Υπάρχει ένα λεπτό, αλλά ξεκάθαρο όριο ανάμεσα στην πολιτική αντιπαράθεση και την αχαρακτήριστη δυσφήμιση. Κι αυτό το όριο, δυστυχώς, κάποιοι το ξεπέρασαν. Οι πρόσφατες δημοτικές εκλογές μπορεί να τελείωσαν, αλλά για ορισμένους η ήττα φαίνεται πως δεν έγινε αποδεκτή ούτε με σεβασμό, ούτε με αξιοπρέπεια.
Αντί για κριτική με επιχειρήματα και τεκμήρια, παρακολουθούμε μια προσπάθεια υπονόμευσης της εικόνας της πόλης μας, μέσα από δηλώσεις, αναρτήσεις και κατευθυνόμενη φημολογία. Στοχοποιείται η ίδια η Λαμία, με λόγια που θυμίζουν πικραμένους και όχι υπεύθυνους ανθρώπους που κάποτε διεκδικούσαν την ψήφο των δημοτών.
Η Λαμία δεν φταίει για την ήττα κανενός
Ο κόσμος της Λαμίας μίλησε καθαρά. Έδωσε την εντολή του και έδειξε ποιον εμπιστεύεται για την επόμενη μέρα. Το να εμφανίζονται τώρα «πικραμένοι ηττημένοι» που σπιλώνουν τη Λαμία για να εξηγήσουν τη δική τους αποτυχία, είναι προσβλητικό. Όχι για τη δημοτική αρχή — αλλά για την ίδια την κοινωνία μας.
Η δημόσια εικόνα της πόλης είναι ευθύνη όλων μας
Η πόλη χτίζεται κάθε μέρα. Με έργα, με λόγια, με στάση ζωής. Το να ρίχνεις λάσπη στον τόπο σου, απλώς και μόνο γιατί δεν πήρες το αποτέλεσμα που ήθελες, δεν είναι πολιτική πράξη — είναι μικρότητα. Όταν διαρκώς αναπαράγεις αρνητισμό, όταν παρουσιάζεις τη Λαμία ως μια «χαμένη υπόθεση», δεν πολεμάς κανέναν αντίπαλο — υπονομεύεις την ίδια την κοινωνία στην οποία ανήκεις.
Η αντιπολίτευση χρειάζεται, αλλά θέλει ήθος
Κανείς δεν λέει ότι η αντιπολίτευση δεν είναι αναγκαία. Το αντίθετο. Είναι ζωτικό στοιχείο της δημοκρατίας. Αλλά η υπεύθυνη αντιπολίτευση χτίζει, προτείνει, ελέγχει με επιχειρήματα. Δεν καταγγέλλει στο σκοτάδι, ούτε διαδίδει εσκεμμένα ανακρίβειες για να δημιουργήσει κλίμα απογοήτευσης. Όποιος επιλέγει τον ρόλο του «εισαγγελέα χωρίς αποδείξεις», χάνει κάθε ίχνος πολιτικής αξιοπιστίας.
Η Λαμία δεν θα γίνει ποτέ όμηρος κανενός μικροπολιτικού σχεδίου. Όποιος πραγματικά αγαπά αυτόν τον τόπο, το αποδεικνύει με τη στάση του — όχι μόνο όταν κερδίζει, αλλά κυρίως όταν χάνει.
Η πολιτική διαφωνία είναι θεμιτή. Η συκοφαντία της πόλης, όμως, είναι αδιανόητη. Και σε αυτό, η κοινωνία της Λαμίας έχει μνήμη και κρίση.