ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ | Το μεγαλύτερο αρπακτικό της Ευρώπης με μέγεθος 99-110 εκατοστά και ένα από τα πλέον απειλούμενα πουλιά της Ελλάδας. Μολονότι ζει στον πλανήτη μας εκατομμύρια χρόνια, στις μέρες μας ο Μαυρόγυπας απειλείται με εξαφάνιση. Τα τελευταία πενήντα χρόνια ο πληθυσμός του είδους έχει κυριολεκτικά αποδεκατιστεί από τη χρήση δολωμάτων στρυχνίνης, τη λαθροθηρία και την αλόγιστη ανθρώπινη επέμβαση στους βιότοπους του πουλιού. Ο ελληνικός πληθυσμός αυτού του Γύπα είναι ο τελευταίος πληθυσμός του είδους που έχει απομείνει στα Βαλκάνια, στην ανατολική Ευρώπη και την Ευρωπαϊκή Ρωσία. Ωστόσο και στην πατρίδα μας υπάρχουν πλέον ελάχιστα ζευγάρια, όλα στο δάσος της Δαδιάς Σουφλίου στον Έβρο.
Πρόσφατα εξαφανίστηκε από την περιοχή του Ολύμπου ενώ δεν φαίνεται να φωλιάζει πια στην Γκιώνα, στον Παρνασσό, στην Οίτη, στον Όθρυ ή το Βέρμιο και το Ασκιο, όπως συνέβαινε στο παρελθόν. Μέχρι τις αρχές του αιώνα μας, ο Μαυρόγυπας φώλιαζε και στην Αττική, τη Βοιωτία αλλά και στα Κύθηρα, τη Λευκάδα, πιθανόν και τη Ρόδο. Έχει σκουρόχρωμο φτέρωμα που από μακριά μοιάζει μαύρο με καστανόχρωμη τραχηλιά γύρω από το λαιμό. Το άνοιγμα των φτερούγων του πλησιάζει συχνά τα τρία ολόκληρα μέτρα! Πολύ επιβλητικός και εντυπωσιακός, όταν πετάει, ο Μαυρόγυπας κρατάει τις τεράστιες, σχεδόν τετράγωνες φτερούγες του, επίπεδες. Πιο μοναχικός και από το Όρνιο, ο Μαυρόγυπας είναι το μόνο ευρωπαϊκό είδος Γύπα το οποίο φωλιάζει αποκλειστικά στα δέντρα. Στη χώρα μας συχνάζει σε απότομες πλαγιές με αραιές συστάδες δέντρων, συνήθως σε υψόμετρο κάτω από 800 μέτρα και προτιμάει να φωλιάζει στα μαυρόπευκα Pinus nigra. Επιδημητικό είδος και αυστηρά μονογαμικό ζευγαρώνει διά βίου. Γεννάει μόνο ένα αβγό λευκό με καφετιές πιτσιλιές στο τέλος του χειμώνα, το οποίο κλωσσούν και οι δύο γονείς επί 50 -55 μέρες. Ο νεοσσός δέχεται τη φροντίδα του ζευγαριού και κάνει τα πρώτα πετάγματα από τη φωλιά μετά 100 έως 120 μέρες ενώ χρειάζεται 5-6 χρόνια για να ενηλικιωθεί. Το ζευγάρι μένει στη φωλιά όλο το χρόνο. Ο Μαυρόγυπας τρέφεται αποκλειστικά με ψοφίμια, μεσαίου ή μεγάλου μεγέθους θηλαστικών αν και σε άλλες χώρες έχει παρατηρηθεί ότι σκοτώνει και σαύρες ή τρωκτικά. Δεν διστάζει να διανύσει και μεγάλες αποστάσεις προκειμένου να βρει την τροφή του. Μάλιστα, μεγαλόσωμος και επιθετικός καθώς είναι ο Μαυρόγυπας, κυριαρχεί έναντι των άλλων Γυπών, όταν μαζεύονται γύρω από το ψοφίμι. Εξαιρετικά δυνατός, καταφέρνει να σκίσει το νεκρό ζώο με το ισχυρό του ράμφος ακόμα και στα πιο σκληρά σημεία του.
Πρόσφατα εξαφανίστηκε από την περιοχή του Ολύμπου ενώ δεν φαίνεται να φωλιάζει πια στην Γκιώνα, στον Παρνασσό, στην Οίτη, στον Όθρυ ή το Βέρμιο και το Ασκιο, όπως συνέβαινε στο παρελθόν. Μέχρι τις αρχές του αιώνα μας, ο Μαυρόγυπας φώλιαζε και στην Αττική, τη Βοιωτία αλλά και στα Κύθηρα, τη Λευκάδα, πιθανόν και τη Ρόδο. Έχει σκουρόχρωμο φτέρωμα που από μακριά μοιάζει μαύρο με καστανόχρωμη τραχηλιά γύρω από το λαιμό. Το άνοιγμα των φτερούγων του πλησιάζει συχνά τα τρία ολόκληρα μέτρα! Πολύ επιβλητικός και εντυπωσιακός, όταν πετάει, ο Μαυρόγυπας κρατάει τις τεράστιες, σχεδόν τετράγωνες φτερούγες του, επίπεδες. Πιο μοναχικός και από το Όρνιο, ο Μαυρόγυπας είναι το μόνο ευρωπαϊκό είδος Γύπα το οποίο φωλιάζει αποκλειστικά στα δέντρα. Στη χώρα μας συχνάζει σε απότομες πλαγιές με αραιές συστάδες δέντρων, συνήθως σε υψόμετρο κάτω από 800 μέτρα και προτιμάει να φωλιάζει στα μαυρόπευκα Pinus nigra. Επιδημητικό είδος και αυστηρά μονογαμικό ζευγαρώνει διά βίου. Γεννάει μόνο ένα αβγό λευκό με καφετιές πιτσιλιές στο τέλος του χειμώνα, το οποίο κλωσσούν και οι δύο γονείς επί 50 -55 μέρες. Ο νεοσσός δέχεται τη φροντίδα του ζευγαριού και κάνει τα πρώτα πετάγματα από τη φωλιά μετά 100 έως 120 μέρες ενώ χρειάζεται 5-6 χρόνια για να ενηλικιωθεί. Το ζευγάρι μένει στη φωλιά όλο το χρόνο. Ο Μαυρόγυπας τρέφεται αποκλειστικά με ψοφίμια, μεσαίου ή μεγάλου μεγέθους θηλαστικών αν και σε άλλες χώρες έχει παρατηρηθεί ότι σκοτώνει και σαύρες ή τρωκτικά. Δεν διστάζει να διανύσει και μεγάλες αποστάσεις προκειμένου να βρει την τροφή του. Μάλιστα, μεγαλόσωμος και επιθετικός καθώς είναι ο Μαυρόγυπας, κυριαρχεί έναντι των άλλων Γυπών, όταν μαζεύονται γύρω από το ψοφίμι. Εξαιρετικά δυνατός, καταφέρνει να σκίσει το νεκρό ζώο με το ισχυρό του ράμφος ακόμα και στα πιο σκληρά σημεία του.
« ΟΛΑ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ »
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
ΑΘΗΝΑ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
1996
from ανεμουριον https://ift.tt/32jzyGK
via IFTTT
