Ανακοίνωση για το νέο εργατικό δυστύχημα στη Λοκρίδα
Οι εργαζόμενοι της Φθιώτιδας θρηνούν έναν ακόμα νεκρό συνάδελφό τους .Το απόγευμα του Σαββάτου 11-9 στο εργοστάσιο ATLAS TAPES ένας πενηντατετράχρονος ,πατέρας δύο παιδιών, με πάνω από είκοσι χρόνια εργασίας στο εργαστάσιο αυτό, σκοτώθηκε από το μηχάνημα το οποίο χειριζόταν στη βάρδια του. Ήταν το δεύτερο θανατηφόρο δυστύχημα εντός τριών μηνών στο ίδιο εργοστάσιο και ήρθε να προστεθεί στους θανάτους και τους τραυματισμούς εργαζομένων σε εργοστάσια της ΒΙΠΕ Λαμίας ,στην ΛΑΡΚΟ και άλλους εργασιακούς χώρους στην Λοκρίδα, στη Φθιώτιδα.
Ο τίτλος «εργατικό ατύχημα» τείνει να γίνει συνήθεια. Σχεδόν δεν προκαλεί εντύπωση. Ξεχνιέται γρήγορα. Και βέβαια τα «ατυχήματα» αυτά δεν οφείλονται στην «κακιά στιγμή». Έρχονται σαν αποτέλεσμα της νεοφιλελεύθερης φιλοσοφίας του αυξανόμενου διαρκώς κέρδους των μεγάλων εργοδοτών, της εντατικοποίησης της εργασίας και ιδιαίτερα της κυβερνητικής κάλυψης με θεσμικό τρόπο της εντατικοποίησης της εργασίας με την αύξηση των ωρών εργασίας - ώρες απλήρωτες έναντι ρεπό όταν το θελήσει ο εργοδότης-, των συνθήκες γαλέρας, της πίεσης των εργοδοτών , της έλλειψης των απαιτούμενων μέτρων ασφάλειας και υγιεινής ,της ανεπάρκειας των ελέγχων από τους αρμόδιους φορείς ,της αποδυνάμωσης του Σ.Ε.Π.Ε κ.α.
Καθίσταται άμεση απαίτηση των εργαζομένων και της κοινωνίας η διερεύνηση των αιτιών του ατυχήματος και η επιβολή κυρώσεων στους υπεύθυνους για τις τυχόν ευθύνες.
Καλούμε την κυβέρνηση να νομοθετήσει για την προστασία των εργαζομένων να ενισχύσει τις υπηρεσίες ελέγχου με ανθρώπινο δυναμικό , τεχνικά μέσα ,αρμοδιότητες και μέτρα κάλυψης από τις πιέσεις των εργοδοτών.
Οι αρμόδιοι ελεγκτικοί φορείς οφείλουν να ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους.
Είμαστε βέβαιοι ότι η αντικειμενική ανάγκη διεκδίκησης των στοιχειωδών δικαιωμάτων των εργαζομένων ( συλλογικές συμβάσεις, μισθοί, μέτρα ασφάλειας και υγιεινής στους χώρους κλπ) και η συμμετοχή τους στα πρωτοβάθμια σωματεία των χώρων εργασίας τους αλλά και στη δημιουργία σωματείων, όπου δεν υπάρχουν, με άξονα τη διεκδίκηση των εργασιακών τους δικαιωμάτων μπαίνει πλέον επί τάπητος. Ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης τέτοιων φαινομένων είναι η ενότητα των εργαζομένων, η ύπαρξη ενός μαζικού ,σωστά προσανατολισμένου, ακηδεμόνευτου συνδικαλισμού, προερχόμενου από τα κάτω, για να μη θρηνούν οι εργαζόμενοι συναδέλφους τους, για διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους, για ανθρώπινους όρους εργασίας και αμοιβής. Για μια κοινωνία δικαιοσύνης.
Η τραγική απώλεια του εργαζόμενου μας γεμίζει θλίψη. Τα συλλυπητήριά μας στην οικογένεια του.