-Ελάτε κυρία, παρακαλώ συντομεύετε, πρωτοκολλήστε την αίτησή μας που είναι για καλό σκοπό, θεάρεστο!.
«Πενία τέχνας κατεργάζεται» και «ιερά η υποχρέωσις της χορηγίας!»,έλεγαν οι Αρχαίοι, αλλά δεν είχαν υπόψη τους τις Μ.Κ.Ο.
Φίλοι και συμφοιτητές από το Πανεπιστήμιο ήταν ο Αλέκος κι’ο Σωτήρης. Εργασία με ..μπλοκάκι, τα λεφτά ολίγα έως ελάχιστα, έφτασαν τα 35, κρίση και ψάχνονταν να ξεφύγουν από τη μιζέρια και την αφραγκία.
Και κάθονταν μεσημεράκι στο ουζερί του Τάσου του επονομαζόμενου και «γρήγορου!», έπιναν το ούζο τους ,συζητούσαν και έκαναν και …πλάκα στον μαγαζάτορα. (Αφασία ο Τάσος….σφαίρα στη γρηγοράδα και την εξυπηρέτηση ,μέχρι να σηκώσει το ένα πόδι ..βρωμούσε το άλλο.Του παρήγγελνες το ούζο την …Παρασκευή και τό’φερνε τη… Δευτέρα!).Γι’αυτό και οι πελάτες τον είχαν …βαφτίσει «Τάσος ο γρήγορος!).
Πτυχιούχος Νομικής ο Αλέκος, της ΑΣΟΕΕ ο Σωτήρης. Άρα δεδομένα τα… εφόδια και οι δυνατότητες, όπως και η έξωθεν καλή μαρτυρία, η μη αμφισβήτηση από την έξω κοινωνία.
«Οι φόροι και τα κόμματα
φέραν αυτή την κρίση
και κάμανε τον άνθρωπο
να μην μπορεί να ζήσει…!».
΄ Ομορφα και ρεμπέτικα,τό’λεγε απ’το βάθος στο τζουκ-μπόξ ο Ρούκουνας και είπε ο Σωτήρης:
-Κοίτα ρε τι ωραία που τα λέει ο άνθρωπος.Δεν γίνεται,κάτι πρέπει να κάνουμε, ρε μάγκα.Να βρούμε λύση και γρήγορα.Ρε συ,όπως πάει η δουλειά , θα ψοφή σουμε στην …ψάθα,θα μας κλαίνε…οι ρέγγες.
-Αδερφέ υπάρχει λύση.
-Να την ακούσω.
-Φιλαράκι να φτιάξουμε Μ.Κ.Ο να σωθούμε.
-Τι λές τώρα ρε συ,τρελλάθηκες; Εμείς Μ.Κ.Ο.,από πού κι’ως πού;Τι είναι αυτά που μου λές;
-Άκου ρε που σου λέω . Ο Έλληνας είναι ευαίσθητος, έχει φιλότιμο, είναι πονεσιάρης και αλληλέγγυος.
Ήταν Δευτέρα πρωί που τα δυό φιλαράκια κατέθεσαν αίτημα για την έγκριση Μ.Κ.Ο.Πέρασαν κάτι μέρες και το Πρωτοδικείο το ενέκρινε. Τρείς σελίδες ήταν το καταστατικό,ωραίο …παραμυθάτο και…αβανταδόρικο.. Και εισαγωγικά ,πάνω –πάνω στην αρχή το έγραφε καθαρά: «Υλοποίησις προγραμμάτων ανθρωπιστικής και ιατρικής βοήθειας με σκοπό την ανακούφιση ευάλωτων πληθυσμια κών ομάδων και μεμονομένων αδυνάμων συνανθρώπων μας!»..
Ύστερα έβαλαν την αγγελία:
«Ζητούνται εθελοντές για επάνδρωση Μ.Κ.Ο με σκοπό την βοήθεια πτωχών, αδυνάμων συνανθρώπων μας κ.λ.π. αναξιοπαθούντων κοινωνικών ομάδων!».
Δεν πρόλαβαν να δημοσιεύσουν την αγγελία και ανταποκρίθηκαν πάνω από 40 άτομα κάθε ηλικίας και επαγγέλματος πρόθυμοι να βοηθήσουν.
Και συνέταξαν επιστολή ψάχνοντας για σπόνσορες και χορηγούς.Επιστολό χαρτο…υδατογραφημένο! «Μ.Κ.Ο…Η…ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ!».-με …σφραγίδα και υπογραφή παρακαλώ!.
Πήραν την επιστολή τα μεγάλα market, η Μητρόπολη, ο ιατρικός σύλλογος, επιχειρήσεις διανομής και παραγωγής τροφίμων, εμπορικά, φαρμακαποθήκες, μέχρι και βενζινάδικα και συνεργεία και απάντησαν.
