Ειδικά Δημοτικά, Ειδικά Γυμνάσια , ΤΕΕ και ΕΕΚΚ. Η Ειδική Αγωγή στη χώρα μας κάνει τα δικά της βήματα με τους μαθητές να δέχονται επαγγελματική κατάρτιση, να επιδιώκουν την εκμάθηση κάποιων κοινωνικών δεξιοτήτων με στόχο την αυτόνομη διαβίωση πέρα από την εκπαίδευση και τη μόρφωση.
«Υπάρχουν διάφορες απόψεις, αυτοί που υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να παρέχεται ένα κομμάτι της Γενικής Παιδείας με μια παράλληλη στήριξη και να μην υπάρχει αυτός ο διαχωρισμός μεταξύ της Γενικής και Ειδικής Αγωγής και είναι και η άλλη τάση η οποία λέει ότι θα πρέπει να υπάρχει αυτή η ειδική εκπαίδευση που παρέχεται ώστε τα παιδιά αυτά να προχωρούν σε ένα άλλο στάδιο, καθώς οι ανάγκες τους είναι διαφορετικές» σημείωσε ο κος Γιώργος Φιλιππίδης μιλώντας με την ιδιότητα του εκπαιδευτικού ειδικής αγωγής στην ΕΡΤ Κομοτηνής.
Γιώργος Φιλιππίδης
«Η δική μου άποψη είναι ότι θα πρέπει σε κάποια άτομα που αντιμετωπίζουν θέματα αναπηρίας να παρέχεται ειδική εκπαίδευση,καθώς στην γενική εκπαίδευση δεν θα μπορούν να παρακολουθήσουν με τον ίδιο ρυθμό που μπορούν να παρακολουθήσουν τα άλλα άτομα, ακόμη και παράλληλη στήριξη να κάνουν αυτά τα παιδιά θα βρίσκονται ένα βήμα πίσω όσον αφορά στη μάθηση που προσφέρεται στα Γενικά Σχολεία και δεν μπορούν όλοι οι άλλοι μαθητές να βρίσκονται πίσω και να περιμένουν να τους ακολουθούν αυτά τα παιδιά μπροστά.» εξήγησε. Δίνοντας την εικόνα της Περιφέρειας τόνισε πως γίνονται αρκετές εκπαιδεύσεις, ότι υπάρχουν αρκετές δομές. «Το πρόβλημα είναι ότι στις δομές δεν υπάρχει μόνιμο προσωπικό. Υπάρχουν πάρα πολλοί αναπληρωτές, οι μόνιμοι είναι ελάχιστοι. Τώρα υπάρχει μια προκήρυξη για 4000 εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής. Δεν είχε μόνιμο προσωπικό είχε πάνω από 80% κενά, ωστόσο, ελπίζουμε ότι θα καλυφθούν οι θέσεις αυτές και θα υπάρξει μια μόνιμη αναβάθμιση των υπηρεσιών» τόνισε προσθέτοντας πως «υπάρχουν δύο ειδών γονείς σ' αυτό το κομμάτι: Αυτοί που δέχονται τα πάντα και θέλουν το παιδί τους να λάβει μια ειδική εκπαίδευση και να έχει μια ώθηση σ' αυτό που κάνει και υπάρχει και το κομμάτι που κάποιοι γονείς έχουν άρνηση, δεν δέχονται το πρόβλημα και πιστεύουν ότι το παιδί έχει απεριόριστες δυνατότητες τις οποίες μπορεί βέβαια να αναπτύξει ως ένα βαθμό, αλλά δεν πάει να πει ότι πάντα αυτό είναι και ωφέλιμο για το παιδί.»
