Η γειτονιά εκείνα τα χρόνια είχε και τον γραμματικό της...
Ερχότανε το γράμμα από το ξενιτεμένο παιδί στην μάνα και το πήγαινε σ΄αυτόν
να το διαβάσει αλλά και να της γράψει ένα για να το στείλει πίσω.
Δεκαετία του ΄50 και οι αναλφάβητοι πολλοί...
Όσοι τελείωναν κάποιες τάξεις του δημοτικού ή και όλες έμπαιναν στην λίστα
αυτών που υπέγραφαν με το όνομά τους κάτω από την αίτηση που έγραφε...
και γράμματα γνωρίζω.
Οι άλλοι έβαζαν ένα σταυρό.
Στο καφενείο έβλεπες ένα θαμώνα να διαβάζει φωναχτά την εφημερίδα που είχε
υποχρεωτικά κάθε μέρα ο καφετζής φρέσκια.....και γύρω αρκετοί να ακούν
για να σχολιάσουν αργότερα.
Η γιαγιά της αυλής από τις χαμένες πατρίδες γνώριζε και ανάγνωση και γραφή
κάτι που δεν ήταν σπάνιο στους πρόσφυγες.
Εκτός από την αλληλογραφία της γειτονιάς είχε αναλάβει να διαβάζει
και τα παιδιά που οι οι μητέρες τους δεν είχαν πάει σχολείο....και δεν ήταν
λίγες και οι περισσότερες κάτω από είκοσι χρονών.
Δύσκολα χρόνια...και οι φουκαριάρες προσπαθούσαν με κάθε τρόπο
να δώσουν στα παιδιά τους να καταλάβουν πόσο άσχημα νοιώθει
κάποιος που δεν ξέρει να γράφει και να διαβάζει.
Έξω από τα Υπουργεία...τις Δημόσιες Υπηρεσίες υπήρχαν οι αιτησιογράφοι
με τα μικρά σπαστά τραπεζάκια.
Σε αυτούς πήγαιναν οι πολίτες για να συμπληρώσουν τις αιτήσεις προκειμένου
να διεκπαιρεώσουν υποθέσεις τους.
Σχεδόν έτοιμες τις είχαν σε κόλλες διαγωνισμού όπως τις λέγαμε τότε
τσακισμένες στην μέση.
Από την μια πλευρά τα στοιχεία του αιτούντος και από την άλλη τι ζητούσε.
Στο κάτω μέρος έγραφε ο αιτών όπου και έπρεπε να βάλει την υπογραφή....
...και γράμματα γνωρίζω και μετά η τζίφρα....
Έπαιρνε λίγη ώρα σε αυτούς που με κόπο είχαν μάθει να γράφουν το όνομά τους
και λιγότερη σε αυτούς που δεν ήξεραν ούτε αυτό και έβαζαν ένα σταυρό.
Οι αιτησιογράφοι έβγαζαν μεροκάματο και μάλιστα οι θέσεις αυτές έξω
στο κρύο ή στην ζέστη ήταν προνομιούχες και καθορισμένες από την Δημόσια υπηρεσία.
Το αιτιολογικό ήταν ότι εξυπηρετούσαν τους υπαλλήλους ώστε να μην υπάρχει
συνωστισμός στην συμπλήρωση των αιτήσεων μπροστά στον γκισέ.
Δεν ήταν λίγοι οι αιτησιογράφοι που χρησιμοποιούσαν γραφομηχανή
οπότε είχαν και περισσότερους πελάτες που θεωρούσαν εγκυρότερη την αίτηση.
Ερχότανε το γράμμα από το ξενιτεμένο παιδί στην μάνα και το πήγαινε σ΄αυτόν
να το διαβάσει αλλά και να της γράψει ένα για να το στείλει πίσω.
Δεκαετία του ΄50 και οι αναλφάβητοι πολλοί...
Όσοι τελείωναν κάποιες τάξεις του δημοτικού ή και όλες έμπαιναν στην λίστα
αυτών που υπέγραφαν με το όνομά τους κάτω από την αίτηση που έγραφε...
και γράμματα γνωρίζω.
Οι άλλοι έβαζαν ένα σταυρό.
Στο καφενείο έβλεπες ένα θαμώνα να διαβάζει φωναχτά την εφημερίδα που είχε
υποχρεωτικά κάθε μέρα ο καφετζής φρέσκια.....και γύρω αρκετοί να ακούν
για να σχολιάσουν αργότερα.
Η γιαγιά της αυλής από τις χαμένες πατρίδες γνώριζε και ανάγνωση και γραφή
κάτι που δεν ήταν σπάνιο στους πρόσφυγες.
Εκτός από την αλληλογραφία της γειτονιάς είχε αναλάβει να διαβάζει
και τα παιδιά που οι οι μητέρες τους δεν είχαν πάει σχολείο....και δεν ήταν
λίγες και οι περισσότερες κάτω από είκοσι χρονών.
Δύσκολα χρόνια...και οι φουκαριάρες προσπαθούσαν με κάθε τρόπο
να δώσουν στα παιδιά τους να καταλάβουν πόσο άσχημα νοιώθει
κάποιος που δεν ξέρει να γράφει και να διαβάζει.
Έξω από τα Υπουργεία...τις Δημόσιες Υπηρεσίες υπήρχαν οι αιτησιογράφοι
με τα μικρά σπαστά τραπεζάκια.
Σε αυτούς πήγαιναν οι πολίτες για να συμπληρώσουν τις αιτήσεις προκειμένου
να διεκπαιρεώσουν υποθέσεις τους.
Σχεδόν έτοιμες τις είχαν σε κόλλες διαγωνισμού όπως τις λέγαμε τότε
τσακισμένες στην μέση.
Από την μια πλευρά τα στοιχεία του αιτούντος και από την άλλη τι ζητούσε.
Στο κάτω μέρος έγραφε ο αιτών όπου και έπρεπε να βάλει την υπογραφή....
...και γράμματα γνωρίζω και μετά η τζίφρα....
Έπαιρνε λίγη ώρα σε αυτούς που με κόπο είχαν μάθει να γράφουν το όνομά τους
και λιγότερη σε αυτούς που δεν ήξεραν ούτε αυτό και έβαζαν ένα σταυρό.
Οι αιτησιογράφοι έβγαζαν μεροκάματο και μάλιστα οι θέσεις αυτές έξω
στο κρύο ή στην ζέστη ήταν προνομιούχες και καθορισμένες από την Δημόσια υπηρεσία.
Το αιτιολογικό ήταν ότι εξυπηρετούσαν τους υπαλλήλους ώστε να μην υπάρχει
συνωστισμός στην συμπλήρωση των αιτήσεων μπροστά στον γκισέ.
Δεν ήταν λίγοι οι αιτησιογράφοι που χρησιμοποιούσαν γραφομηχανή
οπότε είχαν και περισσότερους πελάτες που θεωρούσαν εγκυρότερη την αίτηση.
from Πίσω στα παλιά https://ift.tt/32U32wJ
via IFTTT