Στη Γερμανία, όπως και στις λοιπές χώρες, εκείνη τη εποχή, ίσχυε το σύστημα κατάταξης κατά στρατιωτική περιφέρεια. Κάθε στρατιωτική περιφέρεια ταυτίζονταν με μια συγκεκριμένη περιοχή της Γερμανίας. Οι Μεραρχίες Πάντσερ (ΜΠα) του Γερμανικού Στρατού είχαν προτεραιότητα στη στρατολόγηση ανδρών, επιλέγοντας, κατά κύριο λόγο, άνδρες ηλικίας 18-25 ετών, στις μάχιμες μονάδες τους. Το ηλικιακό όριο στις μη μάχιμες μονάδες έφτανε τα 35 έτη.
Η Αφρική ωστόσο αποτελούσε ιδιαίτερη περίπτωση. Όταν ήρθε η διαταγή ανάπτυξης της 5ης Ελαφράς Μεραρχίας (21η ΜΠα) στην Αφρική, το ιατρικό προσωπικό της μεραρχίας έθεσε τους άνδρες προ μιας ιατρικής δοκιμασίας, για να κρίνει τους ικανούς για υπηρεσία στις δύσκολες συνθήκες της Άφρικανικής ερήμου. Κάθε στρατιώτης υποχρεώθηκε να λάβει οκτώ χάπια κινίνο. Όποιος δεν μπόρεσε ή το στομάχι του δεν άντεξε, κρίθηκε μη ικανός, καθώς στην Αφρική το κινίνο αποτελούσε αναγκαιότητα, για να παρουσιαστεί επιδημία ελονοσίας. Πρώτοι υπέστησαν τη δοκιμασία οι άνδρες της 33ης Επιλαρχίας Αναγνωρίσεως.
Κάποιοι πάντως από τους κριθέντες ως μη ικανούς, κατάφεραν τελικά να πάνε στην Αφρική και να πολεμήσουν.
Πάντως οι άνδρες που στελέχωσαν τις μονάδες του Άφρικα Κορπς δεν προέρχονταν από κάποια συγκεκριμένη περιοχή της Γερμανίας. Ακόμα και η 21η ΜΠα, οι άνδρες της οποίας, αρχικά, προέρχονταν από την περιοχή του Λάνταου, σταδιακά επεξέτεινε τα στρατολογικά της όρια, με σκοπό να σταλούν στην Αφρική οι καλύτεροι διαθέσιμοι στρατιώτες. Ακόμα πάντως και στο απόγειο της ισχύος του, όταν το Άφρικα Κορπς παρέτασσε περί τους 57.000 άνδρες, τον Αύγουστο του 1942 και πάλι υπολειπόταν, κατά 11.000 άνδρες, της θεωρητικής παρατακτέας δύναμης, βάσει οργανογράμματος.
Παρά δε τους ιατρικούς ελέγχους, οι απώλειες από ασθένειες ήταν σοβαρές. Αλλά και οι απώλειες μάχης ήταν ιδιαίτερα σοβαρές, καθώς η γερμανική διοίκηση απαιτούσε από λίγους άνδρες να πράξουν πολλά περισσότερα από όσα θα μπορούσαν, βάσει αριθμού και οπλισμού. Συνήθως οι μεραρχίες του Άφρικα Κορπς πολεμούσαν με το ήμισυ των θεωρητικά προβλεπόμενων ανδρών, σχηματίζοντας, πολλές φορές, αυτοσχέδιες ομάδες μάχης, εξοπλισμένες και με βρετανικά λάφυρα.
Ιδιαίτερα υπέφεραν οι άνδρες που αντικατέστησαν τους πρώτους άνδρες του Άφρικα Κορπς, οι οποίοι αποσύρθηκαν, λόγω θανάτου, τραυματισμού ή ασθένειας από τη γραμμή της μάχης. Οι αντικαταστάτες αυτοί δεν είχαν λάβει καμία εκπαίδευση για τις συνθήκες της ερήμου και απλώς ρίχτηκαν σε ένα από τα πλέον αφιλόξενα πεδία μάχης, χωρίς καμία προετοιμασία.