Σύμφωνα με τον κο Φιλιππίδη πρέπει να υπάρχει η παροχή ειδικής εκπαίδευσης στα άτομα με μειονεξίες ώστε τα άτομα αυτά να εξελίσσονται και να βελτιώνονται. «Υπάρχουν δομές στήριξης, πέρα από τα σχολεία ειδικής αγωγής που ανήκουν στο Υπουργείο Παιδείας, τα Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών με Αναπηρία που λειτουργούν οι δήμοι και κάποιες Ιδιωτικές Πρωτοβουλίες, υπάρχουν κάποια Ιδρύματα στο Υπουργείο Εργασίας που κάνουν πολύ καλή δουλειά, υπάρχουν δομές και οι σύλλογοι των ΑμεΑ που προσπαθούν. Αυτό που χρειάζονται είναι να συνεχίσουν να βελτιώνονται και να προσεγγίζουν τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Το σημαντικότερο κομμάτι είναι αυτό της προσαρμογής. Της Κοινωνικής Ενσωμάτωσης, Να μπορούν να μην έχουν διακρίσεις έξω στην κοινωνία, να ζουν σε ένα ενσωματωμένο ιστό και μια κοινωνία να μπορεί να τα αποδεχτεί, όπως είναι. Να γίνει δηλαδή μια αποδοχή της διαφορετικότητας κι αυτό θα ξεκινήσει μόνο μέσα από την Εκπαίδευση. Ζητήματα που άπτονται της Προσχολικής ακόμη Αγωγής, όπου εκεί η επαφή με το διαφορετικό θα πρέπει να είναι ίση. Κι αυτό που προτείνουμε πάντα είναι τα ειδικά σχολεία να μην βρίσκονται έξω από τον ιστό της πόλης να βρίσκονται μέσα στην πόλη, δίπλα από τα γενικά σχολεία, ώστε στο διάστημα που μεσολαβεί να υπάρχει αυτή η συνύπαρξη.»
Σύμφωνα με τον έμπειρο καθηγητή Ειδικής Αγωγής η όσμωση είναι απαραίτητη. Και η αλληλο-αποδοχή που χρειάζεται σημαντική . «Αυτό είναι ένα σημαντικό κομμάτι στο οποίο οι εκπαιδευτικοί πρέπει να παίξουν ένα καθοριστικό ρόλο. Να μπορέσουν να το αναπτύξουν και να σταματήσει κάθε είδους διάκριση κι ακόμη και το μπούλινγκ, μια μορφή του είναι προς τα άτομα με αναπηρία.Επειδή τα παιδιά έχουν μια διαφορετική όψη ή μια δυσκολία που είναι εμφανής εκεί υπάρχει και το μπούλινγκ πρέπει να γίνει μια σωστή διαπαιδαγώγηση να είναι ανεκτοί στο διαφορετικό και στην κάθε ετερότητα που υπάρχει γύρω μας.» τόνισε ο κος Φιλιππίδης.
«Το μεγαλύτερο άγχος των γονέων που έχουν παιδιά με αναπηρία είναι τι θα γίνει αυτό το παιδί όταν εμείς φύγουμε από τη ζωή;» παρατηρήσαμε κι εκείνος συμφωνώντας μαζί μας τόνισε πως «και εκεί υπάρχουν ελλείψεις, δεν υπάρχουν διαμερίσματα αυτόνομης ή ημι-αυτόνομης διαβίωσης για να «φύγουν» ήσυχοι οι γονείς ότι το παιδί θα μπορέσει να συνεχίσει. «Μπορεί να είναι σκληρό, αλλά οι γονείς παρακαλούν να πεθάνουν πρώτα τα παιδιά τους και μετά αυτοί. Είμαστε σαν χώρα αρκετά πίσω στην αυτόνομη διαβίωση έστω και με υποστήριξη.» κατέληξε μην κρύβοντας κι εκείνος τον προβληματισμό του. Φώτο: Γιώργος Φιλιππίδης ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφία: Μαρία Νικολάου
www.ert.gr
via ert.gr https://ift.tt/2pO8W21
Στείλτε τα δελτία τύπου στο e-mail: kaliterilamia@gmail.com
To kaliterilamia.gr σέβεται το δικαίωμα όλων των χρηστών να εκφράζουν ελεύθερα την άποψή τους ωστόσο διατηρεί το δικαίωμα, να μην δημοσιεύει συκοφαντικά και υβριστικά σχόλια. Έτσι όποια σχόλια, περιέχουν ακατάλληλα προς το κοινό χαρακτηριστικά θα αποσύρονται από τον ιστότοπο.
