Μάρθα Φριντζήλα «προχώρα, καλά πας και μην φοβάσαι».
Η Μάρθα Φριντζήλα ανεβαίνει ξανά στη σκηνή του Κυττάρου τις Δευτέρες του Δεκεμβρίου, παρέα με τους υπερήρωες που έχει για μπάντα και φυσικά με τα αγαπημένα της Καλογεράκια.
Σε ένα διάλειμμά της από τις πρόβες για τις επερχόμενες εμφανίσεις της, μίλησε στο Dnews για την ιστορική αυτή μουσική σκηνή, για τους ορατούς και αόρατους εχθρούς της δυστοπικής εποχής μας, για τους «συγγενείς» συναδέλφους της, για την εισβολή της τεχνητής νοημοσύνης στη μουσική και τα ενδιαφέροντα μελλοντικά στης σχέδια που μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν και μια συλλογή με δικά της ποιήματα.
{https://youtu.be/C6xoocC5xYI?si=jzw0LZ0EdEYnM4OF}
- Τι είναι το Κύτταρο για εσάς;
Ως τραγουδίστρια στο Κύτταρο βρέθηκα παλαιότερα άλλες δύο φορές, με τους Χαΐνηδες και με τη Λένα Πλάτωνος. Αυτό που ένιωσα όταν πήγα με την ομάδα μου, πριν από δύο χρόνια που ζητήσαμε να παίξουμε εκεί πέρα και γνωριστήκαμε με τα παιδιά που είναι στο Κύτταρο και με τους ανθρώπους που το διαχειρίζονται, δεν μου είχε ξανασυμβεί μέχρι εκείνη τη στιγμή. Δηλαδή ένιωσα σαν να μας περίμεναν, σαν να μου είπαν «έλα βρε Μάρθα επιτέλους». Και αυτό συνεχίστηκε και την επόμενη χρονιά και από πέρσι μέχρι φέτος. Η σχέση με τους ανθρώπους του Κυττάρου, είναι οικογενειακή σχεδόν. Αυτό δεν μου έχει ξανατύχει και μπορώ να πω πως είναι πάρα πολύ σπάνιο να συναντάς επιχειρηματίες που επιχειρούν πραγματικά. Ακόμα και αν κάτι δεν είναι εμπορικό -γιατί εμείς δεν ξεκίνησαμε ως ένα εμπορικό σχήμα, ούτε κάνουμε μια εμπορική συναυλία- δεν μας ζητούν τον λόγο για τίποτε. Το Κύτταρο μάς αντιμετωπίζει ως καλλιτέχνες και αυτό εννοώ είναι σπάνιο, όμως δεν λέω ότι και άλλοι χώροι στην Αθήνα δεν μας αντιμετωπίζουν ως καλλιτέχνες. Και βέβαια είναι και ένα ιστορικό κέντρο της Αθήνας, εκεί έγιναν οι πιο δυνατές συναυλίες ειδικά της ελληνικής ροκ σκηνής. Έχω μεγάλη χαρά που επιστρέφω στο Κύτταρο. Μιλούμε τελικά για τα αυτονόητα σαν να μιλάμε για κάτι που είναι τόσο σπάνιο. τόσο πολύ σπανίζει πια η ευγένεια και ο επαγγελματισμός, που μας κάνει εντύπωση!
- Τι θα ζήσουμε εκεί τις Δευτέρες του Δεκεμβρίου, τι μας ετοιμάζετε;
Ξεκινάμε πάντοτε την εργασία μας με την ομάδα βλέποντας τι είναι αυτό που θέλουμε πάρα πολύ να πούμε φέτος. Και αυτό συνήθως ξεκινάει από μένα που είμαι και λίγο το πιο «μαμούνι» της υπόθεσης και οτιδήποτε ακούω και μου αρέσει πάρα πολύ, θέλω οπωσδήποτε να το μάθει ο κόσμος.
