Ο κουνιάδος μου ο Χισεμάρι, ιεραπόστολος του τάγματος των Ιησουιτών, ετοιμάζεται να πετάξει από πάνω του τα ράσα και να εγκατασταθεί στον οικισμό των Μπατούτσι, στον οποίο έλαβε εντολή από τους ανωτέρους του να κηρύξει το Ευαγγέλιο. Ο Χοσεμάρι είναι ένας καλοκάγαθος Βάσκος, αισιόδοξος, με χερούκλες ξυλοκόπου και συντακτικό σκέτη απελπισία· μπήκε στην ιερατική σχολή σε πολύ νεαρή ηλικία, όταν ήταν ακόμα παιδί, και βγήκε χειροτονημένος στα είκοσι ένα του, μ' εκείνο τον αποστολικό ενθουσιασμό που θεραπεύεται μονάχα έπειτα από λίγο καιρό στη μαύρη Αφρική, όπου κηρύσσει κανείς το Ευαγγέλιο σε εχθρικά στρατόπεδα, πάμπτωχα και μυγοβριθή. Τον Χοσεμάρι τον έστειλαν σ' ένα χωριό Μπατούτσι, τη μόνη φυλή που παραμένει ανέγγιχτη από την επέλαση του πολιτισμού, μια φυλή ψηλών, εσωστρεφών και μακρόβιων πολεμιστών, τους οποίους η Μεγάλη Βρετανία θέλησε να χρησιμοποιήσει ως μισθοφόρους στους πολέμους της και το Χόλιγουντ ως κομπάρσους στις ταινίες του.
Αφού διέσχισε τη σαβάνα με τζιπ, ο κουνιάδος μου έφτασε στον οικισμό των Μπατούτσι μ' ένα σωρό σχέδια για μόρφωση, περίθαλψη και διδαχή της καθολικής πίστης, τα οποία όμως σύντομα αναγκάστηκε να εγκαταλείψει, διαπιστώνοντας την αδιαφορία που επιδείκνυαν οι πολεμιστές για το αλφάβητο και το μυστήριο της Παναγίας Τριάδος. Ο Χοσεμάρι έμενε στον οικισμό μαζί με τις γυναίκες, σαν ένας Ηρακλής επίσημος προσκεκλημένος των Αμαζόνων, ενώ οι πολεμιστές έφευγαν για το κυνήγι. Οι γυναίκες της φυλής Μπατούτσι (δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται σε κάποιο γενετικό νόμο ή στις διατροφικές τους συνήθειες) είναι σαν γαζέλες, με μια ομορφιά λυγερή, διακριτική και σβέλτη, η οποία δε σκοντάφτει ούτε στο μαύρο τους χρώμα. Οι γυναίκες της φυλής Μπατούτσι, όπως και οι γαζέλες, έχουν μάτια ολοστρόγγυλα και απίστευτα θλιμμένα, σαν χνωτισμένο γυαλί, κι ένα κορμί γεμάτο καμπύλες, έτοιμο να τρέξει ή ν' αγαπηθεί στη σκιά κάποιου δέντρου. Οι γυναίκες της φυλής Μπατούτσι, θεματοφύλακες αρχέγονων μυστηρίων που ανάγονται στην απαρχή του κόσμου, είναι γυναίκες λιγόλογες, ευσυνείδητες στο σεξ και λιτές τη στιγμή του οργασμού. Ο Χοσεμάρι αναστατωνόταν πολύ βλέποντας τες να κινούνται μέσα στον οικισμό, φορώντας μονάχα βραχιόλια και κολιέ, με τα εφηβικά τους στήθη σε κοινή θέα και το αιδοίο τους να φουσκώνει σαν λοφάκι, κι έτσι έγινε και τελικά ερωτεύτηκε μία απ' αυτές. Ο Χοσεμάρι μου διηγείται στα γράμματα του ότι το αιδοίο στις Μπατούτσι, όπως και στις γαζέλες, έχει γδαρσίματα και περιοχές σαν ανοιχτές πληγές και μου επαινεί την ευρύτητα των χειλιών του, τη διστακτική παρουσία της κλειτορίδας (πιο μακριά απ' ό,τι στις Ευρωπαίες) και την προτίμηση των Μπατούτσι για τη διείσδυση από πίσω, η οποία χυδαία ονομάζεται «στα τέσσερα», και σύμφωνα με την πιο εξευγενισμένη ονοματολογία συνουσία a tergo. Οι γυναίκες της φυλής Μπατούτσι, μαύρες ράβδοι καταμεσής της ζούγκλας, αφήνουν ν' αγαπηθούν στα τέσσερα, κι αυτό που για τις Ευρωπαίες είναι σημάδι υποταγής στο αρσενικό, γι' αυτές είναι διακριτικό υπεροχής, μιας και λαμβάνουν ηδονή δίχως να σπαταλούν ενέργεια, καθώς οι πολεμιστές μπαινοβγαίνουν στο σώμα τους.
