Γίνεται ένα συνέδριο λεσβιών που διώχνει εμάς, τους πελάτες του ξενοδοχείου. Οι λεσβίες, οι οποίες φτάνουν ομαδικά ξεσηκώνοντας τον προθάλαμο με πλακάτ και φεμινιστικά συνθήματα, επιδεικνύουν μια τρομερή συναδελφικότητα, ακόμα πιο τρομερή απ' αυτή των γιατρών, των δικαστών και των δικηγόρων. Οι λεσβίες είναι πολύ ελκυστικές κοπέλες, που μου θυμίζουν όχι τόσο τις βοσκοπούλες του Σανατσαρο ή του Χόρχε δε Μοντεμαγιόρ, όσο τις ορεσίβιες του μαρκησίου της Σαντιγιάνα, που φορτώνονταν στους ώμους τους τους ταξιδιώτες που τολμούσαν να περάσουν απ' την επικράτεια τους κι έπειτα τους πηδούσαν μέσα στα βουνά και στα λαγκάδια. Κάποιος, που έχει διαβάσει πολύ Προυστ παρόλο που δουλεύει ως ρεσεψιονίστ σ' αυτό το ξενοδοχείο της συμφοράς, ελπίζει ότι κάποια χρονιά, ανάμεσα στις πολεμοχαρείς στρατιές των λεσβιών, θα βρεθεί κάποια σαν την Αλμπερτίνα του Αναζητώντας το χαμένο χρόνο, ή κάποια από κείνες τις ακόλαστες που ο Προυστ είχε γνωρίσει στη λουτρόπολη του Μπαλμπέκ, μα η φύση δε συμβαδίζει με την τέχνη. Σε σύγκριση με τις λεσβίες των βιβλίων, παρθένες που ρίχνουν λοξές ματιές και κάνουν σκανταλιές, οι λεσβίες των συνεδρίων μοιάζουν με κλίκα από άγριες και κάπως μπαγιάτικες γυναίκες, που πάνω απ' όλα αντιπροσωπεύουν τη χυδαιότητα. Αφού δώσουν τα στοιχεία τους στη ρεσεψιόν, οι λεσβίες κλείνονται στα δωμάτια τους για να ξεκουραστούν απ' το ταξίδι και συγκεντρώνονται σε ομάδες. Σχηματίζουν ένα χαρέμι από σαρκώδεις σειρήνες, ευέξαπτες εξαιτίας της έλλειψης κατανόησης της κοινωνίας. Αφού τακτοποιούνται, αρχίζουν ν' ακούγονται πίσω απ' τις κλειστές πόρτες ψίθυροι, γουργουρητα και σαλιαρίσματα. Οι λεσβίες πηδιούνται με μια λεπτότητα ανήκουστη στα ετεροσεξουαλικά ζευγάρια, φροντίζοντας για την ευχαρίστηση της άλλης περισσότερο απ' ό,τι για τη δική τους, σ' έναν ερωτικό αλτρουισμό. Στα λεσβιακά ζευγάρια υπάρχει αυτή που έχει το ρόλο του άντρα κι αυτή που έχει το ρόλο της γυναίκας (παρά τη συναδελφικότητά τους και τα συνέδρια σε ξενοδοχεία της συμφοράς, δεν έχουν καταφέρει ακόμα ν' απαλλαγούν από τις κοινωνικές συμβάσεις), ωστόσο αυτή η κατανομή ρόλων δεν αφαιρεί μεγαλοπρέπεια απ' τον έρωτα τους που αδυνατεί να καρποφορήσει. Οι λεσβίες ενώνουν τα αιδοία τους δίχως να φοβούνται το ζευγάρωμα, ανταλλάσσουν τους χυμούς τους και δίνουν η μια στην άλλη φιλιά με πηχτό, σχεδόν αντρικό σάλιο. Το αιδοίο των λεσβιών, πιο καλοδιατηρημένο απ' ό,τι των ε-τεροσεξουαλικών (με τον ίδιο τρόπο που η κοιλιά μιας άτεκνης γυναίκας είναι πιο λεία από εκείνη κάποιας που έχει αποκτήσει παιδιά), συμμετέχει στο ζευγάρωμα με κάτι οργασμούς πλούσιους, ελώδεις, σχεδόν ποταμίσιους, που μουσκεύουν τα σεντόνια κι αναγκάζουν τους ενασχολούμενους με την μπουγάδα του ξενοδοχείου να δουλεύουν υπερωρίες. Το πρωί, ελλείψει άλλων πλακάτ, οι λεσβίες σηκώνονται και βγάζουν στα μπαλκόνια του ξενοδοχείου τα σεντόνια που έχουν μουσκέψει οι αυνανισμοί και οι αιδοιολειχίες, σαν απρεπή πειστήρια των νυχτερινών τους δραστηριοτήτων. Τα σεντόνια πλαταγίζουν στον άνεμο με τη διπλή σφραγίδα των αιδοίων, κι ο διευθυντής βάζει τις φωνές στην υπηρεσία καθαριότητας του ξενοδοχείου για να μαζέψει αμέσως απ' τα μπαλκόνια αυτές τις βρομιές που αμαυρώνουν το κύρος της επιχείρησης του. Οι λεκέδες από τους χυμούς πάνω στα σεντόνια υφαίνουν μια ιδιόμορφη καλλιγραφία, όπως οι λεκέδες από μελάνι, και θα μπορούσαν να εξεταστούν από έναν ψυχίατρο ώστε να μελετηθούν οι αντιδράσεις των ασθενών του.
Σ' εμένα, συγκεκριμένα, οι λεκέδες αυτοί θυμίζουν ένα ποτάμι στο οποίο κατοικούν Ναϊάδες. Να είναι άραγε οι λεσβίες Ναϊάδες τις οποίες μια μάγισσα μεταμόρφωσε σε ανδρογυναίκες αγγίζοντας τες με το μαγικό της ραβδάκι;
from ανεμουριον https://ift.tt/3kPilxn
via IFTTT