι και η ζωή τους πέρναγε από μπροστά τους και τους κορόιδευε γιατί είχαν μάθει να ζουν μέσα στο ψέμα....όταν τελείωσε το πάρτυ όλοι αυτοί οι καλεσμένοι άφησαν πάρα πολλά σκουπίδια γιατί είχαν έρθει εκεί με σκοπό να τσακίσουν το μπουφέ ...κι όχι να προσφέρει ο ένας τον εαυτό του στον άλλο απλόχερα και άδολα...έμεινα μόνος να μαζεύω τα σκουπίδια προβληματιζομενος σκεπτόμενος φωναχτά τι ήθελα και πως βρέθηκα εγώ εκεί ...και τότε βρήκα ανάμεσα σε εκείνο το χαμό τον καθρέφτη είχε σπάσει είχε καταστραφεί και μου μίλησε....με κοίταξε στα μάτια και μου είπε ..γιατί δεν μίλησες; Γιατί δεν είπες τίποτα; Γιατί με προδωσες;
Και πιστέψτε με δεν υπάρχει μεγαλύτερη αμαρτία ..από το να προδώσεις τα όνειρα σου και την ψυχή σου ..έτσι αποφάσισα να μιλήσω να τα πω όλα να μην κρύψω τίποτα ..γιατί πάντα πίστευα πιστεύω και θα πιστεύω στο εμείς...αυτός ο καθρέφτης λοιπόν μου έδειξε πως είναι ένα αληθινό πάρτυ όπου πηγαίνουν άνθρωποι που αγαπούν που είναι έτοιμοι να δώσουν χωρίς να τους νοιάζει τι θα πάρουν...
Είδα πως είναι δηλαδή μια μεγάλη παρέα μια παρέα που δεν έχει πίσω σκέψη και που βάζει δεις κοντρόλ στο συμφέρον ...λυπήθηκα ...σοκαρίστηκα ..θύμωσα....γιατί κατάλαβα ότι ποτέ δεν μου σώθηκε η ευκαιρία όλα αυτά που έδειχνε αυτός ο καθρέφτης να τα κάνω πράξη κι όλο αυτό με έπνιξε...εγώ φταίω ..όχι αυτοί που δεν με άφησαν γιατί αποδέχτηκα ότι όποιος δεν έχει πλάτες δεν μπορεί να κάνει τίποτε ...σε αυτό το σημείο είναι που πρόδωσα την ψυχή μου..
Έτσι αποφάσισα να θέσω τον εαυτό μου στη διάθεσή σας ως παράδειγμα προς αποφυγήν κυρίως για τα νέα παιδιά...σαν μια τελευταία προσπάθεια να ξαναγιανω εκείνο τον καθρέφτη ..
.τίποτα όμως δεν γίνεται αν ραγίσει
.πόσο δε αν σπάσει.
...και φτάνουμε στο τώρα στη μοναξιά και στην εκοφαντικη σιωπή.
Τα πάντα αρχίζουν και τελειώνουν μέσα από έναν καθρέφτη αρκεί να ξέρεις όχι να τον δεις αλλά να τον νιώσεις ...