Όπως έλεγα, ο Χοσεμάρι ερωτεύτηκε μια Μπατούτσι, ψηλόλιγνη και φυσικά αναλφάβητη, και καμιά φορά μου στέλνει φωτογραφίες της. Προτού την κάνει γυναίκα του, ο Χοσεμάρι θα πρέπει να περάσει με επιτυχία μια σειρά δοκιμασίες μύησης: να παλέψει μ' έναν κροκόδειλο, να νικήσει σε αγώνα δρόμου τον ταχύτερο πολεμιστή της φυλής και να φτύσει κατάμουτρα έναν Ζουλού (οι Ζουλού βρίσκονται σε προαιώνια διαμάχη με τους Μπατούτσι). Πολύ φοβάμαι ότι ο Χοσεμάρι θα χάσει τη ζωή του σε κάποια από αυτές τις σκληρότατες δοκιμασίες. Τουλάχιστον τότε δε θα πρέπει πια ν' αποκρυπτογραφώ τα γράμματα του μ' εκείνο το φρικτό συντακτικό.
JUAN MANUEL DE PRADA
ΑΙΔΟΙΑ!
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ
ΑΘΗΝΑ
1994
Αφού διέσχισε τη σαβάνα με τζιπ, ο κουνιάδος μου έφτασε στον οικισμό των Μπατούτσι μ' ένα σωρό σχέδια για μόρφωση, περίθαλψη και διδαχή της καθολικής πίστης, τα οποία όμως σύντομα αναγκάστηκε να εγκαταλείψει, διαπιστώνοντας την αδιαφορία που επιδείκνυαν οι πολεμιστές για το αλφάβητο και το μυστήριο της Παναγίας Τριάδος. Ο Χοσεμάρι έμενε στον οικισμό μαζί με τις γυναίκες, σαν ένας Ηρακλής επίσημος προσκεκλημένος των Αμαζόνων, ενώ οι πολεμιστές έφευγαν για το κυνήγι. Οι γυναίκες της φυλής Μπατούτσι (δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται σε κάποιο γενετικό νόμο ή στις διατροφικές τους συνήθειες) είναι σαν γαζέλες, με μια ομορφιά λυγερή, διακριτική και σβέλτη, η οποία δε σκοντάφτει ούτε στο μαύρο τους χρώμα. Οι γυναίκες της φυλής Μπατούτσι, όπως και οι γαζέλες, έχουν μάτια ολοστρόγγυλα και απίστευτα θλιμμένα, σαν χνωτισμένο γυαλί, κι ένα κορμί γεμάτο καμπύλες, έτοιμο να τρέξει ή ν' αγαπηθεί στη σκιά κάποιου δέντρου. Οι γυναίκες της φυλής Μπατούτσι, θεματοφύλακες αρχέγονων μυστηρίων που ανάγονται στην απαρχή του κόσμου, είναι γυναίκες λιγόλογες, ευσυνείδητες στο σεξ και λιτές τη στιγμή του οργασμού. Ο Χοσεμάρι αναστατωνόταν πολύ βλέποντας τες να κινούνται μέσα στον οικισμό, φορώντας μονάχα βραχιόλια και κολιέ, με τα εφηβικά τους στήθη σε κοινή θέα και το αιδοίο τους να φουσκώνει σαν λοφάκι, κι έτσι έγινε και τελικά ερωτεύτηκε μία απ' αυτές. Ο Χοσεμάρι μου διηγείται στα γράμματα του ότι το αιδοίο στις Μπατούτσι, όπως και στις γαζέλες, έχει γδαρσίματα και περιοχές σαν ανοιχτές πληγές και μου επαινεί την ευρύτητα των χειλιών του, τη διστακτική παρουσία της κλειτορίδας (πιο μακριά απ' ό,τι στις Ευρωπαίες) και την προτίμηση των Μπατούτσι για τη διείσδυση από πίσω, η οποία χυδαία ονομάζεται «στα τέσσερα», και σύμφωνα με την πιο εξευγενισμένη ονοματολογία συνουσία a tergo. Οι γυναίκες της φυλής Μπατούτσι, μαύρες ράβδοι καταμεσής της ζούγκλας, αφήνουν ν' αγαπηθούν στα τέσσερα, κι αυτό που για τις Ευρωπαίες είναι σημάδι υποταγής στο αρσενικό, γι' αυτές είναι διακριτικό υπεροχής, μιας και λαμβάνουν ηδονή δίχως να σπαταλούν ενέργεια, καθώς οι πολεμιστές μπαινοβγαίνουν στο σώμα τους.
Όπως έλεγα, ο Χοσεμάρι ερωτεύτηκε μια Μπατούτσι, ψηλόλιγνη και φυσικά αναλφάβητη, και καμιά φορά μου στέλνει φωτογραφίες της. Προτού την κάνει γυναίκα του, ο Χοσεμάρι θα πρέπει να περάσει με επιτυχία μια σειρά δοκιμασίες μύησης: να παλέψει μ' έναν κροκόδειλο, να νικήσει σε αγώνα δρόμου τον ταχύτερο πολεμιστή της φυλής και να φτύσει κατάμουτρα έναν Ζουλού (οι Ζουλού βρίσκονται σε προαιώνια διαμάχη με τους Μπατούτσι). Πολύ φοβάμαι ότι ο Χοσεμάρι θα χάσει τη ζωή του σε κάποια από αυτές τις σκληρότατες δοκιμασίες. Τουλάχιστον τότε δε θα πρέπει πια ν' αποκρυπτογραφώ τα γράμματα του μ' εκείνο το φρικτό συντακτικό.
JUAN MANUEL DE PRADA
ΑΙΔΟΙΑ!
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ
ΑΘΗΝΑ
1994
from ανεμουριον https://ift.tt/3qZDOqu
via IFTTT