Για τους Αρχαίους Έλληνες ο Σείριος συνδέεται με τον αστερισμό του Ωρίωνα, στου οποίου τις φτέρνες είναι ξαπλωμένος η ανάληψη του Ωρίωνας στους ουρανούς.
Η ανάληψη του έγινε όταν τον τόξεψε η Θεά Άρτεμις. Σύμφωνα με την πρώτη εκδοχή του μύθου, η Άρτεμις τον σκότωσε κατά λάθος ύστερα από παρότρυνση του Απόλλωνα.
Μία άλλη εκδοχή αναφέρει, ότι η Άρτεμις τον σκότωσε από την οργή της, όταν αυτός καυχήθηκε ότι έχει σκοτώσει όλα τα άγρια θηρία στην Κρήτη.
Μία τρίτη εκδοχή πώς όταν προσπάθησε ο Ωρίωνας να κακοποιήσει την Άρτεμις, η θεά έβγαλε ένα σκορπιό από τη γη, και ο σκορπιός σκότωσε τον Ωρίωνα μαζί με τον σκύλο του τον Σείριο που μεταφέρθηκαν και οι δύο στους ουρανούς.
Για τους Αρχαίους Έλληνες η ηλιακή ανατολή του Σείριου σηματοδοτούσε τον καυτό καιρό του καλοκαιριού, τον οποίο ονόμαζαν κυνικά καύματα ή κυνικές ημέρες.
Οι κάτοικοι της Κέας πραγματοποιούσαν θυσίες στον Μέγα Κύνα και τον Σείριο, ώστε να φέρει δροσερούς ανέμους, και περίμεναν την ανατολή του Σείριου το καλοκαίρι για να κάνουν προβλέψεις για το μέλλον.
Αν φαινόταν καθαρά ήταν καλός οιωνός, ενώ αν φαινόταν ομιχλώδης ήταν κακός οιωνός.
Νομίσματα βρέθηκαν στο νησί και χρονολογούνται από τον 3ο αιώνα προ Χριστού με παραστάσεις σκύλων ή αστεριών με ακτίνες, υποδηλώνοντας τη σημασία του Σείριου.
Έξω από το φάρο της Αλεξάνδρειας, έλεγαν ότι αναπαυόταν ο Πρωτέας που χρησιμοποιούσε μία σπηλιά για να τον προστατεύει από τη ζέστη του αστεριού που λέγεται Σείριος.
Πληροφορίες αντλήθηκαν από τις παρακάτω πηγές:
Πηγή1 / Πηγή2
from Αρχαία Ελλάς https://ift.tt/3iLDeJT
via IFTTT