Καταρχάς θα κρατήσω την ανωνυμία μου γιατί θέλω να εκφράσω όλα αυτά που τόσα χρόνια νιώθω για την εγκαταλείψη του χωριού μου χωρίς να αρχίσουν οι προσωπικές αντιπαραθέσεις αλλά οι προσωπικές σκέψεις του καθενός γιατί όλοι μαζί έχουμε την ευθύνη.
Θα γυρίσω πολλά χρόνια πριν τότε που η πλατεία του χωριού είχε ζωή .Όλα τα μαγαζιά ήταν τις καθημερινές γεμάτα και τα Σάββατα ιδιαίτερα στις ταβέρνες του Πηχα του Τσάμη του Καντζελα και του Γιαννούτσου γινόταν χαμός όχι μόνο με τους ντόπιους αλλά και με άτομα που ερχόντουσαν και από τις γύρω περιοχές. Τα νέα παιδιά καθοντουσαν στην πλατεία του χωριού. Η ομάδα Ηρακλής Ροδιτσας ήταν η καλύτερη τοπική ομάδα γιατί τα παιδιά ήταν μια γροθιά και δεν τους ένοιαζε που παίζανε στο χώμα και όχι σε γήπεδο με γρασίδι. Καναμε πανυγήρι και γίνονταν κοσμοσυρροή. Καναμε εκδηλώσεις με τον πολιτιστικό σύλλογο στην πλατεία κάπου το Πάσχα αν θυμάμαι καλά όπου κόσμος του χωριού ερχόταν να δει τα παιδιά του.
Γενικά ήταν ένα χωριό που έδειχνε να είναι ενωμένο και γινόταν προσπάθειες βελτίωσης από τους εκάστοτε Προέδρους.
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια το χωριό έχει παραδοθεί σε μια πολιτική αντιπαράθεση και έχει χωριστεί σε στρατόπεδα.
Το θέμα μας δεν είναι να ανεβάζουμε φωτογραφίες στα social εμείς οι ίδιοι δυσφημιζοντας τον τόπο μας .Το θέμα μας είναι να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε ομαδικά όπως τότε.
Ο καθένας θέλει την εξουσία όχι για το καλό του συνόλου αλλά για να ικανοποιήσει τις προσωπικές του φιλοδοξίες και όλοι εμείς αντί να αντιδράσουμε απέναντι στον αφανισμό του χωριού μας τους επιτρέπουμε να μας χρησιμοποιούν στην αντιπαράθεση τους αυτή.
Αναφέρω όλα αυτά γιατί αγαπώ τον τόπο μου και κουραστικά τόσα χρόνια από την στασιμότητα και τις κατηγορίες του ενός στον άλλον. Ο τόπος μας δεν ψηφίζει έναν άλλα δύο.Γιατι και οι δύο δεν κάνανε τόσα χρόνια κάτι μαζί .
Τις προσωπικές αντιπαραθέσεις τις αφήνεις εκτός όταν αποφασίζεις να ασχοληθείς με το καλό του τόπου σου. Ο κόσμος θα έκρινε μέσα από το έργο και όχι μέσα από το ποιος έχει μεγαλύτερο σόι και κάνεις καλύτερες δημόσιες σχέσεις .
Αναγνώστρια