Τρέχω ν’ απαντήσω στο τηλέφωνο, η τετράγωνη μπάσα φωνή του Ζήσιμου χωρίς τυπικό χαιρετισμό και περιστροφές με ρωτά, κατά το συνήθιο του, πειρακτικά και αγαπητικά:
Κρατάς μολύβι και χαρτί;
Κρατώ!
του απαντώ και 'γώ στον ίδιο τόνο.
Γράφε λοιπόν: καθώς κατεβαίνεις από το σπίτι τα πέτρινα σκαλιά για το Διαλισκάρι, αιγιαλίσκος δηλαδή, αριστερά στον κάβο είναι ο βράχος ο Φωνιάς, με ωμέγα από το φωνή. Εδώ μπροστά μας κι αριστερά οι δυο ξέρες είναι οι Αβολάδες. Στο τέλος της πετρόσκαλας που ρίχνεις την πρώτη βουτιά είναι το Κορακάκι, ο μαύρος βράχος. Μπροστά δεξιά μισοβυθισμένος είναι ο Μήτσουνας και πέρα δεξιά κάτω από την Επταμάρτυρο στο Κάστρο είναι τα Μαξιλαράκια που ασπρίζουν στο μελτέμι.
Με θαυμασμό τον ρωτώ πού τα 'μαθε όλα τούτα τα ονόματα και τις περιγραφές που και 'γώ, που έχω το καλοκαιρινό μου εκεί, δεν τα γνώριζα ακόμη ολωσδιόλου.
Γράψτα εκεί να τα 'χεις μη σου χρειαστούνε και μη ρωτάς!
η απάντηση του. Τα 'γραψα και 'γω, τον ευχαρίστησα και δεν τον ξαναρώτησα, όπως μου το συμφώνησε πολύ ικανοποιημένος με την έκπληξη μου για το αναπάντεχο δώρο των λέξεων που μου έδινε. Τα τελευταία χρόνια εξοικονομούσε όσο μπορούσε τις δυνάμεις του για το ετήσιο ταξιδάκι του στην προγονική Κεφαλονιά· κι αυτό όμως είχε γίνει πιο δύσκολο χρόνο με χρόνο. Έτσι στεναχωριόταν, φαίνεται, που δεν ένιωθε δυνατός όσο το κέφι του να μας ακολουθήσει, λίγους φίλους και την κόρη του Πιερρέττα, στην Πουλάτη της Σίφνου απ' όπου έβλεπε φωτογραφίες και άκουγε με πολλή προσοχή κι ενδιαφέρον τις περιγραφές μας. Ρώτησε, έψαξε, βρήκε τα τοπωνύμια και ολοκλήρωσε νοερά την επίσκεψη. Δεν ήρθε εν τέλει στην Σίφνο ούτε θα δούμε τον φετινό τελικό τού Champion's League μαζί, που μου μήνυσε να κανονίσω, με σχεδόν χαμένη την δράση του τα δυο τελευταία χρόνια, αλλά πάντα πιστός στις μικρές τελετές της φιλίας μας, λίγες μέρες πριν μπει στο νοσοκομείο τον Φλεβάρη.
ΝΙΚΟΣ ΝΑΧΜΙΑΣ
ΝΙΚΟΣ ΝΑΧΜΙΑΣ
περ. ΑΝΤΙ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ Β'
ΤΕΥΧΟΣ 823 - 824
2004
from ανεμουριον https://ift.tt/3l4M85W
via IFTTT