ΨΑΛΙΔΙΑΡΗΣ Milvus milvus

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ | Ένα από τα σπανιότερα αρπακτικά της Ελλάδας, δεν φωλιάζει πλέον στη χώρα μας και οι αριθμοί του μειώθηκαν ραγδαία τις τελευταίες δεκαετίες. Λιγοστές παρατηρήσεις υπάρχουν από άτομα που ξεχειμωνιάζουν στην πατρίδα μας. Όπως δηλώνει και το όνομά του, το ημερόβιο αυτό αρπακτικό ξεχωρίζει από την ψαλιδωτή ουρά του ενώ χαρακτηριστικό είναι και το κόκκινο-καφέ χρώμα του. Μεσαίου μεγέθους (59-66 εκατοστά), έχει άνοιγμα φτερών γύρω στο ενάμισι μέτρο, λευκό-γκρίζο κεφάλι και κιτρινωπές πιτσιλιές στο στήθος. Ο Ψαλιδιάρης διακρίνεται, επίσης, από τα συγγενικά του είδη από το ανάλαφρο πέταγμά του, συχνά πάνω από το έδαφος, όπου αναζητά τη λεία του. Θα τον συναντήσουμε κυρίως σε δασωμένους λόφους, φυλλοβόλα δάση χαμηλού υψομέτρου καθώς και σε υγροτόπους αλλά και ξηρές περιοχές ή ακόμα και σε σκουπιδότοπους. Δείχνει ιδιαίτερη προτίμηση στις καλλιέργειες καθώς και στις λίμνες που είναι πλούσιες σε ψάρια, ενώ στη Βόρεια Ελλάδα μπορούμε να εντοπίσουμε τον Ψαλιδιάρη και σε πολυσύχναστους δρόμους, όπου ψάχνει για να βρει νεκρά ζώα χτυπημένα από αυτοκίνητα. Τρέφεται με μικρά θηλαστικά, ψάρια και, όταν αυτά σπανίζουν,
στρέφεται σε μικρά πουλιά αλλά και σε έντομα, τα οποία πιάνει πετώντας χαμηλά στα δέκα έως εξήντα μέτρα από το έδαφος. Χτίζει τη φωλιά του σε απομονωμένα δάση και συχνά χρησιμοποιεί παλιές, εγκαταλελειμμένες φωλιές άλλων πουλιών όπως του Κόρακα και της Γερακίνας. Ζευγαρώνει για πρώτη φορά σε ηλικία 2-3 χρονών και γεννά 2-3 αβγά, αργά τον Απρίλιο. Η επώαση διαρκεί περίπου τριάντα ημέρες και οι νεοσσοί είναι έτοιμοί να πετάξουν μετά από 50 μέρες.

from ανεμουριον https://ift.tt/2lFUYOc
via IFTTT