ΑΓΙΟΙ ΤΑΞΙΑΡΧΕΣ - ΠΑΛΙΑ ΑΓΟΡΑ Όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως, γύρω από την εκκλησία των Αγίων Ταξιαρχών αναπτύχθηκε και η παλιότερη συνοικία του Ροδολίβους, με τρόπο ακανόνιστο, σπίτια χτισμένα το ένα κολλημένο πάνω στο άλλο και ελικοειδή σοκάκια. Το γεγονός αυτό εύκολα μπορούμε να το διαπιστώσουμε ακόμα και σήμερα, αφού γύρω από την εκκλησία παρατηρείται μια ακανόνιστη ανάπτυξη, με πάρα πολλά στενά δρομάκια. Πολύ κοντά στην παλιά συνοικία του χωριού, βρίσκεται και η «παλιά αγορά». Η περιοχή αυτή αποτελούσε την επέκταση του παλιού οικισμού στα πρώτα χρόνια της τουρκοκρατίας και η δημιουργία της ήταν αποτέλεσμα της αγροτικής οικονομικής ανάπτυξης. Αυτό το μέρος ήταν το εμπορικό κέντρο του χωριού, όπου ερχόταν οι κάτοικοι των γύρω χωριών με τα εμπορεύματα τους και συναλλασσόταν με τους κατοίκους του Ροδολίβους.
Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΑΓΟΡΑΣ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ '50
ΛΕΥΚΟΣΙΔΗΡΟΥΡΓΕΙΟ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΑΓΟΡΑ - ΔΕΚΑΕΤΙΑ '60
Ο ΦΟΥΡΝΟΣ ΤΟΥ ΜΠΑΡΜΠΑ-ΘΟΔΩΡΟΥ 1946
ΣΤΟ ΡΑΦΕΙΟ ΤΟΥ ΧΑΤΖΗΧΑΡΙΤΩΝΟΣ, ΣΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΑΓΟΡΑ ΤΟ 1951
ΠΑΝΑΓΙΑ Η Παναγία είναι η κοντινότερη στο Παγγαίο γειτονιά στο Ροδολίβος. Πήρε το όνομα της από την εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου, δίπλα στην οποία είναι δομημένη. Διαθέτει κι αυτή στενά και ελικοειδή δρομάκια και γενικά είναι δομημένη στα πρότυπα των οικισμών της Τουρκοκρατίας. Δίπλα ακριβώς από την εκκλησία της Παναγίας, βρίσκεται και το κτίριο που σήμερα φιλοξενεί το Αστυνομικό Τμήμα και την Πυροσβεστική Υπηρεσία Το κτίριο αυτό παλαιότερα στέγαζε το 1ο Δημοτικό Σχολείο του Ροδολίβους. Όμως λόγω της συνεχούς μείωσης του αριθμού των μαθητών του Ροδολίβους, το 1ο Δημοτικό Σχολείο κλείνει το 1979 και συνεχίζει να λειτουργεί μόνο το 2ο Δημοτικό Σχολείο Ροδολίβους, το οποίο συνεχίζει τη λειτουργία του ως σήμερα.
ΚΟΠΕΛΕΣ, ΜΕ ΦΟΝΤΟ ΤΟ ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΟ
ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ, ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ’50.
ΑΓΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ
Η ΣΤΕΡΝΑ ΤΟΥ ΖΗΣΙΔΗ
ΜΕΤΟΧΙ. Το Μετόχι είναι άλλη μια παλιά συνοικία του Ροδολίβους, την οποία χώριζε από το υπόλοιπο χωριό ο κεντρικός λάκκος που ξεκινάει από το βουνό και συνεχίζει ως τον «Ντράζνικα». Ο λάκκος αυτός σήμερα δε φαίνεται, γιατί έχει σκεπαστεί εξ ολοκλήρου. Όμως πριν σκεπαστεί, κατά μήκος του λάκκου υπήρχαν πολλά γεφυράκια, που ένωναν το Μετόχι με το υπόλοιπο χωριό. Η περιοχή αυτή ανήκε σε κάποιο μοναστήρι κι από κει πήρε και το όνομα Μετόχι.
