Δ. Π. ΚΩΣΤΕΛΕΝΟΣ | Ο Δημοσθένης Βαλαβάνης γεννήθηκε στην Καρύταινα της Πελοποννήσου. Η ζωή του ήταν πολύ δύσκολη. Σε παιδική ηλικία έχασε τους γονείς του. Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του στο Ναύπλιο και κατόπιν πήγε στην Αθήνα, όπου γράφτηκε στην Ιατρική Σχολή του Εθνικού Πανεπιστημίου, εργαζόμενος παράλληλα για να ζήσει. Λόγω των κακουχιών της ζωής του και της μεγάλης φτώχειας του η υγεία του κλονίστηκε. Προσβλήθηκε από φυματίωση λίγο πριν ολοκληρώσει τις σπουδές του και πέθανε στην Αθήνα το 1854, σε ηλικία εικοσιτεσσάρων μόλις ετών. Το ποιητικό του έργο αποτελείται από λίγα ποιήματα (ΕΚΕΙΝΗ, Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΚΛΕΦΤΗ, ΤΟ ΟΝΕΙΡΟΝ ΜΟΥ, ΕΙΣ ΛΕΥΚΩΜΑ ΚΥΡΙΑΣ, ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ, ΜΙΑ ΜΟΥ ΑΠΟΚΡΙΣΙΣ κ.α.), γραμμένα άλλα στην καθαρεύουσα, άλλα στη δημοτική και δημοσιευμένα στα λογοτεχνικά περιοδικά της εποχής του. Στο Βαλαβάνη αποδόθηκε και το ποίημα ΕΛΕΓΕΙΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟΝ ΝΕΟΝΥΜΦΟΥ σήμερα ωστόσο η άποψη αυτή αποκλείεται από τους μελετητές. ΄Εγραψε επίσης μια τραγωδία, από την οποία σώζεται μόνο ο τίτλος (Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑ) και το πεζογράφημα ΔΥΟ ΝΥΚΤΕΣ (Καλαμάτα 1853, δημοσίευση στο περιοδικό ΕΥΤΕΡΠΗ το Γενάρη του 1854). Ο Βαλαβάνης εντάσσεται στις μοναχικές περιπτώσεις των δίγλωσσων (δημοτική-καθαρεύουσα) ρομαντικών ποιητών της Α' Αθηναϊκής Σχολής. Οι μελετητές διακρίνουν στη στιχουργική του την απαρχή μιας δημιουργικής δύναμης, η οποία δεν πρόλαβε να αποδώσει όλους τους καρπούς της. Αξιοσημείωτη είναι η αναγνώριση της αξίας του έργου του Βαλαβάνη από μεταγενέστερούς του ποιητές, όπως ο Παλαμάς, ο Ζαν Μορεάς και ο Σπυρίδων Βασιλειάδης.
ΕΚΕΒΙ
ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ
Ὁ ἐρημίτης τὸ πτηνόν, ὅπου στὰ σκότη ᾄδει,
στενάζον μὲ παράπονον, ὡς γείτονα κυττάζει·
κ' ἐν ᾧ εἰς τὴν καλύβην του θρηνεῖ γλαυκῶν κοπάδι,
χωρὶς φροντίδας τῆς ζωῆς τὴν βίβλον σχολιάζει·
τὰς ὥρας δὲ τοῦ βίου του μετρῶν εἰς τοὺς δακτύλους,
ὁπόταν στῆς νεότητος τοὺς χρόνους ἀνατρέχῃ,
εἰς λογισμοὺς ποικίλους
βυθίζεται, καὶ δάκρυον τὰς παρειάς του βρέχει.
Οἱ πρῶτοι πῶς παρέρχεσθε τῆς ἡλικίας χρόνοι!
Τὸ ἔαρ μας μόλις φανῆ, πετᾷ ταχὺ καὶ δύει,
καὶ θύελλα τὰ κρίνα του, τὰ ρόδα του σαρώνει,
καὶ τῆς ζωῆς τὰ ὄνειρα τὰ πρῶτα διαλύει·
χρόνος δὲ τὴν κόμην μας καγχάζων ἐπιπάσσει
μὲ τοὺς λευκοὺς ψεκάδας του, κι' ὁ νέος γέρων πλέον
ἐγγὺς εἶναι νὰ φθάσῃ
τὸ τέρμα τοῦ σταδίου του, ποὺ ἀτενίζει κλαίων.
Τὰ δένδρα ἀπὸ τοὺς θολοὺς καιροὺς τοῦ φθινοπώρου
ἀποφυλλοῦνται, καὶ ζωῆς δὲν δίδουσι σημεῖα·
περίλυπος ὁ ὀφθαλμὸς τοῦ νέου ὁδοιπόρου
τ' ἄλλοτε ἄνθη θάλλοντα, ξηρὰ τὰ βλέπει βρύα.
Ὤ! ναί, ἀλλ' ἔρχεται καιρός, καθ' ὃν τὰ δένδρα θάλλουν
καὶ τ' ἄνθη μὲ τὰ μύρα των τὰς αὔρας βαλσαμώνουν
καὶ μαγευμένα ψάλλουν
αἱ ἀηδόνες, καὶ γλυκὰ τὴν αἴσθησιν ναρκώνουν.
Καὶ μόνον, οἴμοι! οἱ καιροὶ τοῦ βίου δὲν γυρίζουν!
Ὁ ροῦς των τὰς ἡμέρας μας, ὡς χείμαρρος ἀφρίζων,
σύρει· τὸ μέλλον μας κεναὶ ἐλπίδες χρωματίζουν,
καὶ τ' ἀποκρύπτει μελανὸς καὶ κατηφὴς ὁρίζων!
Διώκουσαι τοὺς πόθους μας αἱ ψυχικαί μας κλίσεις
φεύγουν, πετοῦν μὲ τὴν ζωὴν στοῦ τάφου μας τὰ σκότη
ποὺ λύπαι, ἀναμνήσεις
δὲν μᾶς κεντοῦν, ἀλλὰ τὸ πᾶν μὲ τὴν ζωὴν ὑπνώττει.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ
Δ. Π. ΚΩΣΤΕΛΕΝΟΣ
ΑΘΗΝΑ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ Κ. ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΥ
1976
from ανεμουριον https://ift.tt/2OGSVoU
via IFTTT