Το δράμα των Δημοσίων Σχέσεων
______________________
Τόσα χρόνια ψηφίζουμε όποιον είναι πιο "κοινωνικός". Από τα Δεκαπενταμελή των Σχολείων που αποτελούνται από τους "Δημοφιλείς" μαθητές, ως τον Δήμαρχο που έκαψε 100 ανθρώπους επειδή πετούσε "έξυπνες" ατάκες. Από τους αποφοίτους νηπιαγωγείου που εξειδικεύονται στα χτυπήματα πλάτης ως τον Πρόεδρο της καρδιάς μας που ψηφίστηκε γιατί είναι εμετικά βλαξ.
Η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι όποιος έχει χρόνο για δημόσιες σχέσεις και εξυπναδούλες, είναι γιατί έχει... Ελεύθερο Χρόνο.
Ας ψηφίσουμε ξανά τους σοβαρούς ανθρώπους. Τον ακέραιο και εργατικό Δημόσιο Υπάλληλο. Κι ας μας φαίνεται ψυχρός. Τον επιτυχημένο και κοινωνικά ευαίσθητο Ελεύθερο Επαγγελματία. Κι ας μην περνάει τις νύχτες του στα μπουζούκια και τα κλαρίνα κερνώντας μπύρες. Τον Επιστήμονα που έλιωσε τα παντελόνια του στα θρανία. Κι ας είναι βυθισμένος σε ανιαρά βιβλία. Τον προοδευτικό Αγρότη που δεν περιμένει την επιδότηση στο καφενείο πίνοντας τσίπουρα. Τον Καλλιτέχνη που διαπρέπει στον Ραχμάνινωφ έναντι των επιγόνων του κ. Φλωρινιώτη.
Η κατάντια της Πατρίδας αλλά και της παγκόσμιας κατάστασης οφείλεται μεταξύ άλλων στην ανούσια κουλτούρα των δημοσίων σχέσεων με τους Πολίτες και τους Πολιτικούς να νομίζουν ότι αρκεί να συνεχίσουν αυτό που έκαναν στο Λύκειο: Να είναι δημοφιλείς. Να πουλάνε αέρα και να τους πληρώνουμε χρυσάφι.
ΘΕΜΑ:
ΑΠΟΨΕΙΣ ΠΟΛΙΤΩΝ