Για να αντιμετωπίσει την κατάσταση αυτή ο Ρόμμελ προτίμησε να εντάξει στις μάχιμες μονάδες του άνδρες των βοηθητικών του σχηματισμών, οι οποίοι όμως βρίσκονταν στην έρημο για περισσότερο καιρό, παρά να στηριχτεί στους άπειρους αντικαταστάτες. Έτσι εμφανιζόταν το παράδοξο φαινόμενο μονάδες αρμάτων να έχουν ως οδηγούς πρώην άνδρες της επιμελητείας, οι οποίοι εκπαιδεύτηκαν εκ των ενόντων στα άρματα μάχης και μάλιστα απέδωσαν άριστα.
Το αυτό ίσχυε και για υπαξιωματικούς ή και αξιωματικούς βοηθητικών υπηρεσιών που διοίκησαν στο πεδίο της μάχης μονάδες πεζικού ή αντιαρματικών, με εξαιρετική επιτυχία. Οι παλαιοί μαχητές της ερήμου έλαβαν σύντομα την ονομασία «Αφρικάνερ» και έχαιραν του σεβασμού ακόμα και των πλέον υψηλόβαθμων αξιωματικών, του Ρόμμελ περιλαμβανομένου.
Έμφαση δόθηκε στον σχηματισμό τακτικών ομάδων μάχης (Kampfgruppen), αλλά και στην ευελιξία και στην ικανότητα συγκέντρωσης ή διασποράς του δυναμικού μάχης, αναλόγως των εκάστοτε τακτικών συνθηκών. Οι τακτικές ομάδες μάχης αποτέλεσαν, έτσι κι αλλιώς, του γερμανικού τρόπου του μάχεσθαι και στο Ανατολικό Μέτωπο, όπου και εκεί τα τμήματα αντιμετώπιζαν αντίξοες κλιματολογικές συνθήκες, αλλά και έναν συντριπτικά υπερέχοντα, αριθμητικά αντίπαλο.
Τον Μάιο του 1941 ο Ρόμμελ διάταξε τον σχηματισμό ενός Τάγματος Αναπληρώσεων, αποστολή του οποίου ήταν να αναλαμβάνει, επί Αφρικανικού εδάφους, την εκπαίδευση των αντικαταστατών που έρχονταν από τη Γερμανία. Σταδιακά κάθε μεραρχία του Άφρικα Κορπς απέκτησε το οργανικό της Τάγμα Αναπληρώσεων. Με εισήγηση του Ρόμμελ εφαρμόστηκε επίσης ένα νέο εκπαιδευτικό πρόγραμμα με έμφαση στο δόγμα «περισσότερα όπλα, λιγότεροι άνδρες».
Βάσει του δόγματος αυτού όλοι οι άνδρες, ανεξαρτήτως βαθμού, ήταν υποχρεωμένοι να εκπαιδεύονται στον χειρισμό κάθε όπλου πεζικού, αλλά ακόμα και στον χειρισμό πυροβόλων, αντιαρματικών και πεδινών. Με τον τρόπο αυτό ο Ρόμμελ δημιούργησε τον απόλυτο στρατιώτη, ο οποίος, στην πραγματικότητα, δεν είχε συγκεκριμένη ειδικότητα, αλλά αναλόγως των συνθηκών, μπορούσε να είναι από μάγειρας, μέχρι πυροβολητής σε πυροβολαρχία αυτοκινούμενων πυροβόλων.
Επίσης εντατικοποιήθηκε η συνεργασία μεταξύ αρμάτων και πεζικού, ειδικά εντός του πλαισίου των μεραρχιών πάντσερ. Οι λόχοι του οργανικού πεζικού των μεραρχιών πάντσερ, εξελίχθηκαν, έκαστος, σε απόσπασμα μάχης, αποτελούμενο από κάθε διαθέσιμο όπλο πεζικού, ενισχυμένο και με αντιαρματικά όπλα.
Παράλληλα όμως το πεζικό του Άφρικα Κορπς εκπαιδεύτηκε να πολέμα βασιζόμενο μόνο στα ίδια μέσα, δηλαδή ακόμα και χωρίς την υποστήριξη αρμάτων, οργανωμένο ακριβώς σε τακτικές υπομονάδες, ικανές να μάχονται είτε με τα αντίπαλο πεζικό, είτε με τα αντίπαλα άρματα, για αρκετή ώρα, ώστε να δίνεται στη διοίκηση το απαραίτητο κέρδος χρόνου για να επέμβει.
from History-point.gr https://ift.tt/3aConMI
via IFTTT