Εικόνα © Αρχαία Ελληνικά
Σύμφωνα με τους Εβραίους μυστικούς, η Εύα δεν ήταν η πρώτη γυναίκα της Δημιουργίας αλλά η δεύτερη. Τα πρωτεία τα είχε η Λίλιθ.
1. Ποια ήταν η Λίλιθ;
Η Λίλιθ θεωρείται ένας μυθικός Μεσοποτάμιος δαίμονας που σχετίζεται με τον άνεμο και πιστεύεται ότι βλάπτει τα παιδιά. Σε εβραϊκά κείμενα, όπως το Ταλμούδ και το Μιδράς, η Λίλιθ εμφανίζεται σαν νυχτερινός δαίμονας ενώ πολλά απόκρυφα κείμενα της καθολικής εκκλησίας, αναφέρουν ότι η Λίλιθ ήταν η πρωτόπλαστη γυναίκα και φτιάχτηκε όπως ο Αδάμ από χώμα, οπότε ήταν και ίση του, σε αντίθεση με την Εύα.
Η Λίλιθ είναι το σύμβολο της αρχέγονης θηλυκής όψης, της βαθιάς σεξουαλικότητας και του ασίγαστου πάθους, που αργότερα μετεξελίχθηκε σε λάμια, δαιμόνισσα ή βαμπίρ. Αποτελεί το πρότυπο των θηλυκών σεξουαλικών δαιμόνων που επισκέπτονται τους άντρες στον ύπνο τους (σουκούμπι) ή γενικότερα η μητέρα των Ινκούμπι (αρσενικών σεξουαλικών δαιμόνων) και Σουκούμπι. Αστρολογικά ταυτίστηκε με τη σκοτεινή πλευρά του Φεγγαριού, τη «Μαύρη Σελήνη» και το σκοτάδι.
Το όνομά της κατά πάσα πιθανότητα προέρχεται από την Σουμεριανή Λιλλάκε και σημαίνει (σε ελεύθερη μετάφραση) «η Θεϊκή Γυναίκα». Εμφανίζεται για πρώτη φορά σε αρχαία Σουμερικά μυστικιστικά γραπτά και φυλαχτά ως Λιλλάκε, που είναι το απόκρυφο όνομα της Θεάς Μπελίλι. Την ξανασυναντάμε με το όνομα Μπααλάτ (που είναι παράφραση του «Μπελίλι») στους καναΐτες.
2. Πώς δημιουργήθηκε;
Στο πρώτο κεφάλαιο της Γένεσης, συγκεκριμένα στο εδάφιο 27, μπορεί κανείς να διαβάσει:
ΚΑΙ ΕΠΟΙΗΣΕΝ Ο ΘΕΟΣ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΝ ΚΑΤ’ ΕΙΚΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ, ΚΑΤ’ ΕΙΚΟΝΑ ΘΕΟΥ ΕΠΟΙΗΣΕΝ ΑΥΤΟΝ, ΑΡΣΕΝ ΚΑΙ ΘΗΛΥ ΕΠΟΙΗΣΕΝ ΑΥΤΟΥΣ.
Εδώ φαίνεται καθαρά ότι ο Άνθρωπος δημιουργείται από το Θεό σαν ανδρόγυνος. Η παράδοση αναφέρει ότι αυτό το ερμαφρόδιτο ον είχε δύο φύλα και δυο όψεις ή σα δύο σιαμαία αμφίφυλα όντα, ενωμένα πλάτη με πλάτη. Ο Αδάμ ένιωσε όμως κάποια στιγμή μοναξιά στον Παράδεισο, που τον τοποθέτησε ο Θεός, βλέποντας όλα τα ζώα γύρω του να έχουν ταίρι και να ζευγαρώνουν μεταξύ τους. Έτσι ο Θεός τον χώρισε στη μέση σε δυο όντα και του έδωσε το θηλυκό μέρος του, την Αδαμάχ, σα γυναίκα. Αυτό το αποσπασμένο, θηλυκό πανομοιότυπο του αρσενικού Αδάμ από την αρχική ερμαφρόδιτη φύση του είναι η μυθολογική Λίλιθ.
