Κουρασμένος αποκοιμήθηκε στον Ελικώνα ο Πίνδαρος και βρήκαν την ευκαιρία οι μέλισσες να φτιάξουν κερήθρα πάνω στα χείλη του δίνοντας του το χάρισμα της ποίησης!. Διά τούτο και ονομάσθη…«Μελίρυτος!».-
Δεκαεξάχρονος μαθητής ο Άκης, κάπου το διάβασε, πολύ του άρεσε και ορκίστηκε.Και το’λεγε και το ξανάλεγε στους δικούς του:
-Θα γίνω ποιητής.
-Βρέ ησύχασε, κάτσε καλά. Κοίτα να μάθεις τίποτα…κολυβογράμματα ,καμιά δουλειά ,να κερδίσεις τη ζωή σου,να μην ψοφήσεις στην πείνα και στην …ψάθα;
-Όχι εγώ θα γίνω ποιητής!.
-Καλώς.
Εβγαλε με ζόρι ,κούτσα-κούτσα το Γυμνάσιο και προσπάθησε να σπουδάσει φιλολογία, αλλά…τζίφος. Ανεπρόκοπος, φαντασιόπληκτος ,χαμίνι και …ρεμάλι, έφτασε τα 40, του έμεινε το …μικρόβιο και…πλακώθηκε στις ποιητικές συλλογές.
Και…δόστου κάποιες άθλιες ψιλοεκδόσεις και …ποιητικές βραδιές ( τρίχες δηλαδή!),όπου και μαζεύονταν κάποιοι …βαρεμένοι αργόσχολοι, τάχα μου πολιτιστικά ευαισθητοποιημένοι, άκουγαν, ως συνήθως δεν καταλάβαιναν τίποτα, τέλειωνε η βραδιά,έβγαιναν από την αίθουσα, έκαναν φσστς!... «πολύ μεγάλος ποιητής!, αλλά αδικημένος!».
Ψιλοσαλταρισμένος …ακαταλαβίστικος ο Άκης, (όλοι οι ποιητάδες λειτουργούν από…αφαιρετικά έως περίεργα!), είχε κάνει και μια παντρειά, τα έκανε μαντάρα, του έλεγε η γυναίκα του «αντε να βρεις μια δουλειά, θα πεθάνουμε στην πείνα», έλεγε εκείνος «τροφή για τον καλλιτέχνη είναι η …πνευματική τροφή!» δεν τον άντεχε,του έφυγε η γυναίκα και έμεινε καταμονάχος του να περιδιαβαίνει τα στενά στην πόλη με ένα αμπέχωνο και πάντα με κάτι φακέλλους και χαρτιά στα χέρια, παριστάνοντας τον διανοούμενο. Και οι περισσότεροι θεωρώντας τον …γραφικό τον είχαν για …νούμερο,στην…μπερλίνα (δακτυλοδεκτούμενο!) και στο…κράξιμο.
Και οργάνωνε πολιτιστικές βραδιές και συζητήσεις, ασυναρτησίες δηλαδή, όπου σε κάποια απ’αυτές, τον πλησίασε η Κα Ευτέρπη.
-Κύριε Πολυχρονόπουλε, περιττόν να σας ειπώ πως για το…έργο σας έχετε απεριόριστο τον θαυμασμό μου.. Οι εμπνεύσεις σας είναι υπέροχες. Μόνο να γράφετε πιο συχνά.Το έχουμε ανάγκη!. Ηδη από καιρού θα όφειλε να ευαισθη τοποιηθεί και η …Ακαδημία Αθηνών και να σας έχει κάμει μέλος της, τουλάχιστον..ανεπιστέλλον!.
-Ακούστε κυρία μου, σας ευχαριστώ πολύ, αλλά να ξέρετε όλα στη ζωή είναι έμπνευσις. Στην ποίηση ιδιαιτέρως!. Άλλωστε εμείς οι ποιηταί ! δεν έχουμε και πολύ χρόνο. Πολύ περισσότερο εγώ που δεν είμαι απλός υπηρέτης της τέχνης, αλλά…καθηγητής!.