«ΜΠΟΥΡΛΙΑΣΜΑ» ΣΤΟ ΜΕΤΟΧΙ, ΣΠΙΤΙ ΜΥΛΩΝΑ - 1964
«ΚΟΡΙΤΣΙΑ» ΣΤΟ ΣΥΝΤΡΙΒΑΝΙ ΤΟΥ ΜΑΛΛΙΩΤΑ, ΔΕΚΑΕΤΙΑ '50
Από τη δεκαετία του 1930 και μετά, το Μετόχι αναπτύσσεται προς τα Βόρεια και Δυτικά. Έτσι σήμερα η γειτονιά αυτή φτάνει ως τον δρόμο Δράμας-Θεσσαλονίκης προς τα Βόρεια, ενώ έχει επεκταθεί και πέρα από το 2ο Δημοτικό σχολείο. Εξάλλου εκεί χτίζονται και τα περισσότερα από κάθε άλλη γειτονιά καινούρια σπίτια στο Ροδολίβος.
ΚΑΦΕΝΕΣ - ΑΛΩΝΟΥΔΙ Ο Καφενές ήταν η παλιά γειτονιά των Τούρκων κατοίκων του Ροδολίβους. Βρίσκεται πολύ κοντά στην εκκλησία των Αγίων Ταξιαρχών, έχει την ίδια ρυμοτομία με όλες τις προαναφερθείσες γειτονιές και εκεί υπήρχε και το τζαμί του Ροδολίβους, το οποίο και γκρεμίστηκε το 1922. Το Αλωνούδι είναι μια μικρή γειτονιά του Ροδολίβους. Βρίσκεται ανάμεσα στον Καφενέ στην Παναγία και στον Συνοικισμό.
ΠΡΟΣΦΥΓΟΠΟΥΛΑ - ΘΡΑΚΙΩΤΕΣ ΣΤΟΝ ΚΑΦΕΝΕ, ΔΕΚΑΕΤΙΑ '40
ΚΑΛΝΤΕΡΙΜΙ ΣΤΟ ΜΠΑΪΡΟΥΔΙ. ΔΕΚΑΕΤΙΑ '60
ΜΠΑΪΡΟΥΔΙ - ΚΛΩΣΤΟΓΙΑΝΝΗΣ - ΑΓΙΟΣ ΘΑΝΑΣΗΣ Οι τρεις αυτές γειτονιές βρίσκονται στο Ανατολικό άκρο του Ροδολίβους και είναι χτισμένες κοντά και δίπλα στον λόφο του Αγίου Αθανασίου. Εξαιτίας του υψομέτρου τους χαρίζουν στους ανθρώπους που ζουν εκεί την υπέροχη θέα του χωριού αλλά και ολόκληρου του Σερραίκου κάμπου. Η πολεοδομία τους είναι κι αυτή στα πρότυπα των προηγούμενων γειτονιών.
ΓΟΥΡΝΙΚΙ Το Γουρνίκι είναι κι αυτό μια ακόμη παλιά γειτονιά του Ροδολίβους που ενώνει το κέντρο του χωριού με τον Άγιο Θανάση. Κάτω από το υπέδαφος του υπάρχουν υπόγεια νερά που σε κάποια σημεία βγαίνουν στην επιφάνεια. Εκεί οι άνθρωποι έφτιαχναν ωραίες βρύσες με μεγάλες γούρνες για να μαζεύουν τα νερά κι από τις γούρνες αυτές πήρε και το όνομα της ολόκληρη η συνοικία. Την ύπαρξη υπόγειων νερών στην περιοχή του Γουρνικιού, αλλά και στον Κλωστογιάννη και στο Μπαϊρούδι την μαρτυρούν τα πάμπολλα πηγάδια τα οποία σώζονται μέχρι σήμερα στις γειτονιές αυτές. Από τα πηγάδια αυτά έπιναν νερό και πότιζαν τα χωράφια τους όλοι οι κάτοικοι του Ροδολίβους. Από το Γουρνίκι περνούσε κι ένας χείμαρρος που ξεκινούσε από το Συνοικισμό κι έφτανε έως και τους «Νταουτάδες». Ο χείμαρρος αυτός, ο οποίος σήμερα στο μεγαλύτερο μέρος του είναι σκεπασμένος, ονομαζόταν και «σκατόλακκας», γιατί εκεί έπλεναν οι νοικοκυρές τα ρούχα και τα εσώρουχα της οικογένειας τους.