Πάντως, ο συγγραφέας Αβεντίκ Ισαακιάν, υποστηρίζει ότι ο Θεός δημιούργησε την Λίλιθ από το πυρ και τον Αδάμ από τη Γη και πως η Λίλιθ δεν συμπαθούσε τον Αδάμ επειδή μύριζε χώμα και γι’ αυτόν το λόγο έφυγε από κοντά του μαζί με το Σατανά ( Λούσιφερ ). Παρ’ ότι μετά ήρθε η Εύα, όπως ο ίδιος επισημαίνει, όταν τα χείλια του Αδάμ έλεγαν «Εύα», η ψυχή του αντηχούσε πάντα το όνομα της Λίλιθ. Άλλα κείμενα τέλος υποστηρίζουν ότι η Λίλιθ διαμορφώθηκε από την ίδια ουσία με τον Αδάμ, αλλά λίγο πιο πριν απ’ αυτόν.
3. Πώς εμφανίστηκε όμως η Εύα;
Κατά τον απόκρυφο μύθο, η ερωτική επιθυμία της Λίλιθ υπερέβαινε τις αντοχές του Αδάμ. Όπως αναφέρει και χαρακτηριστικά και ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες στο βιβλίο του «Βιβλίο των φανταστικών όντων», στην Λίλιθ δεν άρεσε η ιεραποστολική στάση, διότι τη θεωρούσε πολύ παθητική και γι’ αυτό ζητούσε από τον Αδάμ να βρίσκεται «από πάνω». Ο θρύλος τη θέλει να ζευγαρώνει ακόμη και με αγγέλους, οπότε και ο Θεός την τιμώρησε μεταμορφώνοντάς τη σε φίδι. Πρόκειται, φυσικά, για τον πονηρό όφι που πλανεύει την αντικαταστάτριά της, Εύα, ώστε να δοκιμάσει η τελευταία από τον απαγορευμένο καρπό.
Σύμφωνα πάντως με έναν άλλο εβραϊκό μύθο, η Λίλιθ αρνήθηκε να υποταχθεί στον Αδάμ και να είναι σεξουαλικά «από κάτω» διότι θεωρούσε τον εαυτό της ίση μ’ αυτόν, αφού δημιουργήθηκαν και οι δυο από τη γη. Όταν ο καβγάς τους άρχισε να κορυφώνεται, η Λίλιθ πρόφερε το Άρρητο Όνομα του Θεού και πέταξε μακριά στον αέρα, εγκαταλείποντας τον Αδάμ και τον παράδεισο, προς την έρημο της Ερυθράς θάλασσας. Έπειτα από τη φυγή της, ο Αδάμ νιώθοντας μοναξιά παρακάλεσε το Θεό και του έδωσε μια γυναίκα πιο υποτακτική, την Εύα.
4. Προτού έρθει η Εύα έγινε ακόμα μια προσπάθεια
Μετά την πρώτη φυγή της Λίλιθ, ο Θεός μην αντέχοντας να βλέπει τον Αδάμ λυπημένο, έστειλε 3 Αγγέλους να την βρουν και να την φέρουν πίσω, τον Σανβί, τον Σανσαβί και τον Σαμεγκελάφ. Οι τρεις Άγγελοι συνάντησαν την Λίλιθ (η οποία είχε πια ασπαστεί οριστικά τον ρόλο της ως Αρχόντισσα του Σκότους, είχε μεταλλαχθεί σε δαιμόνισσα) κάπου στην Ερυθρά Θάλασσα. Οι Άγγελοι της ανέφεραν ότι ο Θεός και ο Αδάμ την συγχωρούν και την θέλουν πίσω αυτή όμως τους απάντησε με βρισιές. Οι Άγγελοι απείλησαν ότι αν δεν τους υπακούσει θα έσφαζαν όλα της τα παιδιά (τα οποία είχε αποκτήσει με τον Σατανά).
Η απάντηση της Λίλιθ όμως ήταν και πάλι αρνητική, προσθέτοντας μάλιστα κατάρες για τα παιδιά και όλους τους απογόνους του Αδάμ. Έτσι, οι Άγγελοι τήρησαν την απειλή τους σκοτώνοντας τα παιδιά της και επέστρεψαν στον κήπο της Εδέμ. Από εκείνη την στιγμή, η Λίλιθ απέκτησε και τον τίτλο της Παιδοκτόνου, που επιτίθεται στα νεογέννητα μωρά, στις έγκυες γυναίκες που φέρουν αρσενικό έμβρυο καθώς και στα νεαρά αγόρια και τα πνίγει στον ύπνο τους για εκδίκηση.
Πηγή: diadrastika
from Αρχαία Ελληνικά https://ift.tt/3agszDS
via IFTTT