Του Γιώργου Λεκάκη
Η ζώνη του Βορείου Αιγαίου εκτείνεται από την χερσόνησο της Χαλκιδικής προς τα ανατολικά και κατά μήκος των μακεδονικών και θρακικών ακτών της Ελλάδας.
Σε αυτήν την ζώνη «της Ιερισσού-Αλεξανδρουπόλεως», στα τέλη του Πλειστόκαινου (16.000 - 14.000 χρόνια πριν από σήμερα), προς το τέλος της ψυχρής περιόδου, το επίπεδρο της θάλασσας είχε ένα μέγιστο χαμηλό σημείο περίπου -120 μέτρα!
Άρα, η αρχαιοτέρα έως τώρα βεβαιωμένη κατοίκηση στην Θάσο, πριν 20.000 χρόνια, είχε γίνει από Μακεδονο-Θράκες, που έφτασαν έως τις Τζίνες της Θάσου με τα... πόδια!
Περίπου 5.300 τετραγωνικά χιλιόμετρα της περιοχής αυτής του Βορείου Αιγαίου ήταν στεριά και εκτεθειμένη στην διάβρωση.
Δύο μεγαλύτερες λίμνες είχαν σχηματισθεί στον Κόλπο της Ιερισσού και του Στρυμόνα, και μερικές μικρότερες λίμνες - μόνο προσωρινές.
Το δυτικό τμήμα της ζώνης αυτής καλύφθηκε σε μεγάλο βαθμό από αμμόλοφους, επιμήκεις, υψηλότερους λόφους άμμου στις κορυφογραμμές και από μερικούς βάλτους.
Στο επίπεδο οροπέδιο της Σαμοθράκης υπήρχαν αμμόλοφοι, έλη και, εκτός από τους σημαντικότερους ποταμούς Έβρο και Φιλιούρη, αρκετοί μικρότεροι ποταμοί.
Σε ολόκληρο το επίπεδο της ζώνης κυριαρχούσαν οι απότομες ανυψώσεις του Υψαρίου όρους (1.204 μ.) στην περιοχή της Θάσου και του όρους Σάος / Φεγγάρι (1.624 μ.) στην περιοχή της Σαμοθράκης.
Μετά εξεκίνησε η τήξη του πάγου και η άνοδος των θαλασσών.
from ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ https://ift.tt/2xBOcyu
via IFTTT