ΓΡΑΦΕΙ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ Κ. ΜΑΖΑΡΑΚΗΣ-ΑΙΝΙΑΝ | Στο πάνθεον των ηρώων του Έθνους, στην περίοδο του 20ού αιώνα (και όχι μόνο) περιλαμβάνεται ασφαλώς ο Τέλλος Άγρας, ψευδώνυμο του παλικαριού από τους Γαργαλιάνους Ηλείας που αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων, το 1901, ως ανθυπολοχαγός με το όνομα Τέλλης (Σαράντης) Αγαπηνός.Τοποθετημένος στη Φρουρά Αθηνών σε ηλικία 21 ετών ένιωθε ασφυξία, ενώ επληροφορείτο τους αγώνες για τη Μακεδονία. Και ζήτησε παρακλητικά το «μεγάλο ρουσφέτι» από τον τότε διάδοχο Κωνσταντίνο, να τον βοηθήσει να μετατεθεί στα σύνορα.
Το αίτημά του ικανοποιήθηκε και ο Αγαπηνός βρέθηκε στον Τύρναβο. Εκεί η βοή των θηριωδιών των Βουλγάρων έφθανε ισχυρότερη και ο Αγαπηνός αντελήφθη ότι το καθήκον του προς την πατρίδα ήταν να περάσει στη Μακεδονία, όπου διεξήγετο ο αγώνας για την αντιμετώπιση των κομιτατζήδων της Βουλγαρίας που επεδίωκαν τον εκβουλγαρισμό της ελληνικής αυτής περιοχής, που βρισκόταν υπό τουρκική κατοχή.
Αν και νέος, ο Αγαπηνός πέτυχε να τοποθετηθεί αρχηγός αντάρτικου Σώματος που προετοίμασε για τον αγώνα ο Κωνσταντίνος Μαζαράκης-Αινιάν.
Το Σεπτέμβριο του 1906 το αντάρτικο Σώμα του Άγρα, που το αποτελούσαν 12 εύζωνοι, δύο ντόπιοι (Κάρτας και Χότζας) από το Βλάδοβο, ως οδηγοί και ο λοχίας Τυλιγάδης ως υπαρχηγός του Άγρα οδηγήθηκαν στη λίμνη των Γιαννιτσών.
Ο Βάλτος ήταν εκείνη την εποχή το επίκεντρο του Μακεδονικού Αγώνα γιατί εκεί είχαν βρει καταφύγιο οι Βούλγαροι κομιτατζήδες που είχαν κάνει κατοχή σε μερικές καλύβες ψαράδων, ιδιαίτερα στα δυτικά και αργότερα κατασκεύασαν και άλλες δικές τους. Από αυτό το ασφαλές ορμητήριο δυνάστευαν τα γύρω χωριά του κάμπου και έλεγχαν τους δρόμους.
Όταν έφτασε ο Αγρας στάθηκε στις μικρές καλύβες στα δυτικά της λίμνης. Ορμητικός και ριψοκίνδυνος όπως ήταν, άνοιγε μέσα στις καλαμιές της λίμνης δρόμους για τα μονόξυλα που οδηγούσαν κοντά στις εχθρικές καλύβες και έτσι έφθασε να πιάσει το παλιό πάτωμα της Κούγκας, που την οχύρωσε και τη χρησιμοποίησε για ορμητήριό του.
Η ζωή, όμως, στη λίμνη μέσα στην υγρασία και το διαπεραστικό ψύχος κλόνισε την υγεία του Άγρα, που προσβλήθηκε από ελονοσία. Το Νοέμβριο του 1906, ενώ επιχειρούσε να αιφνιδιάσει τους Βουλγάρους και να καταλάβει την κεντρική μεγάλη καλύβα τους, πληγώθηκε και με κόπο πείστηκε να σταλθεί στη Θεσσαλονίκη για θεραπεία.
Με την επιστροφή του στο Βάλτο έγινε φανερό ότι η υγεία του είχε επικίνδυνα κλονιστεί και γι’ αυτό αποφασίστηκε να σταλεί, αυτή τη φορά, στη Νάουσα για να νοσηλευθεί.
Στη Νάουσα ο Άγρας δέχθηκε πρόταση συνδιαλλαγής των Βουλγάρων και πίστεψε, ύστερα από τις διαβεβαιώσεις ντόπιων, πως μπορούσε να συννεννοηθεί μαζί τους. Η συνάντησή του με τους βεοβόδες Βάννι Ζλατάν και Γκεόργκι Κασάπτοε έγινε στη θέση Γκαβράν Κάμεν. Οι βοεβόδες έδειξαν προσποιητή χαρά και πέταξαν τα όπλα τους παρασύροντας τον Αγρα να τους μιμηθεί. Ακολούθησε συμπόσιο και συζήτηση, κατά την οποία ξαφνικά δύο κομιτατζήδες έπιασαν και έδεσαν τον Άγρα. Από τους έξι συντρόφους του κράτησαν τον Αντώνιο Μίγγα από τη Νάουσα. Δεμένους και ξυπόλητους τους περιέφεραν σε όλα τα χωριά της περιοχής υποχρέωνοντας τους κατοίκους να τους φτύνουν και να τους κτυπούν. Τέλος, τους οδήγησαν σε μια καρυδιά, μεταξύ των χωριών Τέχοβο και Βλάδοβο όπου και τους κρέμασαν (Ιούλ. 1097) από τους κλάδους μιας καρυδιάς.
Ο θάνατός του προκάλεσε ταραχή στους συναγωνιστές του και ταυτόχρονα επιθυμία να εκδικηθούν τον άδικο χαμό του. Κρεμασμένο το σώμα του Άγρα σ’ ένα μεγάλο κλαδί είχε καρφωμένο στο στήθος του ένα χαρτί με την κλασική ειδοποίηση πως «Ετσι θα τιμωρηθούν όλοι όσοι αντιστέκονται στη θέληση των Βουλγάρων» και με τις δύο υπογραφές: Κασάπτσε και Ζλατάν (...).
Κανένας επίσημος δεν ακολούθησε την κηδεία (...). Σιωπηλά, αφανέρωτα έπρεπε να τον θρηνήσουν — και να πάρουν εκδίκηση. Κρυφή ήταν η Οργάνωση, κρυφός ο Αγώνας, κρυφή η εκδίκηση και η τιμωρία.
Σιωπηλά, αφανέρωτα έθαψαν οι Βλαδοβίτες τον εθνικό ήρωα, τον θρυλικό καπεταν-Τέλλο Άγρα.
Τα σώματα των δύο ηρωικών Μακεδονομάχων τάφησαν έξω από την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, στο χωριό Βλάδοβο (σήμερα ονομάζεται Άγρας).
Η δράση και ο μαρτυρικός θάνατος του καπετάν-Άγρα ενέπνευσαν την Πηνελόπη Δέλτα στο γνωστό μυθιστόρημά της «Τα μυστικά του Βάλτου».
from ανεμουριον https://ift.tt/2VFkwKM
via IFTTT