Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΦΑΡΜΑΚΕΙΟΝ

Ν.Γ. ΠΕΝΤΖΙΚΗ

ΕΓΝΑΤΙΑΣ 112

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

30-ΧΙΙ-36

Αγαπητέ και σεβαστέ διδάσκαλε.

Επιτέλους με την ενίσχυση που μου δίνει η συνήθεια να εύχονται αυτές τις ημέρες, περνώ τη δύναμη να επιχειρήσω να σας γράψω, αισθανόμουν την αναγκαία υποχρέωση να το κάνω από σχεδόν ένα χρόνο πριν, όταν επέστρεφα από την Αθήνα εδώ, κάτοχος της γνωριμίας σας από κοντά που τόσο μού στάθηκε ευμενής και οικία και θωπευτική.

Ο ΝΙΚΟΣ ΓΑΒΡΙΗΛ ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ ΣΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ ΤΟΥ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Δε θα θελήσω να δικαιολογήσω το φέρσιμο μου με προφάσεις, εμπόδια και αντιξοότητες, δε μπορώ να παραδεχτώ ένα εξωτερικό εμπόδιο τόσο μακράς διαρκείας, ο άνθρωπος για μένα κυβερνιέται απομέσα. η αλήθεια τού ότι δε σας έγραψα είναι που φοβόμουνα μήπως δεν εκδήλωνα ακριβώς στο μέτρο και στον τρόπο τα αισθήματα μου απέναντι σας. Μήπως κάνοντας υπακοή σε τύπους ευγενείας και αγωγής έπαυα από το να είμαι αληθινός. Αυτό ίσως είταν και το βαθύτερο αίτιο στις απουσίες μου από το σπίτι σας όσο καιρό είμαν εκεί. γι' αυτό ίσως δεν κατάφερα να σας ζωγραφίσω όπως το ήθελα, ίσως γι' αυτό και η μελέτη για σας που άρχισα έμεινε ατέλειωτη. Πολλές προθέσεις, διαθέσεις μισές μέσα μου γιατί δε βρίσκουν το κατάλληλο κλίμα ν' αναπτυχθούν.

Παρατήρησα ότι για να μπορέσω να ολοκληρώσω κάτι χρειάζεται να αισθάνομαι τέλεια ελευθερία στις κινήσεις μου. ένα περιβόλι, κάμπος υψηλός ο τόπος που ανθίζει η ψυχή μας. όταν είρθα στην Αθήνα είμαν πολύ φτωχός, ζητιάνευα προστασία, δε το ξεχνώ τότε πώς μού ανοίξατε την πόρτα και με δεχτήκατε, πολλά βράδια που πήγαινα να πλαγιάσω ταραζόμουνα με τη σκέψη ότι μπορούσατε φανερά να υποθέσετε πως σας ξέχασα, την άλλη μέρα ξεθύμωνα γράφοντας στον Στρατή και παρακαλόντας τον να έρθει να σας χαιρετήσει εκ μέρους μου. άλλη ιστορία πάλι η δικιά του: δε μπορούσε να έρθει ούτε για τον εαυτό του ενώ τόσο σάς εκτιμά και αγαπά, η ιδέα του διηγήματος σας για το 3ο Μάτι βγήκε σωστή, ο Στρατής παρετήθηκε. ο Χατζηκυριάκος και ο Πικιώνης κάναν το Μπλούμ στο ταξείδι τους. αυτές τις μέρες για τις γιορτές είναι στη Σύρα, κοντά στον παντρεμένο αδελφό του ο Στρατής, όμως μονίμως θα μείνει εδώ μαζύ μου. ίσως μετά ένα ή ενάμισυ χρόνο βγάλουμε και περιοδικό στενά εκπροσωπευτικό της ομάδας μας. είρθε λοιπόν και ο Στρατής εδώ χωρίς ούτε καμμιά δικιά μου παράκληση να εκτελέσει αλλά και χωρίς καν να σας αποχαιρετήσει. Έτσι καταλήγω αυτό το σημερινό μου γράμμα σε τύψεις μου, ύστερα από τόσες αναβολές που έδωκα, πότε έλεγα ότι θα ερχόσασταν σεις ο ίδιος, πότε έβλεπα στην έκθεση τον πίνακα της δεσποινίδος Θεώνης κι έλεγα ότι ίσως ερχόταν και η ίδια εδώ να εκθέσει, οπότε στο πρόσωπο της θα αποπλυνώμουνα απέναντι όλων σας. τους χαιρετισμούς μου εις την Κυρίαν σας. αλοίμονο ντρέπουμαι! δυστυχώς όπου θα είθελα να φερθώ καλά φέρθηκα πάντοτε ανάποδα.

Με τις καλύτερες μου ευχές για το Νέον Έτος

Ν. Γ. Πεντζίκης

Υ.Γ. Τους χαιρετισμούς και τις ευχές από την αδελφή και τον μικρό ανηψιό μου.

Ν. Γ. Πεντζ.

Σημείωση: Η επιστολή αυτή του Ν. Γ. Πεντζίκη προς τον Δημοσθένη Βουτυρά φέρνει στο φως μια άγνωστη σχέση των δύο συγγραφέων, του νεαρού Πεντζίκη με τον ώριμο Βουτυρά Οι δύο είχαν κοινό φίλο τον Στρατή Δούκα, εκδότη τότε του πρωτοποριακού περιοδικού «Το 3ο Μάτι». Ουσιαστικό ρόλο στην έκδοση αυτή έπαιζε ο Ν.Γ. Πεντζίκης. Στην επιστολή υπάρχουν οι αναφορές στη δεύτερη διαμάχη του Στρατή Δούκα με τους δύο άλλους βασικούς συντελεστές του περιοδικού (τον Ν. Χατζηκυριάκο Γκίκα και τον Πικιώνη) και στην αποχώρηση του Δούκα. Η «δεσποινίς θεώνη» είναι η ζωγράφος-κόρη του Δημοσθένη Βουτυρά. Η επιστολή δημοσιεύεται με την ορθογραφία του συγγραφέα της, εκτός από το πολυτονικό σύστημα που δεν μπορεί να αναπαραχθεί για τεχνικούς λόγους.

Β. ΤΣ.

ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΒΟΥΤΥΡΑΣ

ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΕΡΓΟ

ΑΘΗΝΑ

ΕΠΤΑ ΗΜΕΡΕΣ

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

1998

from ανεμουριον https://ift.tt/2MUdUlT
via IFTTT