«Ευχαρίστως σας πληροφορούμε ότι είμαστε στην διάθεση σας να ανταποκριθούμε σε αίτημά σας σχετικό με παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας!»..
Έτριβαν τα χέρια τους τα δυό φιλαράκια και έβαλαν μπροστά το σχέδιο. Δανείστηκαν ένα παλιό βαν από μια εταιρεία, το έβαψαν στα πλευρά με το λογότυπο της ΜΚΟ, βρήκαν και μια αποθήκη και άρχισαν να μαζεύουν τρόφιμα, φάρμακα, αναλώσιμα, οτιδήποτε . Τιγκάρισε η αποθήκη και τότε ξαμολύθηκαν στα γύρω χωριά. Και άρχισε το μοίρασμα στον κόσμο. Έρχονταν ένας –ένας οι χωρικοί να πάρει τη σακούλα και του έλεγαν:
-Όλα είναι δωρεάν, μα αν θέλετε, ό,τι μπορείτε,αφήστε μας έστω και ελάχιστα λεφτά για να μπορέσουμε να σας ξαναφέρουμε.
Πλησίαζαν και κάτι γριούλες, κάτι ηλικιωμένους και τους ρωτούσαν:
-Ποιά φάρμακα παίρνεις;
-Αυτά κι’αυτά.
-Από τώρα και πέρα θα σου τα φέρνουμε εμείς στο 1/3ο της τιμής. Αλλά κουβέντα να μην γίνεται, μιλιά σε κανέναν. Σύμφωνοι;
-Σύμφωνοι λέει!.
-Άντε, την άλλη Κυριακή θα’ρθουμε με τους γιατρούς να σας εξετάσουν τζάμπα.
-Μπράβο και πάλι μπράβο ρε παιδιά. Νά’χετε την ευχή μας. Χίλια χρόνια να ζήσετε.
Μάζευαν ευχές τα δυό φιλαράκια ,τσέπωναν και τα φραγκάκια και η δουλειά πήγαινε ρολόι. Λίγα στην αρχή κι’ όσο περνούσε ο καιρός…αυγάτιζαν. Επιπλέον είχαν βρει και τον τρόπο, την πατέντα: Τρεις φορές το μήνα άδειαζε και γέμιζε από τρόφιμα και αναλώσιμα η αποθήκη.Ξεχώριζαν τα ποιοτικότερα και τα χωρίς σήμα-ετικέττα που τους είχε δώσει η Μητρόπολη και οι μεγάλες επιχειρήσεις-αλυσίδες και τα πουλούσαν ,τα…πασσάριζαν μισοτιμής-μπίρ παρά- σε μικρότερα συνοικιακά απομακρυσμένα μίνι μάρκετ, χωρίς παραστατικά, χωρίς τίποτα.
Πλήθαιναν οι εθελοντές, μεγάλωνε η φήμη της Μ.Κ.Ο,πλήθαιναν οι χορηγίες και οι…εκστρατείες στην περιφέρεια, χόντραινε και το…χαρτί στην τσέπη των δυό φίλων, όταν ένα πρωινό ο Αλέκος είπε:
-Μάγκα, καλά τα χωριά, οι γριούλες, τα γερόντια και οι γιατροί αλλά το… μπαγιό κο,το χρήμα είναι αλλού και τώρα είναι η ευκαιρία.
-Πού, ποιά ρε φίλε, τι εννοείς;
-Να ρε, ήρθε η ώρα τώρα που αποκτήσαμε φήμη, να απευθυνθούμε στους χορηγούς μας, ακόμα ρε και στον Δήμο και την Περιφερειακή Διοίκηση και να τους γυρέψουμε ρευστό, επικαλούμενοι έξοδα και ανάγκες. Αλλά πρέπει να το κάνουμε ,να το χειριστούμε..όμορφα. Εκεί είναι τα λεφτά αδερφέ!.Ποιός θα μας πεί όχι;
Και έστειλαν σχετική επιστολή και κανείς δεν τους είπε όχι. Ολη η πόλη τους …σιγοντάριζε. Και άρχισε να ρέει το χρήμα ποταμός!. Πολλά τα λεφτά. Μέσα σε δύο χρόνια ίσα με 800 χιλιάδες!.
Ήταν τώρα ένας δημοτικός σύμβουλος, λεπτολόγος. Που όταν για πολλοστή φορά πέρασε από το Δημοτικό Συμβούλιο το αίτημα για έγκριση ποσού 50.000 ευρώ ως χορηγίας, άρχισε να ψάχνεται γι’αυτή την περιβόητη Μ.Κ.Ο.που πλέον τη συζητούσε όλη η πόλη.
