Πώς είναι δυνατόν να έχουμε καλύτερη Λαμία όταν αυτοί που διοικούν διώχνουν τα παιδιά της ήρθα εδώ πριν είκοσι πέντε χρόνια με πολλά όνειρα πρόσφερα στην πόλη δύο παιδιά τον εαυτό μου το είναι μου ολόκληρο αγάπησα την πόλη παθολογικά και διώξανε και εμένα και άλλα παιδιά που θέλανε και μπορούσαν να δώσουν την ζωή τους ολόκληρη
αν σας πω τι έχω προτείνει και τι μου έκαναν όλοι αυτοί οι περίεργοι τύποι θα γράψετε βιβλίο είναι στιγμές που ήθελα να αυτοκτονήσω σκέφτηκα την οικογένεια μου και δεν το έκανα μα γιατί δεν μιλά κανείς πως θα γίνει καλύτερη η Λαμία όταν διώχνουν τους Λαμιώτες από το σπίτι τους
δεν έχουμε καμία ελπίδα σαν πόλη αν δεν διώξουμε το εγώ κι αν δεν πάμε στο εμείς κάποιοι κάθονται και κοροϊδεύουν παίρνοντας χιλιάρικα όντας τουρίστες και οι Λαμιώτες έχουν γίνει παιδιά ενός κατώτερου θεού πόσο άδικο είναι αυτό αλήθεια και ο κύριος δήμαρχος αντί να μας αγκαλιάσει να μας ανοίξει τις πόρτες συμπεριφέρεται σαν σταρ κι όλοι εμείς θα πρέπει να τρέχουμε στην ουρά για να πάρουμε αυτόγραφα
περνούν τα χρόνια και δεν αλλάζει τίποτα μόνο να βολεύουν κάποιοι και να πάρουν φράγκα ελάτε αδέρφια Λαμιώτες να κάνουμε κάτι μεγάλο μπορούμε όλοι μαζί γιατί στις φλέβες μας κυλάει ο δίσκος στην ψυχή μας αναπνέει ο Λεωνίδας γιατί είμαστε η Λαμία ρε γαμώτο και πρέπει να ξαναβγούμε στο φως όχι αλλά ψέματα όχι άλλες δηθενιες δουλειά και αλήθειες και σεβασμό και εκτίμηση πένας για τον άλλον και αγάπη όχι ζήλεια όχι πονηριά μόνο έτσι δεν θα φυτεύονται άνθρωποι χαραμοφάιδες δουλατσαφοροι σε αυτή την υπέροχη πόλη που έρχονται να αρπάξουν ότι μπορούν και να φύγουν
ας κάνουμε το όνειρο καθενός από εμάς κοινό μιας δουλέψουμε να το πείσουμε να γίνει πραγματικότητα μόνο όλοι μαζί μπορούμε ξέρω ότι δεν θα βγει τίποτα προς τα έξω από αυτά που γράφω αλλά εγώ αισθάνομαι ότι έχω χρέος να τα πω ευχαριστώ για τη φιλοξενία ένας εκ των διωγμενων παιδιών της πόλης
Περικλής Τσαμαντάνης