Και μοστράριζε ως διάσημος ποιητής ο Άκης, τον έμαθε ο κόσμος-οι μισοι τον …κογιονάριζαν οι άλλοι αδιαφορούσαν - και κάποιες κύρίες…υπερμορφωμένες έλεγαν:«Πολύ σπουδαίος αυτός ο κύριος …καθηγητά!».
Μόνο που ο Άκης δεν ήταν καθηγητής. Ήταν γιαλαντζί…μουσαντένιος. Και προσπαθούσε να την…βγάλει πουλώντας γνώση περί την…ιστορία της τέχνης και την …υψηλή ποίηση!.
Και ξημεροβραδιάζονταν στο πολιτικό γραφείο του τοπικού βουλευτή και καθημερινά του τριβέλιζε το μυαλό ζητώντας του διορισμό και βόλεμα. Μέχρι που εκείνος τον βαρέθηκε, μεσολάβησε και τον έστειλε στα ΕΠΑΛ ως..ειδικό! περί την …ιστορία της τέχνης!.
Και συνομίλησε με τον κ.πολιτικό ο κ.Διευθυντής των ΕΠΑΛ.
-Κε βουλευτά, αυτός ουδεμίαν σχέσιν έχει προς την εκπαίδευσιν και,φοβούμαι πως ούτε και τα τυπικά προσόντα να διδάξει διαθέτει.
-Εν πάσει περιπτώσει, βολέψτε τον εκεί ως πρόσθετο για κανα δυό-τρείς ώρες την εβδομάδα από τα κονδύλια του Υπουργείου Παιδείας,να μην γυρνάει σαν κοπρίτης και φαντασιόπληκτος στους δρόμους.Που μου έχει…φάει όλη μέρα το κεφάλι ζητώντας βόλεμα.Οσο για τα υπόλοιπα θα σας καλύψω εγώ.
-Όπως επιθυμείτε Κε βουλευτά,πάντα εις την διάθεσίν σας.
(Στην Ελλάδα κονδύλια υπάρχουν.Μυαλό και σοβαρότητα δεν υπάρχει.).
Κουρασμένοι και μέσα στην …μουντζούρα οι μαθητές των ΕΠΑΛ από την καθημερινή δουλειά τους, τέχνη και επαγγελματική κατάρτιση ήθελαν να μάθουν. Τι να τα κάνουν τα πολιτιστικά τα …φιλολογικά και τα ποιήματα; Όμως ο Άκης εκεί το βιολί του.
Και για να επιδεικνύει γνώσεις και …επάρκεια, έμπαινε στο διαδίκτυο,έκλεβε, αντέγραφε άρθρα εξειδικευμένα και στους μαθητές τα παρουσίαζε ως δικά του. Άσε που τα εκτύπωνε και τα πουλούσε για σημειώσεις στους μαθητές του.
Και περνούσε ο καιρός, όταν κάποιος απ’τους μαθητές μπήκε μια μέρα στο λάπτοπ για να πάρει κάποιες πληροφορίες, όπου τυχαία έπεσε πάνω σ’ένα κείμενο και…δεν πίστευε στα μάτια του. Ήταν ίδιο, πανταίδιο με τις σημειώσεις που του είχε πουλήσει ο Κος καθηγητής. Το συζήτησε με τους συμμαθητές του και όλοι μαζί αποφάσισαν και πήγαν στον διευθυντή.
-Κύριε Διευθυντά, αυτά που μας πουλά ο Κος καθηγητής σαν σημειώσεις του υπάρχουν στο διαδίκτυο ίδια, ολόιδια. Εμείς είμαστε φτωχά παιδιά και δεν έχουμε λεφτά να πληρώνουμε για σημειώσεις, είναι τζάμπα λεφτά.Αφήστε που ο Κ. καθηγητής μας τα λέει μυστήρια,παράταιρα και δεν τον καταλαβαίνουμε.