Οπότε, φέτος έχουμε αλλάξει αρκετά το πρόγραμμά μας από πέρσι. Δεν είμαστε και ομάδα που θα κάνουμε το ίδιο πρόγραμμα, σε καμία περίπτωση. Έχουμε εμπλουτίσει και αλλάξει πάρα πολλά πράγματα στο περσινό μας πρόγραμμα. Έχουμε προσθέσει τραγούδια από μία γκάμα εντυπωσιακή, δηλαδή από ροκ μέχρι μπαλάντες, παραδοσιακά, λαϊκά... Τα προγράμματα μας είναι πάντοτε συνειρμικά. Καθόμαστε και δουλεύουμε, κάνουμε τις πρόβες αλλά ό,τι και να έχω ετοιμάσει εγώ σαν πρόγραμμα και σαν πρόταση, αλλάζει ριζικά στη διάρκεια των προβών. Μέχρι τη χθεσινή πρόβα λοιπόν, τα πράγματα μας ξεκινούν πολύ εκμυστηρευτικά και καταλήγουν τρελά τελείως. Ένα medley από μπουζούκια μέχρι άριες. Θα δούμε τώρα, μέχρι την Κυριακή που έχουμε την τελευταία μας πρόβα, τι θα έχει αλλάξει.
Είμαι πολύ τυχερή που έχω αυτούς τους μουσικούς, που δουλεύουν μαζί μου αυτοί οι πολύ σπουδαίοι μουσικοί και έχουν τέτοιο κέφι και τέτοια διάθεση για πρόβα. πολύ σπάνια το συναντάς αυτό, γιατί και ο βιοπορισμός των μουσικών πια είναι πάρα πολύ δύσκολος. Πολύ δύσκολα βρίσκεις να δουλέψεις και να κάνεις πρόβες, διότι οι άνθρωποι τρέχουν από εδώ και από εκεί για το μεροκάματο. Ε, λοιπόν, αυτά τα παιδιά που δουλεύουμε μαζί, είναι ένα δώρο είναι για μένα. Λέω ότι «κάτι έχω κάνει καλά στη ζωή μου για να μου αξίζουν αυτοί οι μουσικοί».
- Τι έχετε ανακαλύψει στα Καλογεράκια που θα είναι μαζί σας στις εμφανίσεις;
Δεν έχω ανακαλύψει κάτι. Η εντύπωση που είχα την πρώτη μέρα που τους άκουσα να τραγουδούν, δεν έχει αλλάξει. Με ξαφνιάζουν κάθε φορά με την αμεσότητα, το αδιαμεσολάβητο των ερμηνειών τους, την απλότητα και την ευστοχία τους. Είναι πολύ αληθινά πλάσματα πάνω στη σκηνή και η σκηνή είναι για αυτούς. Δηλαδή είναι τόσο χαλαοί και τόσο άμεσοι πάνω στη σκηνή που κάθε φορά με ξαφνιάζει γιατί είναι δύο πολύ νέα παιδιά για να έχουν βρει αυτή την ισχύ πάνω στην σκηνή. Σαν να έχουν βρει τη θέση τους.
Ο Μιχάλης με τον οποίο συνεργαζόμαστε και πιο βαθιά με τον [επερχόμενο] δίσκο που ετοιμάζουμε τώρα, είναι πολύ σπάνιο πλάσμα. Ως συνθέτης, και ως ένα κομπλεξάριστο παιδί που όσο και να του αλλάξεις τα πράγματα είναι ήρεμος, δεν έχει καμία αγωνία να αποδείξει κάτι, είναι όλα ευπρόσδεκτα αν του αρέσουν.
- Με αφορμή όσο ακούω να μου λέτε για τα δύο αυτά παιδιά, για τα αδέρφια Καλογεράκη, οι καλλιτέχνες της νεότερης γενιάς είναι πιο ήσυχοι, πιο προσγειωμένοι, πιο γειωμένοι από τους παλιότερους;
Όχι, δεν θα το γενίκευα. Έχω δει αγχωμένους νέους καλλιτέχνες, ψωνισμένους νέους καλλιτέχνες, χαλαρούς νέους καλλιτέχνες. Μάλλον αυτό που ίσως έχουν κατακτήσει οι νεότεροι, είναι ότι δεν κωλώνουν, είναι σαν να μην έχουν να δώσουν και πολύ λογαριασμό στους παλιούς. Αυτό είναι και καλό και περίεργο όταν δεν γίνεται με σύνεση. Όταν δεν έχει μέτρο ας πούμε.
