Να μην ψάχνουμε τον δεύτερο, αλλά να βρούμε τον νέο πρώτο

Να μην ψάχνουμε τον δεύτερο, αλλά να βρούμε τον νέο πρώτο

Το θέμα -τουλάχιστον για τα προοδευτικά κόμματα- είναι η επιστροφή της πολιτικής εκπροσώπησης. Όπως είπε ένας φίλος διανοητής της αριστεράς, να αρθρώσουν λόγο εκεί που δεν υπάρχει γλώσσα. Να δημιουργήσουν τόπο, εκεί που δεν υπάρχει κοινότητα.

Σε όλες τις μετρήσεις της κοινής γνώμης, αυτή την εποχή, η ΝΔ εμφανίζεται να καταλαμβάνει πολύ ισχυρά την πρώτη θέση μεταξύ των πολιτικών κομμάτων. Αν και με σημαντικά μειωμένο ποσοστό έναντι των εκλογών του 2023.

Όμως πως συμβαίνει αυτό όταν στις ίδιες μετρήσεις οι 7 στους 10 πολίτες δηλώνουν πως δεν αξίζει στην ΝΔ τρίτη θητεία; Με αρκετούς άλλους να μην απαντούν.

  • Όταν ακόμη και ο ένας στους 4 ψηφοφόρους της ΝΔ, δηλώνουν ανοιχτά το ίδιο;
  • Όταν η ακρίβεια πλήττει τα νοικοκυριά;
  • Όταν η διαφθορά κυριαρχεί στον δημόσιο βίο;
  • Όταν οι πολίτες αναγκάζονται να πληρώνουν από την τσέπη τους για την υγεία τους ή την εκπαίδευση των παιδιών τους ;
  • Όταν το φορολογικό σύστημα ευνοεί κυρίως τους οικονομικά ισχυρούς ;
  • Όταν οι θεσμοί απαξιώνονται και υποβαθμίζονται;
  • Όταν πραγματικά -όπως είπε ο Ευάγγελος Βενιζέλος- η χώρα σήμερα έχει πρόβλημα διακυβέρνησης ;

Το γιατί έχει πολλές απαντήσεις.

Χωρίς να αγνοούμε ότι η συντηρητική παράταξη στην Ελλάδα ακόμη και όταν χάνει εκλογές, έχει μια σημαντική βάση.

Κάποιοι -κυρίως οι οικονομικά πιο δυνατοί- ευνοούνται από την πολιτική της.

Το πελατειακό κράτος που έχει εγκαταστήσει, παίζει τον ρόλο του.

Κάποιοι άλλοι, κυρίως στις μεγαλύτερες ηλικίες, μιλούν περί πολιτικής σταθερότητας.

Το μιντιακό σύστημα εξουσίας που την στηρίζει, παραμένει ισχυρό.

Αλλά αυτοί δεν είναι οι κυριότεροι λόγοι.

Μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας.

Η απάντηση βρίσκεται στην αποχή των πολλών που σιωπούν, που είναι οργισμένοι γιατί βρίσκονται στην απέξω, στην πλειοψηφία των ξεχασμένων από το πολιτικό μας σύστημα.

Σε αυτούς που θεωρούν ότι ούτε τα κόμματα, ούτε καν οι αντιπροσωπευτικές οργανώσεις μπορούν να τους εκφράσουν. Γιατί δεν τους αισθάνονται δίπλα τους στην δύσκολη καθημερινότητα τους.

Οι εργαζόμενοι που αισθάνονται ανασφαλείς, οι αγρότες που δεν πληρώνονται από τον ΟΠΕΚΕΠΕ, τα νέα ζευγάρια που δεν μπορούν να αποκτήσουν το δικό τους σπίτι, οι ηλικιωμένοι που δεν μπορούν να πληρώσουν για την περίθαλψη τους, οι επαγγελματίες που το τραπεζικό σύστημα τους έχει γυρίσει την πλάτη.

Οι πολίτες αυτοί -και μεταξύ τους οι περισσότεροι νέοι- δεν είναι αποπολιτικοποιημένοι.

Πως αποδεικνύεται αυτό;

Μα τους βλέπουμε σε μεγάλες αυθόρμητες συγκεντρώσεις. Σε θέματα που τους αγγίζουν, που τους εξοργίζουν, όταν αισθάνονται την αδικία να κυριαρχεί.

Η πλατεία ήταν εντυπωσιακά γεμάτη στις συγκεντρώσεις που ζητούσαν δικαιοσύνη για Τέμπη. Με ανταπόκριση στο κάλεσμα των γονέων των παιδιών.

Πρόσφατα η μεγάλη συμπαράσταση στον απεργό πείνας Ρούτσι, ανάγκασε κυβέρνηση και ηγεσία της δικαιοσύνης, να υποχωρήσουν από τις αδικαιολόγητες αρνήσεις τους.

Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών καταδίκασε ενεργά την γενοκτονία στην Γάζα.

Ακόμη και στο θέμα της εξαγγελίας του Πρωθυπουργού για τον στρατό στο μνημείο του Αγνώστου στρατιώτη, η κατακραυγή υποχρέωσε την Κυβέρνηση σε μερική αναδίπλωση.

Δεν είναι τυχαίο ότι όταν αυτοί οι πολίτες ερωτώνται για την ανάγκη Πολιτικής Αλλαγής, το ΝΑΙ είναι συντριπτικό.

