Ακούμε το ίδιο παραμύθι κάθε φορά: «Θα μπουν όλα στο φως», «Δεν θα μείνει τίποτα κρυφό», «Θα τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι». Στην πράξη; Οι φάκελοι θάβονται, οι ένοχοι γίνονται σύμβουλοι και οι πραγματικοί υπεύθυνοι παραμένουν στο απυρόβλητο.
Άλλο ένα σκάνδαλο στη βιομηχανία της διαπλοκής. Μία ακόμα αποκάλυψη, μία ακόμα μπόχα. Αυτή τη φορά από τον ΟΠΕΚΕΠΕ, που κανονικά θα έπρεπε να διαχειρίζεται με διαφάνεια τους Ευρωπαϊκούς πόρους που προορίζονται για τον πρωτογενή τομέα, και αντί γι' αυτό φαίνεται πως μετατράπηκε σε πλυντήριο ημετέρων, σε θέατρο ρουσφετιού και βολέματος, σε επιχείρηση «κολλητών» με Κρατικό χρήμα.
Δεν σοκαριζόμαστε πια. Κι αυτό είναι το πραγματικό σκάνδαλο.
Ποιος πραγματικά ξαφνιάζεται όταν αποκαλύπτεται ότι κάποιοι «έξυπνοι» εξαργυρώνουν πολιτικές σχέσεις, παίρνουν θέσεις, μισθούς, επιχορηγήσεις ή Δημόσιες συμβάσεις; Ποιος εκπλήσσεται όταν το κράτος γίνεται μηχανισμός εξυπηρέτησης συμφερόντων και όχι θεσμός υπεράσπισης του κοινού καλού; Κανείς.
Γιατί η πολιτική έχει μετατραπεί σε παζάρι. Και οι «Γκρούεζες, οι επαγγελματίες της διαπλοκής, δεν κρύβονται πια. Φορούν γραβάτες, κρατούν τάμπλετ, δίνουν συνεντεύξεις και υπογράφουν νομοσχέδια.
Το τελευταίο σκάνδαλο στον ΟΠΕΚΕΠΕ δεν είναι ένα μεμονωμένο λάθος. Είναι κομμάτι ενός βαθιά σάπιου συστήματος που λειτουργεί με όρους μαφίας: προσλήψεις χωρίς διαφάνεια, «εξυπηρετήσεις» πολιτικών φίλων, Ευρωπαϊκά κονδύλια που πάνε αλλού από εκεί που προορίζονται. Και φυσικά, όλα αυτά με την ανοχή, τη συνενοχή ή και την καθοδήγηση των Υπουργών.
Η Δικαιοσύνη λένε «θα κάνει τη δουλειά της». Μέχρι τότε όμως, τα χρήματα έχουν κάνει φτερά, οι ευθύνες διαχέονται και το πολιτικό κόστος καλύπτεται με επικοινωνιακά σόου.
Το μαχαίρι στο κόκκαλο!
Ακούμε το ίδιο παραμύθι κάθε φορά: «Θα μπουν όλα στο φως», «Δεν θα μείνει τίποτα κρυφό», «Θα τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι». Στην πράξη; Οι φάκελοι θάβονται, οι ένοχοι γίνονται σύμβουλοι και οι πραγματικοί υπεύθυνοι παραμένουν στο απυρόβλητο. Το μαχαίρι δεν μπαίνει στο κόκκαλο. Κρύβεται στο συρτάρι ή στρέφεται στην πλάτη της κοινωνίας.
Μέχρι πότε;
Αυτό είναι το πιο επικίνδυνο: έχουμε μάθει να ζούμε με τα σκάνδαλα. Να τα αποδεχόμαστε σαν καθημερινότητα. Να λέμε «έλα μωρέ, όλοι τα ίδια κάνουν». Να αδιαφορούμε, να σιωπούμε, να ψηφίζουμε τους ίδιους. Αυτό είναι το αληθινό έγκλημα. Όχι μόνο ότι μας κλέβουν. Αλλά ότι το δεχόμαστε.
Χρειαζόμαστε μια άλλη πολιτική: της ρήξης, όχι της υποταγής
Όχι απλώς διαφάνεια. Όχι απλώς κάθαρση. Χρειαζόμαστε ρήξη. Ανατροπή. Μια πολιτική που δεν θα διαχειρίζεται απλώς τη σαπίλα αλλά θα την ξηλώνει. Από τα θεμέλια.
Χρειαζόμαστε Δημόσια Διοίκηση ανεξάρτητη από Κόμματα και συμφέροντα. Δημόσιο πλούτο κάτω από κοινωνικό έλεγχο. Πολιτικούς που λογοδοτούν, όχι «επαγγελματίες σωτήρες». Χρειαζόμαστε μια ριζοσπαστική δημοκρατία, όχι κοινοβουλευτικό θεατράκι.
Το μήνυμα είναι ένα: ή εμείς ή αυτοί
Δεν υπάρχουν περιθώρια για αυταπάτες. Όσοι χτίζουν καριέρες πάνω στο Δημόσιο χρήμα, δεν μπορούν να το διαχειριστούν για το κοινό καλό. Ή αυτοί θα συνεχίσουν να μας Κυβερνούν, ή εμείς, ο λαός, οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι αγρότες , θα σηκώσουμε το ανάστημα και θα πάρουμε πίσω ό,τι μας ανήκει.
(Η Ιωάννα Λιούτα είναι Πολιτική και Οικονομική Αναλύτρια)
from Όλες Οι Ειδήσεις - Dnews https://ift.tt/piE3Zq9
via IFTTT