ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΥΚΩΜΑ 1969 | Η γενιά του του γαλουχήθηκε με τους αγώνες του Ψυχάρη για την ελληνική γλώσσα, παρακολούθησε την αναγέννηση του ελληνικού έθνους με τους Βαλκανικούς πολέμους και έζησε τη συντριβή της Μεγάλης Ιδέας με τη Μικρασιατική Καταστροφή. Ο Στρατής Μυριβήλης, φιλολογικό ψευδώνυμο του Ευστράτιου Σταματόπουλου) δείχνει από τα πρώτα του έργα το σύνδεσμό του με την παράδοση, από την οποία δεν θα αποσπαστεί ποτέ. Συγγραφέας, δημοσιογράφος - ζει κυρίως από τη δημοσιογραφία - χρονογράφος, από τα πιο ζωηρά και μαχητικό πνεύματα της γενιάς του, βρίσκεται σε συνεχή επαφή με τα σύγχρονό του γεγονότα, έχοντας πάντα στο νου του τον αναγνώστη. Σε αυτή τη ζωντανή του επαφή οφείλονται κατά κύριο λόγο η ενασχόλησή του με την τρέχουσα θεματολογία και η χρησιμοποίηση γλώσσας, που κυμαίνεται ανάμεσα στην καθαρή δημοτική και στη δημοσιογραφική μικτή. Ο λόγος του πυρετικός, διατηρεί τη ζεστασιά και τον τόνο της προφορικής ομιλίας, πλούσιος σε εικόνες, με άφθονα λυρικά στοιχεία. Η γραφή του πληθωρική και ερεθιστική, ταλαντεύεται κάποτε ανάμεσα στον ρεαλισμό και τον τρυφερό φυσιολατρικό λυρισμό.
Το έργο του, «νησίδα γραφικής επαρχιακής ζωής μέσα στην αστοκρατούμενη πεζογραφία της γενιάς του Τριάντα», όπως έχει επισημανθεί. Γεννημένος στη Συκαμιά της Λέσβου το 1890, έρχεται στην Αθήνα το 1912 και εργάζεται ως συντάκτης σε αθηναϊκά φύλλα, ενώ παράλληλα παρακολουθεί μαθήματα στο Πανεπιστήμιο, το οποίο αργότερα για βιοποριστικούς λόγους θα εγκαταλείψει. Κατατάσσεται εθελοντής και παίρνει μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους. Από αυτή την εμπειρία προκύπτει «Η ζωή εν τάφω» (πρώτη δημοσίευση εφημερίδα «Καμπάνα» από 10.4.1923 έως 29.1.1924 σε 42 συνέχειες). Το 1932 ύστερα από την επιτυχία και την ενθουσιώδη υποδοχή της δεύτερης έκδοσης της «Ζωής εν τάφω» (1930), θα κυκλοφορήσει «Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια», που ο συγγραφέας αρχίζει να γράφει το Δεκέμβριο του 1931 στη Μυτιλήνη κατά παραγγελία της «Καθημερινής», όπου και δημοσιεύεται από τις 20.12.1931 ως τις 6.5.1932. Ακολούθησαν τα πεζογραφήματα «Ο Βασίλης ο Αρβανίτης», «Ο Παν», «Η Παναγιά η Γοργόνα», τέσσερις συλλογές διηγημάτων («Το πράσινο βιβλίο», «Το γαλάζιο βιβλίο», «Το κόκκινο βιβλίο», «Το βυσσινί βιβλίο») και ακόμη, ταξιδιωτικές εντυπώσεις, κριτικά σημειώματα, παιδικά αφηγήματα. Τον Απρίλιο του 1940 τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο πεζογραφίας για «Το γαλάζιο βιβλίο». Το 1958 - ύστερα από την υποβολή πέντε υποψηφιοτήτων, που απορρίφθηκαν - εκλέγεται μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Το 1959 του απονέμεται ο Σταυρός του Ταξιάρχη του Βασιλικού Τάγματος του Γεωργίου Α'. Παντρεύτηκε στις 28.6.1920 την Ελένη Δημητρίου και απέκτησε τρία παιδιά. Την άνοιξη του ’69 εισάγεται με βρογχοπνευμονία στον «Ευαγγελισμό» όπου και πεθαίνει στις 19.7.1969.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΛΕΥΚΩΜΑ 1969 ΕΚΔΟΣΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΑΘΗΝΑ 1968
from ανεμουριον https://ift.tt/2NzDEnH
via IFTTT