Όμως οι διαπιστώσεις αυτές δεν πρέπει να οδηγήσουν είτε στο συμπέρασμα ότι τίποτε δεν αλλάζει ή ακόμη χειρότερο ότι λύση είναι ο λαϊκισμός ή οι αυταρχικές ηγεσίες.
Αυτά θα αποδειχθούν ακόμη πιο καταστροφικά για τον τόπο και την κοινωνία.

Το θέμα -τουλάχιστον για τα προοδευτικά κόμματα- είναι η επιστροφή της πολιτικής εκπροσώπησης.

Όπως είπε ένας φίλος διανοητής της αριστεράς, να αρθρώσουν λόγο εκεί που δεν υπάρχει γλώσσα.
Να δημιουργήσουν τόπο, εκεί που δεν υπάρχει κοινότητα.

Αυτό προϋποθέτει καθαρό και τολμηρό πολιτικό λόγο, με αιχμές, όχι καταλόγους παροχών.

Προϋποθέτει ότι θα σταθούν πλάι στην δύσκολη καθημερινότητα, εκεί που την βιώνει ο πολίτης, αλλά και στις πλατείες και στις διαμαρτυρίες, όχι μόνο στην Βουλή και με

δηλώσεις στα μέσα ενημέρωσης.

Προϋποθέτει την ειλικρινή διάθεση για συγκρούσεις με τα κατεστημένα συμφέροντα σε όλους τους τομείς. Χωρίς τον φόβο του πολιτικού κόστους.

Ένας τέτοιος τομέας είναι αναμφίβολα και το απαράδεκτο φορολογικό μας σύστημα. Δεν μπορεί ο φόρος μερισμάτων να είναι 5% και η φορολογία της μισθωτής εργασίας να φθάνει σε πολλαπλάσιο επίπεδο.

Επιλογές που θα συζητηθούν όχι μόνο στην τηλεόραση, αλλά και στο καφέ, στον εργασιακό χώρο, στις παρέες.

Και ας φωνάζουν οι γνωστές κυβερνητικές ντουντούκες.

Προϋποθέτει ακόμη βαθιά δημοκρατικά και γνήσια συμμετοχικά κόμματα.

Ο πολίτης σήμερα δεν θέλει μόνο να ψηφίζει μια φορά στις τόσες, απαιτεί να ακούγεται.

Πόσο μάλλον όταν την εποχή της τεχνολογίας, η συμμετοχή δεν μπορεί να εξαντλείται στις παραδοσιακού χαρακτήρα ολομέλειες. Ούτε στην από καθέδρας ενημέρωση, όταν όλοι έχουν τα μέσα για να το πράξουν εύκολα από πριν.

Να μιλήσουν, να εκφραστούν θέλουν.

Αυτά μπορούν να γίνουν;

Πιστεύω ότι όσον αφορά στο ΠΑΣΟΚ, σίγουρα ναι.

Έχει τις δυνάμεις που θέλουν και μπορούν να κάνουν πράξη το αίτημα της πολιτικής Αλλαγής και να εκφράσουν την πλειοψηφία των ξεχασμένων από την πολιτεία Ελλήνων.

Αρκεί να θυμηθούμε και πάλι, την ρήση του Ανδρέα Παπανδρέου, ότι στόχος μας απέναντι στις πολιτικές του αποκλεισμού, είναι ένας άνθρωπος που ολοκληρώνεται πνευματικά και πολιτιστικά και αναπτύσσει δημιουργικά πρωτοβουλίες μέσα σε μια πραγματικά ελεύθερη κοινωνία. Χωρίς άγχος και καταπίεση.

Το ΠΑΣΟΚ που παράλληλα με την αυτόνομη πορεία του, δεν πρέπει να φοβάται τον διάλογο και την κοινή δράση με τις άλλες προοδευτικές δυνάμεις.

Γιατί όσο πιο ισχυρή είναι η φωνή για την αλλαγή των συντηρητικών πολιτικών, τόσο μεγαλύτερα είναι τα αποτελέσματα.

Το Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ που έρχεται, προσφέρει αυτή την ευκαιρία. Αρκεί να μην εκφυλιστεί σε ένα συνέδριο μάχης συσχετισμών, που δεν αφορούν την κοινωνία.

Ένα ανοιχτό στους πολίτες, βαθιά πολιτικό, με νέες προσεγγίσεις και ιδέες και δημοκρατικό συνέδριο, θα αποτελέσει μια νέα ισχυρή αφετηρία.

Ώστε να μην ψάχνουμε τον δεύτερο για τις ερχόμενες εκλογές, αλλά να βρούμε τον άλλο, τον διαφορετικό πρώτο.

(Ο Χρήστος Πρωτόπαπας είναι πρώην υπουργός, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής)

#ΝΕΑ_ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ #ΠΑΣΟΚ #ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ


from Όλες Οι Ειδήσεις - Dnews https://ift.tt/tLbGgEz
via IFTTT

Δημοσίευση σχολίου

To kaliterilamia.gr σέβεται το δικαίωμα όλων των χρηστών να εκφράζουν ελεύθερα την άποψή τους ωστόσο διατηρεί το δικαίωμα, να μην δημοσιεύει συκοφαντικά και υβριστικά σχόλια. Έτσι όποια σχόλια, περιέχουν ακατάλληλα προς το κοινό χαρακτηριστικά θα αποσύρονται από τον ιστότοπο.

Νεότερη Παλαιότερη