- Στο δελτίο Τύπου των παραστάσεων στο Κύτταρο, τα μέλη της μπάντας σας αναφέρονται ως «υπερήρωες», Ποιοι είναι οι υπερήρωες της εποχής μας;
Δεν ξέρω αν είναι υπερήρωες, αλλά σίγουρα έχουν μια ξεχωριστή θέση για μένα οι άνθρωποι που δεν σιωπούν, οι άνθρωποι που δεν κάθονται στα αυγά τους και που υψώνουν ανάστημα. είτε είναι η γυναίκα που θα σηκώσει τη φωνή της απέναντι στην κακοποίηση, είτε είναι ο καλλιτέχνης που θα διεκδικήσει για τον εαυτό του και τους συναδέλφους του, είτε είναι ο μουσικός που θα βγει στον δρόμο να παίξει γιατί έχει γίνει αβίωτη η ζωή του. Η μητέρα που θα δουλεύει δυο δουλειές και θα είναι χαρούμενη και θα κάνει τα παιδιά της να γελάνε. Δηλαδή όσοι σηκώνουν ανάστημα, όσοι δεν σιωπούν και όσοι καταφέρνουν να την παλεύουν σε αυτές τις δυσκολίες και σε αυτή την δυστοπία.
Έτσι το νιώθω εγώ. Είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα, από πού να το πιάσει κανείς και η κάθε μέρα μας εκπλήσσει. Η ασυγκινησία, ειδικά των πολιτικών αλλά και κάποιων ανθρώπων είναι σοκαριστική, η ψυχρότητα, η απανθρωπιά. Έχουμε γίνει αδιάφοροι.
- Πιστεύετε ότι ο καλλιτέχνης έχει πολιτικό ρόλο;
Ως πολίτης φυσικά, πολίτης είναι, δεν είναι φύτρωσε ξαφνικά για να κάνει ό,τι του λένε και να ακολουθεί το κοπάδι. Τώρα ο τρόπος με τον οποίο είναι ο καθένας πολίτης, ποκίλλει από το πώς είναι ο καθένας μας. Δεν είναι υποχρεωμένοι όλοι να κατεβαίνουν στις πορείες, δεν είναι όλοι γι' αυτό. Δεν είναι όλοι προγραμματισμένοι να μιλούν. Πολλοί μιλούν με το έργο τους και οι περισσότεροι μιλούν με το έργο τους. Νομίζω πως οι καλλιτέχνες κατά κύριο λόγο, οι περισσότεροι καλλιτέχνες είναι πολιτικοί. Αυτό που ακούμε το «Α, μην το κάνεις πολιτικό» και τέτοια, δεν είναι πολιτική, δεν ισχύουν αυτά.
Ο καλλιτέχνης οφείλει να καθρεφτίζει την εποχή του. Δεν λέω να είναι προπαγανδιστικός ή αμιγώς πολιτικός αλλά δεν μπορεί όταν ακούς ας πούμε τις κραυγές των ανθρώπων, να μη σου σφίγγουν το λαιμό. Πώς θα βγεις να τραγουδήσεις; Κάθε μέρα, όταν δίπλα μας ακριβώς, θυσιάζονται τόσοι άνθρωποι, δολοφονούνται τόσοι άνθρωποι, βασανίζονται τόσοι άνθρωποι, και όχι μόνο άνθρωποι και τόσα ζώα και τόση φύση που πεθαίνει δίπλα μας, είναι δυνατόν να μείνω ασυγκίνητη, να μην την περιλάβω στο τραγούδι μου, να μην προσπαθήσω να παρηγορήσω, ακόμα και εμένα; Γιατί δεν αντέχεται. Εγώ ξυπνάω το πρωί και θέλω να κλαίω, πάω να κοιμηθώ το βράδυ και θέλω να κλαίω με αυτά που συμβαίνουν. Άρα, τι θα κάνω ως καλλιτέχνης;
{https://youtu.be/ldhKjU4nSW4?si=XltabYwtz7D6ldUL}
- Η προηγούμενη γενιά είχε έναν ορατό εχθρό. Αυτή η γενιά έχει ορατό εχθρό;
Αποκαλύπτειται. Με πάρα πολλή προσπάθεια. αλλά τίποτα δεν μένει κρυφό. Δηλαδή όση προσπάθεια και να γίνει να το παίξουμε ότι εμείς είμαστε οι καλοί και οι άλλοι είναι οι κακοί, αποκαλύπτεται. Μπορεί να παίρνει λίγο παραπάνω χρόνο γιατί είναι και η προπαγάνδα πολύ σκληρή και από παντού, αλλά αποκαλύπτεται.