ΠΑΡΕΑ ΣΤΟΝ ΑΗ ΘΑΝΑΣΗ, ΔΕΚΑΕΤΙΑ '50
Η ΓΕΦΥΡΑ ΤΟΥ ΓΟΥΡΝΙΚΙΟΥ - 1958
ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟΣ - ΜΠΑΡΑ Το 1922 έσβησαν οι ελπίδες των Ελλήνων για μια μεγάλη Ελλάδα. Ένα ολόκληρο έθνος έζησε μια πρωτοφανή τραγωδία με εμπρησμούς, σφαγές και βιασμούς. Ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνισμού ξεριζώθηκε από τις πατρογονικές εστίες, ερημώνοντας προαιώνιες κοιτίδες πολιτισμού. Εκατομμύρια Ελλήνων μετακινήθηκαν αναζητώντας νέες πατρίδες στον κορμό της Ευρωπαϊκής Ελλάδας. Φύγανε με τα ρούχα που φορούσαν και ελάχιστα είδη πρώτης ανάγκης και με την ελπίδα της γρήγορης επιστροφής. Εγκαταστάθηκαν στη νέα γη. Ο Πόντος, η Θράκη, η Σμύρνη, η Ιωνία και η Καππαδοκία, έγιναν φλόγες στις καρδιές και στο νου τους. Από το κύμα της προσφυγιάς το Ροδολίβος δέχτηκε στην αγκαλιά του 600 περίπου ψυχές, χωρίς όμως να λείψουν και τα προβλήματα κατά την εγκατάσταση τους στο χωριό. Οι ντόπιοι κάτοικοι τους αντιμετώπισαν με επιφύλαξη, απόρριψη και κάποιες φορές και με εχθρότητα. Άλλες φορές όμως με συμπόνια και κατανόηση. Πέρασαν πολλά χρόνια για να ενσωματωθούν οριστικά οι πρόσφυγες στην ντόπια κοινωνία. Χαρακτηριστικό αυτής της απομόνωσης των προσφύγων είναι και το γεγονός ότι ο πρώτος γάμος μεταξύ πρόσφυγα και ντόπιας, έγινε μετά από δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια,
ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟΣ - 1959
το 1937, προκαλώντας την έντονη αντίδραση των ντόπιων κατοίκων. Όταν πρωτοήρθαν οι άνθρωποι αυτοί το 1922, εγκαταστάθηκαν σε σκηνές στην περιοχή του Αλωνισμού και μετά τους παραχωρήθηκε η περιοχή που σήμερα την ονομάζεται
ΧΤΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΓΕΦΥΡΙΟΥ ΤΟΥ ΡΑΜΠΟΤΑ - ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟΣ - ΔΕΚΑΕΤΙΑ ’50
ΠΛΥΣΙΜΟ ΡΟΥΧΩΝ ΣΤΟ ΠΗΓΑΔΙ - 1960
Συνοικισμός, η οποία τότε λέγονταν «Αλώνια». Το πρώτο κύμα προσφύγων ήταν γυναικόπαιδα και άντρες από 65 χρονών και πάνω. Οι άντρες των οικογενειών ηλικίας 18 έως 65 χρονών, ήρθαν αργότερα και φυσικά όχι όλοι. Η οριστική εγκατάσταση τους ολοκληρώθηκε μετά από τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Σύμφωνα με τις διηγήσεις τους, οι άντρες στάλθηκαν από τους Τούρκους στην περιοχή του Καυκάσου.
ΦΟΡΤΩΜΑ ΠΡΟΙΚΑΣ - 1970
ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟΣ - ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ '60
Μετά από εκεί βρέθηκαν στο λιμάνι της Αλεξανδρέτας της Συρίας, διασχίζοντας με τα πόδια ολόκληρη τη Μικρά Ασία. Από εκεί πήραν τα πλοία και βρέθηκαν στον Πειραιά
ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΤΟ - ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ '20
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΝΤΟ - ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ '20
ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ - ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ '20
ΣΜΥΡΝΗ - ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ '20
