Σύγχρονος ποιητής. Γεννήθηκε στα Δαμουλιανάτα της Κεφαλλονιάς και ζει στην Αθήνα όπου σπούδασε λογιστικά. Στην Ποίηση παρουσιάστηκε στα 1958 με τη συλλογή «Μηνύματα». Ακολούθησαν οι συλλογές ποιημάτων: «Κραυγή σκλάβου» (1960), «’Εργάτες» (1963) και «Αλλοτρίωση» (1965). Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών. Ο Γιάννης Κορδάτος εκφράστηκε με τα πιο ευμενή σχόλια για τις ποιητικές συλλογές «Μηνύματα» και «Κραυγή σκλάβου». Πολλοί άλλοι, κριτικοί της Ποίησης, υπογράμμισαν το ποιητικό τάλαντο που διέκριναν σε όλα τα έργα τού Φ. Ευαγγελάτου. Ας σημειωθεί ότι η ποιητική του συλλογή «Εργάτες» μεταφράστηκε και κυκλοφόρησε στο Μεξικό και σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής και είχε μεγάλη απήχηση. Μάλιστα ο μεγάλος Μεξικανός κριτικός Αντόνιο Ακόστα εχαρακτήρισε την
ΚΑΘΙΣΤΟΙ ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΑ: ΜΑΡΚΟΣ ΜΕΣΚΟΣ, ΙΑΣΩΝ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, ΦΩΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΣ, ΒΥΡΩΝ ΛΕΟΝΤΑΡΗΣ ΚΑΙ ΖΕΦΗ ΔΑΡΑΚΗ. ΟΡΘΙΟΙ ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΑ: ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΡΚΙΔΗΣ, ΜΑΡΙΟΣ ΧΑΚΚΑΣ, ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΒΑΛΑΒΑΝΙΔΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΩΣΤΑΒΑΡΑΣ (1970). ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΗΣ ΛΕΓΟΜΕΝΗΣ Β' ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΓΕΝΙΑΣ.
ποίησή του έργο μεγάλου ποιητή. Στο διάστημα τής στρατιωτικής δικτατορίας (1967-1974) ο ποιητής σε ένδειξη διαμαρτυρίας κατά της τυραννίας, όπως ο ίδιος είπε, ετήρησε σιγή, παρά τις ανησυχίες του και την ευφορία που τον διακρίνει στη λογοτεχνική εργασία του. Γενικά στην ποίησή του ο Φ. Ευαγγελάτος εκφράζει με αγωνιστική μαχητικότητα τον κοινωνικό προβληματισμό του:
Θα έρχομαι πάντα
Θα έρχομαι πάντα / με τα ίδια βάρβαρα βήματα / με το ίδιο τροπάρι στα ματωμένα χείλη μου // Θα έρχομαι πάντα σαν τύψη / σαν κατάρα στη γωνιά σας την ήρεμη / γιατί χιονίζει / χιονίζει δίχως έλεος / κι' είναι το χρώμα τού χιονιού / μαύρο σαν τη καρδιά μας. // —Γιατί επιμένετε λοιπόν για τη λευκότη τού χιονιού; / Όσο ξερνάει σίδερο ή νύχτα και βλαστήμιες / όσο δαγκώνουν την καρδιά / και την τρυγάνε οι πόνοι / κι οι ποιητές / γύρω τριγύρω στη φωτιά / αναμασούν πεισματικά την πίστη τους / για τη λευκότη τού χιονιού. // Θα έρχομαι πάντα απρόσκλητος / να ταράξω το ήρεμο τέλμα σας. / Μες τη γαλήνη ο θάνατος κάθε στιγμή κυλάει.
(από την ποιητική του συλλογή «Εργάτες»)
Η σταγόνα
Ένιωθα πάντα μιαν ευρυχωρία μέσα μου / μιαν άπλα σα θάλασσα. / Έλεγα πάντα "κι αυτό θα περάσει". / Έτσι εξηγώ πως μπόρεσα να καταπιώ / τόσα καράβια πίκρες / τόσα καράβια δυστυχίες... // Να όμως που σιγά-σιγά στενεύουν τα όρια. / Η θάλασσα γίνηκε λίμνη. / Η λίμνη ποτήρι. / Μη... /Μη ρίχνεις εσύ μέσα αυτή τη σταγόνα // Μαρία / αγάπη μου. / Θα ξεχειλίσει.
Αν σκύψεις
Αν σκύψεις λίγο μια φορά, / ακολουθεί μια δεύτερη / ύστερα κι άλλη, κι άλλη... // Αν βυθισθείς στις ρίζες σου / θα σε σπαράξει η ερημιά / κι αν κρατηθείς αλύγιστος / σε ξεχωρίζει ο χάρος. // Διάλεξε φίλε μόνος σου τον τρόπο / εμείς, δεν ξέρουμε άλλον / να πεθαίνουμε...
Δ. Π. Κωστελένος
Βιογραφική Εγκυκλοπαίδεια Ελλήνων Λογοτεχνών
εκδ. Αφοί Παγουλάτοι
Αθήνα
1976
from anemourion https://ift.tt/X7G2IN5
via IFTTT