- Θεωρείτε την εποχή μας στεγνή; Δηλαδή, λείπει το πνεύμα σήμερα, η κριτική ικανότητα; Μας ενδιαφέρει πιο πολύ η εικόνα, η βιτρίνα, τα νούμερα, τα likes;
Όχι, απλά δεν ακούγεται πολύ. Επειδή, αυτά όλα που αναφέρατε κάνουν λίγο παραπάνω φασαρία. Δηλαδή, ζούμε -δεν θυμάμαι ποιος το είχε πει- στην λογοκρισία της πολυφωνίας. Και έτσι είναι λίγο δύσκολο να ακουστεί μια φωνή, ας πούμε, πνευματική, να ακουστεί ο λόγος ενός ανθρώπου με κριτική άποψη. Είναι λίγο πιο δύσκολο, πρέπει να σκάψεις πολύ. Αλλά, υπάρχει. Απλά η εντύπωση που μας μένει είναι η άλλη, γιατί μας κατακεραυνώνει και είναι παντού, μας έρχεται από παντού.
- Κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες στα social media ο πρώτος AI Έλληνας τραγουδιστής, ο Αχιλέας Δελφός ο οποίος βγάζει άλμπουμ αρχές Δεκεμβρίου. Σας προβληματίζει ο τρόπος που το ΑΙ εισβάλλει στις τέχνες;
Όχι. είναι μονολεκτική η απάντησή μου. Δεν το γνωρίζω πού μπορεί να φτάσει, αλλά να ανησυχήσω εγώ γιατί; Εγώ τη δουλειά μου κάνω. Θα μου πάρει τη δουλειά τώρα ο Δελφός; Αποκλείεται. Δεν υπάρχει περίπτωση. Πού θα βγει ο Δελφός στο φεστιβάλ το ρατσιστικό να τραγουδήσει; Όχι, δεν ανησυχώ. Τώρα αν ανησυχούν οι τηλεοπτικοί, οι τηλεοπτικές περισσόνες, κλπ., δεν ξέρω. Όχι, δεν ανησυχώ καθόλου.
- Δημιουργικά; Δηλαδή στη δημιουργία ενός τραγουδιού ή στο στούντιο;
Όχι, άλλη δουλειά κάνει μωρέ ο Δελφός τώρα και άλλη δουλειά κάνουν εμείς. Μια χαρά πάνε όλα. Δεν τα φοβάμαι αυτά.
- Γνωρίζουμε ότι αγαπάτε τα εικαστικά.
Ναι, πολύ.
- Θέλω να ρωτήσω λοιπόν αν υπάρχει ένα έργο εικαστικό, ένας πίνακας, ένα γλυπτό το οποίο σας έχει συγκλονίσει ή που θα θέλατε να είχατε φιλοτεχνήσει εσείς.
Θυμάμαι τώρα, τα ημιτελή γλυπτά του Μικελάντζελο στη Φλωρεντία, που ήταν σαν να είναι κάποιες πέτρες που είχαν φυλακισμένες μέσα κάποιες μορφές. Βλέπεις έναν βράχο μαρμάρινο και σκάνε από μέσα κάτι χέρια, κάτι κεφαλές και κάτι λαιμοί ή κάτι ώμοι και είναι συγκλονιστικά, σαν να είναι φυλακισμένα πλάσματα μέσα στην πέτρα. Πάρα πολλά έργα με επηρεάζουν και πάρα πολύ γυρνάω στους ζωγράφους, στα έργα της γλυπτικής. Μ' αρέσουν πάρα πολύ. Αγαπώ και τα μουσεία πολύ. Ή ας πούμε αυτό το κορίτσι στο Μουσείο της Ελευσίνας, η Φεύγουσα Κόρη, που είναι ένα μικρό γλυπτό, ένα κοριτσάκι και έχει πιαστεί το φουστάνι της κάπου, έτσι όπως γυρνά να φύγει, κάποιος την κυνηγάει μάλλον και είναι τόσο συγκινητικό. Πολλά έργα έχω στο μυαλό μου συνέχεια.
© Kostas Scrom
- Τι θα λέγατε στη μικρή Μάρθα, αν φανταζόμασταν ότι υπάρχει μια παράλληλη διάσταση και μπορούσατε να τη συναντήσετε;
Θα της έλεγα «προχώρα, καλά πάμε, εντάξει. Καλά πας». Να μην φοβάται. Ό,τι λέω στα ανίψια μου: «μην φοβάσαι να λες αυτό που σε στεναχωρεί, να βοηθάς τους ανθρώπους», αυτό λέω στα ανίψια μου, τον Ίωνα και την Αριάνα.
- Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Φοίβος Δεληβοριάς. ποιους άλλους συναδέλφους θεωρείτε «συγγενείς»;
Είναι πάρα πολλοί, ξέρετε. Ο Μανώλης Πάπος ας πούμε, ο Φώτης Σιώτας, ο Δημήτρης Μητσοτάκης, ο Μυστακίδης, ο Μπαντούκ ακόμα, δηλαδή είναι τόσα πολλά πλάσματα, τόσοι πολύ αγαπημένοι άνθρωποι, η Νεφέλη φασούλη, η Χαρούλα, η Γαλάνη, η Τσανακλίδου, είναι σαν να είμαστε αδέρφια. Ποιον να πρωτοπώ... Απλά με τον Φοιβάκο έχουμε έρθει και πιο κοντά γιατί έχουμε συνεργαστεί όπως και με τον Θανάση. Όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε. Όταν συνεργαζόμαστε καταλαβαίνουμε πόσο «συγγενείς» είμαστε, γιατί ζούμε μαζί πολλές ώρες.
- Είναι μια ανάγκη για εσάς η Τέχνη, σας δημιουργεί μια εσωτερική ισορροπία; Υπάρχετε ή όχι χωρίς την τέχνη σας;
Δεν έχω υπάρξει χωρίς την τέχνη μου οπότε μάλλον αυτό ισχύει. Δηλαδή δεν μπορώ να με φανταστώ να δουλεύω ας πούμε ένα τυπικό οκτάωρο σε ένα γραφείο. Πιστεύω ότι θα ήμουν πάρα πολύ κακή σε οποιαδήποτε άλλη δουλειά και να έκανα, όχι μόνο ανισόρροπη. Δεν νομίζω πως θα γινόμουν για παράδειγμα καλή δικηγόρος. Έτσι όπως ζω δεν θα το άλλαζα.
- Περιμένουμε κάποια έκδοση με δικά σας ποίηματα;
Μπορεί να το κάνω, ναι. Επειδή έχω πάρα πολύ υλικό μαζεμένο, γιατί γράφω από παιδάκι και δουλεύω και ξαναδουλεύω τα ποίηματά μου μέσα στα χρόνια. Και μέχρι τώρα μόνο ως τραγούδια έχουν κυκλοφορήσει κάποια. Ίσως μέσα στη χρονιά, ναι, μπορεί να κάνω κάτι τέτοιο. Και το έχω ψιλοβάλει μπρος. Θα δούμε.
- Και όσον αφορά το επερχόμενο άλμπουμ;
Και αυτό τώρα είναι στα σκαριά. Ξέρετε, επειδή αφήνουμε πάντα λίγο στην άκρη τα δικά μας πράγματα, γιατί πρέπει να τρέχουμε για το μεροκάματο, το βιοπορισμό, είπαμε ότι θέλουμε με το που μπει η χρονιά να το βγάλουμε. Θέλουμε δηλαδή να το κυκλοφορήσουμε και θα έχει τίτλο «Η Ακάλεστη».
- Έχουμε κάτι άλλο ανακοινώσιμο για επόμενα σχέδια;
Φέτος Κύτταρο, στούντιο, μαθήματα, αυτά που κάναμε δηλαδή. Να είμαστε γεροί.
{https://youtu.be/RPd7WZCodF0?si=Zo0Z4VExkRWKG7eq}
Πληροφορίες
Κύτταρο, Ηπείρου 48 & Αχαρνών
Δευτέρες του Δεκεμβρίου, 1 - 8 - 15 - 22 - 29
ΜΑΡΘΑ ΦΡΙΝΤΖΗΛΑ
«Kubara Project - Reloaded» & KALOGERAKI BROS
Ώρα προσέλευσης: 20.30 – Έναρξη: 21.30
ΤΙΜΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ: 13€ προπώληση 15€ ταμείο (Ορθίων)
Το εισιτήριο αφορά αποκλειστικά την είσοδο στον χώρο.
Για κράτηση θέσης καθημένου σε τραπέζι
επικοινωνείτε τηλεφωνικά.
ΚΡΑΤΗΣΕΙΣ: 210 8224134 / 6977 641373
Υποχρεωτική προαγορά εισιτηρίου.
Προπώληση εισιτηρίων: MORE.COM
from Όλες Οι Ειδήσεις - Dnews https://ift.tt/0n5qzBw
via IFTTT