και με τη βοήθεια του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού πήγε ο καθένας στην οικογένεια του. Κάποιοι δε βρέθηκαν ποτέ με τους δικούς τους ανθρώπους. Οι συνθήκες στη νέα τους πατρίδα δεν ήταν ιδανικές. Τους έλειπαν τα στοιχειώδη, κυριαρχούσαν οι αρρώστιες, η πείνα, η ανεργία και ο θάνατος. Οι ηλικιωμένοι δεν ήθελαν να πιστέψουν ότι όλα χάθηκαν για πάντα. Άνθρωποι που μόλις πριν από λίγο καιρό ζούσαν και ευημερούσαν σε αστικές κοινωνίες, έμποροι, βιοτέχνες, δάσκαλοι και δικηγόροι, αναγκάστηκαν να δουλέψουν στα χωράφια με συνθήκες άθλιες. Ακόμη κι αυτοί που ήταν αγρότες δε γνώριζαν την καλλιέργεια του καπνού, που κυριαρχούσε τότε στο Ροδολίβος. Τα πρώτα σπίτια που έχτισαν για να προστατευτούν από το κρύο, τις βροχές και τον αέρα, ήταν πλινθόκτιστα κι όχι πέτρινα, γιατί δεν είχαν κάρα για να κουβαλήσουν πέτρες από το βουνό. Πιο δεμένοι από όλους τους πρόσφυγες ήταν οι Πόντιοι, οι Καυκάσιοι όπως τους αποκαλούσαν οι ντόπιοι, γιατί καταγόταν από την περιοχή του Καυκάσου. Οι πρόσφυγες όμως αυτοί δεν άφησαν τις κακουχίες να τους κάμψουν το ηθικό. Ξεπέρασαν τις δυσκολίες με υπομονή, εργατικότητα, μεθοδικότητα κι επιμονή κι έτσι τα νέα νοικοκυριά ορθοπόδησαν κι «άνθισαν». Σήμερα ογδόντα και πλέον χρόνια από την εγκατάσταση τους στο Ροδολίβος, οι Πόντιοι, οι Σμυρνιοί, οι Θρακιώτες και οι Μικρασιάτες αφομοιώθηκαν πλήρως από τους ντόπιους και αποτελούν πλέον ένα ενιαίο κι αδιαίρετο κομμάτι του Ροδολίβους. Δεν ξέχασαν όμως ποτέ την καταγωγή τους και την ιστορία τους. Αποτέλεσαν έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες της πολιτιστικής και οικονομικής ανάπτυξης του Ροδολίβους. Παρακάτω αναφέρονται κάποια επίθετα οικογενειών προσφυγικής καταγωγής του Ροδολίβους.
Πόντιοι: Ιωαννίδη, Νικολαΐδη, Ανδρεάδη, Σπυριδωνίδη, Ευθυμιάδη, Κουτουνίδη, Χριστοφορίδη, Τζαμαλίδη, Παραστατίδη, Εφραιμίδη, Κοσμίδη, Μπερμπερίδη, Κολεκτσίδη, Βασιλειάδη, Σέρογλου, Παυλίδη.
Μικρασιάτες: Πανίκα, Τριαντάφυλλου, Βερδίνογλου, Αλτίνογλου, Κούνουπα, Αρτζόγλου, Παπαδάμου, Στεφανίδη, Αγγελίδη, Δερμίκη, Τσακάλογλου, Κουκοβίνου, Παπαχρήστου, Φακόπουλου, Χοντροπίδα, Μαυρουδή, Καραγιαννάκη, Προσφορούδα, Βολογιαννίδη, Πίσσαρη, Κυδώνη, Φουτσιτζόπουλου, Φωτίου, Σταμπούρλοου, Μακρίδη, Τζάμα, Αρβανιτίδη.
Θρακιώτες: Βενέτη, Κολλημένου, Μπαξεβάνη, Κότατζη, Ζηζόπουλου, Εξαμηλιώτη, Τζιφρή, Αλεξανδρίδη, Παννούλη, Ραμφίδη, Μπουρτζή, Κυρμπουγιούκη, Γενητσαριώτη, Λιάπη, Βέη, Δεσποίνη, Καϊάφα, Πρόικου, Δελή, Νοταρίδη, Μαντζουράνη, Τσακμάκη,
ΤΑΣΟΣ ΚΟΥΤΟΥΝΙΔΗΣ, ΛΑΖΑΡΟΣ ΑΝΔΡΕΑΔΗΣ - ΔΕΚΑΕΤΙΑ '50
ΜΑΘΗΜΑ ΧΤΙΣΙΜΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟ - ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ '50
Στεργιάδη, Παντιού, Νικολακάκη, Κέη, Μπάγαρη, Τσιπουρίδη, Χατζηεμμανουήλ, Τασούνη. Κάποιες οικογένειες, όπως του Δερμική και του Φουτσιτζόπουλου, ήρθαν στο Ροδολίβος πριν τη Μικρασιατική Καταστροφή, κατά το 1912.
ΜΠΟΥΤΖΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ - ΔΕΚΑΕΤΙΑ '20
ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ Ο οικισμός του Ροδολίβους στα χρόνια της τουρκοκρατίας έφτανε ως το δρόμο που ενώνει την πλατεία ΟΧΙ με τον Άγιο Θανάση. Επειδή όμως ο πληθυσμός του χωριού αύξαινε συνεχώς, είτε επειδή γεννιόντουσαν πολλά παιδιά, είτε επειδή ερχόταν να ζήσουν στο Ροδολίβος οικογένειες από όλα σχεδόν τα μέρη της Ελλάδας, από το 1930 περίπου και μετά χτίζονται σπίτια ανάμεσα στο δρόμο που αναφέραμε πιο πριν και την περιοχή του σημερινού Γυμνασίου-Λυκείου, στο χώρο του οποίου υπήρχε το Κτηνιατρείο του χωριού. Έτσι δημιουργήθηκε η γειτονιά που σήμερα ονομάζουμε Αγία Παρασκευή. Δίπλα από το εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής, το οποίο σώζεται έως και σήμερα, εκεί που είναι χτισμένος ο Παιδικός Σταθμός, υπήρχαν τα παλιά Νεκροταφεία του Χωριού.
ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ ΔΕΚΑΕΤΙΑ '60.
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΜΕ ΦΟΝΤΟ ΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ ΔΕΚΑΕΤΙΑ '50.
Από το 1950 και μετά και η γειτονιά αυτή επεκτείνεται προς τα Βόρεια, για να φτάσει στις μέρες μας έως το γήπεδο του Ροδολίβους.
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΑΓΟΡΑ, ΔΕΚΑΕΤΙΑ '50
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΑΓΟΡΑ Κεντρική Αγορά θεωρείται ο δρόμος που ενώνει τις δυο μεγάλες πλατείες του χωριού, την Πλατεία «Αμβράζη» και την Πλατεία «ΟΧΙ». Στα δεξιά κι αριστερά του δρόμου αυτού, συγκεντρώνεται τις τελευταίες δεκαετίες η μεγάλη πλειοψηφία των εμπορικών καταστημάτων του Ροδολίβους, τα οποία εξυπηρετούν όχι μόνο τους Ροδολιβιανούς, αλλά και τους κατοίκους των γύρω χωριών.
ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΤΟΥ "ΑΡΙΤΖΙΔΗ", 1962
ΜΑΝΑΒΙΚΟ ΤΟΥ "ΛΟΥΚΑ ΚΑΤΣΑΡΑ" ΤΟ 1957
ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟΥ "ΜΑΡΓΑΡΟΥ" ΠΡΩΗΝ "ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΟΥ" ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1950. ΕΚΕΙ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΕ Ο ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΡΙΝΕΛΑ.
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΑΓΟΡΑ ΤΗΝ ΔΕΚΑΕΤΙΑ '60
ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΩΡΟΛΟΓΟΠΟΙΕΙΟ ΤΟ 1960
Ο ΚΑΖΑΝΤΖΙΔΗΣ ΜΕ ΤΗ ΜΑΡΙΝΕΛΑ ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ "ΜΑΡΓΑΡΟΥ" ΤΗΝ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 1950
ΚΑΡΒΑΝΑΛΙΑ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΑΓΟΡΑ
ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΜΒΡΑΖΗ Η πλατεία Αμβράζη, η οποία πήρε το όνομα της από το νεαρό λοχαγό Βασ. Αμβράζη, ήταν και εξακολουθεί να είναι ένα από τα αγαπημένα στέκια των κατοίκων του χωριού, αφού πάντα υπήρχαν γύρω της ταβέρνες και καφενεία, ενώ έχει φιλοξενήσει κατά καιρούς πάρα πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις όπως συναυλίες, χορούς, παραστάσεις, παρελάσεις καρναβαλιών και πρόσφατα γιορτές κρασιού.
ΤΟ ΨΙΛΙΚΑΤΖΙΔΙΚΟ ΤΗΣ ΕΥΡΙΔΙΚΗΣ, 1949
ΑΠΟΨΗ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΑΜΒΡΑΖΗ
ΠΛΑΤΕΙΑ «ΟΧΙ» Στην πλατεία του «ΟΧΙ» μαζεύεται ο κύριος όγκος των κατοίκων στις εθνικές επετείους, αφού εκεί γίνεται η παρέλαση
ΠΛΑΤΕΙΑ ΟΧΙ, ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ '50
των μαθητών και των μαθητριών των σχολείων του Ροδολίβους, με τη συνοδεία πάντα της μπάντας του χωριού. Παλιότερα υπήρχε για
ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΛΙΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΤΟ 1956
κάποια χρόνια κι ένα σιντριβάνι, το οποίο όμως σήμερα δεν υφίσταται. Στο πάρκο τέλος της πλατείας δεσπόζει η προτομή του Ροδολιβιανού Νεόφυτου του Η', ο οποίος υπηρέτησε την εκκλησία από τη θέση του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως.
ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΟ 1955
ΤΟ ΣΥΝΤΡΙΒΑΝΙ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΟΧΙ, ΔΕΚΑΕΤΙΑ 1960
from ανεμουριον https://ift.tt/2YGTceK
via IFTTT