Και είπε ο Διευθυντής:
-Έχετε προηγούμενες σημειώσεις του που σας πούλησε;
-Και βέβαια έχουμε. Να σας τις φέρουμε;
Και έφεραν τα παιδιά τις σημειώσεις, κάθησε ο διευθυντής μπροστά στον υπολογιστή, έψαξε και όλες, μα όλες ήταν δημοσιευμένα ξένα άρθρα και εργασίες στο διαδίκτυο. Ολα …κλεμένα.
Ύστερα τηλεφώνησε στον Επιθεωρητή.
-Κε επιθεωρητά, το και το.
Ήρθε στο σχολείο ο επιθεωρητής και κάλεσε τον Άκη και τον ρώτησε.
-Κύριε Πολυχρονόπουλε πουλάτε στους μαθητές εργασίες σας σε σημειώσεις;
-Και βέβαια πουλώ.
-Αυτό κύριε απαγορεύεται. Αφήστε που οι εργασίες αυτές δεν είναι δικές σας, παρά τις έχετε ξεσηκώσει από το διαδίκτυο. Εν πάσει περιπτώσει,δώστε μου το πτυχίο σπουδών σας ως εκπαιδευτικού.
-Ποιό πτυχίο; Εγώ κύριε επιθεωρητά είμαι…θεωρητικός της ιστορίας της τέχνης, εξειδικευμένος στην ποίηση!. Το είπα και στον Κο βουλευτή όταν διορίστηκα στο σχολείο. Η τέχνη και ο πολιτισμός δεν πιστοποιούνται από χαρτιά και πτυχία!. Αλωστε όλοι οι μεγάλοι ποιητές δεν είχαν πτυχίο. Π.χ. είχαν πτυχίο ο Ελύτης και ο Ρίτσος;
Απόρησε ο επιθεωρήτής, κάτι κατάλαβε-υποψιάστηκε και τον ρώτησε:
-Δηλαδή Κε Πολυχρονόπουλε, σεις είστε σαν τον Ρίτσο και τον Ελύτη;
-Όχι ακριβώς, αλλά περίπου!.
-Καλώς.
Είπε ο επιθεωρητής «καλώς» και τράβηξε στο γραφείο της Εισαγγελίας.
«Αντιποίηση επαγγελματικής ιδιότητας και κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας» είπαν οι δικαστές. Γι’αυτό «ο κατηγορούμενος καταδικάζεται σε ποινή φυλάκισης 2 ετών και επιστροφή όλων των μισθίων που έλαβε ως καθηγητής δι’όσον χρόνον υπηρέτησε στο ΕΠΑΛ»!.
Ατάραχος, σε…άλλο κόσμο στο εδώλιο ο Άκης, σημείωνε κάτι σε ένα χαρτί και απευθύνθηκε στον Πρόεδρο.
-Μπορώ να σας διαβάσω ένα ποίημά μου Κύριε Δικαστά;
-Άντε να μου το διαβάσεις.
«Η τέχνη είναι φάρμακο
η ποίηση επίσης.
Αδύνατον σαν άνθρωπος
χωρίς αυτά να ζήσεις!».
Σε μια άκρη της αίθουσας η Κα Ευτέρπη, ταραγμένη, είχε τον τελευταίο λόγο:
-Γιατί κύριοι δικαστές; Γιατί καταδικάσατε τον κύριο…καθηγητά!; Μ’αυτό που μόλις κάνατε, ξέρετε τι κάνατε;
Καταδικάσατε τον πολιτισμό, την τέχνη και την ποίηση!.-
ΘΕΜΑ:
ΜΠΑΜΠΗΣ Κ. ΜΩΚΟΣ