Μελέτη επικεντρώνεται στο βραχυπρόθεσμο κόστος των συγκρούσεων μεταξύ των ζώων, αλλά οι ειδικοί στην οικολογική συμπεριφορά ζητούν τώρα μια στροφή προς τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις.
Οι καβγάδες είναι κάτι συνηθισμένο στο ζωικό βασίλειο.Τα λιοντάρια κυνηγούν τις ζέβρες και οι θαλάσσιοι ελέφαντες παλεύουν για συντρόφους, αλλά πώς αποφασίζουν τα ζώα πότε να πολεμήσουν;
«Αυτή η διασύνδεση θα μας επέτρεπε να αποκτήσουμε βαθύτερη γνώση της εξελικτικής δυναμικής των ζωικών ανταγωνισμών και των συμβιβασμών που αντιμετωπίζουν τα άτομα», λέει ο καθηγητής Paulo Enrique Cardoso Peixoto, οικολόγος στο Universidade Federal de Minas Gerais στη Βραζιλία και συν-συγγραφέας μιας εργασίας γνώμης που δημοσιεύτηκε στο Trends in Ecology and Evolution
Σύμφωνα με τη θεωρία της φυσικής επιλογής, η επιβίωση του ισχυρότερου δεν αφορά μόνο τη σωματική δύναμη, αλλά και τη συνολική ικανότητα ενός ζώου να αναπαραχθεί και να αναθρέψει με επιτυχία απογόνους. Οι συγγραφείς της μελέτης υποστηρίζουν ότι αυτό το στοιχείο της επιτυχούς αναπαραγωγής συχνά παραβλέπεται στις έρευνες για τις συγκρούσεις μεταξύ των ζώων.
«Αν οι γαρίδες χάσουν ένα πόδι κατά τη διάρκεια μιας μάχης, αυτό μπορεί να ξαναμεγαλώσει, επομένως δεν πρόκειται για ολική απώλεια, επειδή οι γαρίδες μπορούν να ανακάμψουν και να ξανακαυγαδίσουν», λέει ο Peixoto.
«Αλλά αν ένα σκαθάρι σπάσει ένα κέρατο κατά τη διάρκεια μιας μάχης, αυτό δεν θα ξαναφυτρώσει. Έτσι, αυτό το άτομο δεν θα μπορέσει να πολεμήσει ξανά. Δεδομένου ότι τα σκαθάρια συχνά μάχονται για να αποσπάσουν την προσοχή των θηλυκών, η απώλεια του κέρατου σημαίνει ότι δεν θα μπορούν να αναπαραχθούν».
Για να κατανοήσουν καλύτερα τον τρόπο με τον οποίο έχει διερευνηθεί ο συγκεκριμένος τομέας, οι συγγραφείς διεξήγαγαν μια συστηματική ανασκόπηση 73 άρθρων που επικεντρώνονταν σε 62 είδη ζώων. Στην ανασκόπηση εντόπισαν 24 διαφορετικές επιπτώσεις-κόστη από συγκρούσεις μεταξύ των ζώων και τις ταξινόμησαν σε 6 κατηγορίες: αυξημένο μεταβολισμό, αυξημένο στρες και μειωμένη ανοσολογική απόκριση, αυξημένο κίνδυνο τραυματισμού και θνησιμότητας, μειωμένες ευκαιρίες αναζήτησης τροφής, μειωμένη επίγνωση των θηρευτών και μειωμένη επένδυση στη γονική φροντίδα.
Οι συγγραφείς δυσκολεύτηκαν να συγκρίνουν τα ευρήματα μεταξύ των εργασιών, επειδή υπήρχαν τόσοι πολλοί τρόποι με τους οποίους έχει εκτιμηθεί το κόστος αυτών των συγκρούσεων.
«Υπάρχει τεράστια διακύμανση στις μετρήσεις που λαμβάνουν οι ερευνητές», λέει ο Peixoto.
Για παράδειγμα, ενώ η έρευνα για τα έντομα συνήθως μετράει τους άμεσους τραυματισμούς, οι μελέτες σε ψάρια και καρκινοειδή τείνουν να μετρούν το μεταβολικό κόστος.
«Η ποικιλομορφία δεν είναι κακό πράγμα, αλλά η έλλειψη τυποποίησης στον τρόπο που γίνεται η μέτρηση μας εμποδίζει να εκτιμήσουμε εάν υπάρχει μέσο κόστος μεταξύ διαφορετικών ειδών ή να διερευνήσουμε την ποικιλομορφία μεταξύ των ειδών».
Οι συγγραφείς υποστηρίζουν επίσης ότι το κόστος που αξιολογείται δεν είναι συχνά το πιο σχετικό και αφορά μεμονωμένα περιστατικά.
«Πρέπει να συνδέσουμε το μέσο κόστος σε έναν μόνο καυγά με τη μακροζωία ή την αναπαραγωγική επιτυχία του ατόμου σε όλη τη ζωή», λέει ο Peixoto.
«Για παράδειγμα, υπάρχουν πλαίσια που ευνοούν πιο επιθετικά άτομα που πάντα καυγαδίζουν και άλλα που ευνοούν πιο προσεκτικά άτομα που μάχονται με ασθενέστερους αντιπάλους μόνο για να αυξήσουν τις πιθανότητές τους να κερδίσουν;», διερωτάται ο ερευνητής
Για να καλυφθεί αυτό το κενό στη βιβλιογραφία, οι συγγραφείς προτείνουν μια διαδικασία 3 βημάτων.
Οι μελλοντικοί ερευνητές που εξετάζουν τις συγκρούσεις μεταξύ των ζώων θα πρέπει να ξεκινήσουν προσδιορίζοντας το σημαντικότερο κόστος για το υπό εξέταση είδος. Στη συνέχεια, θα πρέπει να μετρήσουν πώς συσσωρεύεται αυτό το κόστος κατά τη διάρκεια μιας μεμονωμένης σύγκρουσης, σε σχέση με την αρχική κατάσταση του ζώου. Το τελευταίο βήμα είναι να συνδεθούν αυτά τα δεδομένα με τη συχνότητα των μαχών των ατόμων και στη συνέχεια να συγκριθούν με το πόσους απογόνους παράγουν οι συχνοί και οι μη συχνοί μαχητές.
«Συνδέοντας τους μεμονωμένους καυγάδες με την αναπαραγωγική επιτυχία σε όλη τη ζωή, μπορούμε να κατανοήσουμε πώς διαφορετικά πλαίσια και περιβαλλοντικές καταστάσεις θα μπορούσαν να ευνοήσουν την εξέλιξη των στρατηγικών λήψης αποφάσεων σε διαφορετικά είδη», λέει ο Peixoto.
from Όλες Οι Ειδήσεις - Dnews https://ift.tt/cvfpOq6
via IFTTT