Πονηρεμένος,ρώτησε, ερεύνησε και τότε έμαθε πως η συγκεκριμένη είχε πάει πολλές φορές και στο χωριό του και έδινε τρόφιμα, ακόμα και φάρμακα σε ηλικιω μένους.
Ήρθε η Κυριακή,πήγε στο χωριό και ρώτησε τη μητέρα του:
-Ρε μάνα, καιρό έχεις να μου πείς να σου φέρω τα φάρμακά σου. Δεν τα χρειάζεσαι πιά;
-Τι λές παιδάκι μου; Μου τα φέρνουν τα παιδιά που έρχονται εδώ κάθε τρείς και λίγο. Μας δίνουν τρόφιμα αλλά και τα φάρμακά μου. Βέβαια τους δίνω κάτι,μου στοιχίζουν πολύ λιγότερο.Γι’αυτό και δεν σου είπα να μου τα φέρνεις εσύ.
Γύρισε στην πόλη ο σύμβουλος, πήγε στην φαρμακαποθήκη και ρώτησε αν και πόσο η Μ.Κ.Ο αγόραζε και πλήρωνε τα φάρμακα.
-Τι λέτε κύριε. Δεν μας πληρώνει κανείς για τα φάρμακα που μας λέτε. Είναι δωρεάν χορηγία μας.
Η εταιρεία μας είναι γνωστή για την κοινωνική ευαισθησία της!.
Ύστερα ,πονηρεμένος και …πεισματωμένος ανέβηκε στο Δημαρχείο.
-Κύριε Δήμαρχε, αυτό κι’αυτό, οι άνθρωποι που διοικούν αυτή την Μ.Κ.Ο είναι… λαμόγια, απατεώνες. Φοβάμαι πως και τα λεφτά που κατά καιρούς τους έχουμε δώσει δεν πάνε εκεί που πρέπει. Πάνε στην τσέπη τους και μπορεί σαν Δήμος να εκτεθούμε. Εξω η πιάτσα …βουίζει. Εδώ είναι φανερό,κάτι τρέχει!.
-Δεν βαριέσαι μωρέ Βασίλη, άσ’τους να πάνε στην ευχή. Έχουμε σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθούμε. Μήν μπούμε και σε τίποτα μπελάδες.
Σαν να ..ταράχτηκε,τα…ψιλομάσαγε ο Δήμαρχος,επέμενε ο Βασίλης, που ήταν και της αντιπολίτευσης και έψαξε, ρώτησε και έμαθε πως ο κ.Δήμαρχος κάθε φορά που ενέκρινε τη χορηγία, έπαιρνε τα μισά ..μίζα. Το ίδιο συνέβαινε και με τις χορηγίες της Περιφερειακής Διοίκησης με κάποιους σύμβουλους κολλητούς του Περιφερειάρχη.
Και του ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι του Βασίλη, πήρε παραμάσχαλα τον φάκελο με τα στοιχεία και τράβηξε κατά τον Εισαγγελέα.
-Το και το κ. Εισαγγελέα, πολύ φοβούμαι πως είναι μπλεγμένος και ο κ.Δήμαρχος και κάποιοι σύμβουλοι στην Περιφέρεια. Εγκρίνουν χορηγίες και παίρνουν μίζα!.
Τεράστιο το σκάνδαλο και στην πόλη αναστάτωση. Στη δίκη πανζουρλισμός. Έπεσαν απάνω και κάτι πολιτικάντηδες κομματάρχες, δυό μέρες παιδεύονταν οι δικηγόροι της υπεράσπισης, αλλά οι δικαστές άτεγκτοι.
«Φώναζαν» οι αποδείξεις και τα στοιχεία και ο κατηγορητήριο…φωτιά! γεμάτο κακουργήματα. Και βγήκε η απόφαση:
Από οκτώ χρόνια στον Δήμαρχο και άμεση έκπτωση από το αξίωμα,το ίδιο σε δυό περιφερειακούς σύμβουλους και από 7 χρόνια και 5ετής στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων στα δυό φιλαράκια της Μ.Κ.Ο..
Στην πόλη έπεσε έκπληξη,κατήφεια και θυμός .Για τους δυό φίλους κάποιος είπε: Ρε σύ κοίτα που φαίνονταν και καλά παιδιά. «Το μυρμήγκι όταν θέλει να χαθεί,βγάζει…φτερά!».-
Η μάνα του Βασίλη στο χωριό περιμένει ακόμα τα…καλά παιδιά να της φέρουν τα φάρμακά της.
Αυτή τη φορά άργησαν και ανησυχεί. Ανησυχεί πολύ!.
ΘΕΜΑ:
ΜΠΑΜΠΗΣ Κ. ΜΩΚΟΣ