Λιγοστοί πρόεδροι στην
ιστορία των ΗΠΑ είχαν, όντως, σχέση με τον αθλητισμό και δεν το… πούλησαν
ψηφοθηρικά. Ο (υπό ορκωμοσία) Τζο
Μπάιντεν στα νιάτα του, στην Archmere Academy στο Κλέιμοντ, ξεχώρισε στην
ομάδα (αμερικάνικου) ποδοσφαίρου γυμνασίου, έπαιξε επίσης μπέιζμπολ. Πρώτο, χρονικά, παράδειγμα ο Αβραάμ Λίνκολν (στην προεδρία από το 1861 έως τη δολοφονία του, το
1865) που συγκαταλεγόταν στους καλύτερους παλαιστές της εθνικής ομάδας των ΗΠΑ.
Ο Τίοντορ Ρούσβελτ (1901-09), πέμπτος ξάδερφος του μακροβιότερου Αμερικανού
προέδρου, Φράνκλιν (1933-45) οργάνωνε αγώνες πάλης και πυγμαχίας στον Λευκό
Οίκο (!), μέχρι που τραυμάτισε το αριστερό του μάτι από γροθιά ενώ ο Γούντροου Γουίλσον (1913-21) που
επιδόθηκε σε πολλές παρτίδες γκολφ και είχε διατελέσει προπονητής της ομάδας
ράγκμπι του πανεπιστημίου του Πρίνστον.
Σε πιο σύγχρονους ο Τζον Κένεντι (1961-63) έπαιζε –αμερικάνικο, φυσικά- ποδόσφαιρο ως
φοιτητής στο Χάρβαρντ, αλλά υπήρξε και δεινός ιστιοπλόος κατακτώντας αρκετούς
τίτλους. Προκάτοχός του ήταν ο αρχιστράτηγος του πολέμου, Ντουάιτ Αϊζενχάουερ
(1953-61) που έπαιζε φούτμπολ ενόσω ήταν δόκιμος στη στρατιωτική Ακαδημία του
Γουέστ Πόιντ και σταμάτησε όταν τραυματίστηκε σοβαρά στο γόνατο ενώ ο Μπαράκ Ομπάμα (2009-17) συμμετείχε στη
σχολική ομάδα μπάσκετ που κατέκτησε το πρωτάθλημα της πολιτείας της Χαβάης. Πόσο
να έδινε στο στοίχημα μπάσκετ ότι θα φορούσε το (συνδυασμένο με τον Μάικλ Τζόρνταν) νούμερο 23;
Ο Τζέραλντ Φορντ (1974-77) έπαιζε και πολύ καλό γκολφ και πρωταγωνιστούσε στην ποδοσφαιρική ομάδα του Πανεπιστημίου Μίσιγκαν, κερδίζοντας πρωταθλήματα το 1932 και 1933, του προτάθηκε να παίξει επαγγελματικά αλλά διάλεξε τη Νομική στο Γέιλ. Ο Ντόναλντ Ρίγκαν (1981-89), που ως και περιγραφές σε αθλητικούς αγώνες έκανε, είχε τιμηθεί με μετάλλιο των καλύτερων κολυμβητών διεθνώς.
Διαβάστε το πλήρες άρθρο και τα προγνωστικά του Νίκου
Μποζιονέλου στο Foxbet.gr