| Με μία νέα νουβέλα επιστρέφει ο Μιχαήλ Μιχαλιός και αναζητά μέσα από τις σχέσεις των ανθρώπων τον ρόλο της αυτοκριτικής, της αμφισβήτησης, του φόβου και του θανάτου. Το βιβλίο «Υπόγειες ζωές» κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Libron. O συγγραφέας μιλάει στο ert.gr για τη νουβέλα του.
Συνέντευξη στην Τζένη Χαραλαμπίδου Τι πραγματεύεται η νέα σας νουβέλα «Υπόγειες ζωές»; Τις ιστορίες τεσσάρων ανθρώπων, δομημένες σε τρία επίπεδα, κυρίως στο σκηνικό πλαίσιο ενός νεκροταφείου. Στην αρχή, οι πορείες τους είναι ασύμβατες, φαίνεται ο καθένας να τραβάει το δικό του μονοπάτι με μετέωρα βήματα, αλλά προϊόντος του χρόνου και μέσα από την αλληλουχία των γεγονότων αυτές θα διασταυρωθούν και οι ήρωες θα αποκτήσουν πιο σταθερό βηματισμό. Οι ζωές των ηρώων σας είναι κρυφές. Πιστεύετε ότι όλοι μας έχουμε μία δεύτερη κρυφή ζωή που μας κυνηγάει μέχρι να πεθάνουμε; Την επιθυμούμε ή αυτή μας επιβάλλεται; Φρονώ πως ναι. Αυτή η πεποίθηση βρίσκεται στην καρδιά του κειμένου. Και εξαιρουμένης της περίπτωσης του έκνομου βίου, όλοι μας είμαστε υποχείρια της ανάγκης. Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει τους δούρειους ίππους του, δεν έχει καταχωνιάσει συμβιβασμένος μέσα του όνειρα, ελπίδες, οράματα, πόθους, προκειμένου να επιβιώσει στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Κι αυτό ισχύει τόσο για τη βιοθεωρία όσο και για την κοσμοαντίληψή του. Προσωπικά, έχω εμπεδώσει την άποψη πως αυτό είναι μια ρήτρα του «κοινωνικού συμβολαίου» όσων το έχουν συνυπογράψει. Ο θάνατος ή η επιθυμία για ζωή ενώνει τους τέσσερις ήρωές σας; Ο θάνατος στήνει το ραντεβού τους. Προσέρχονται ή φεύγουν, όμως, απ' αυτό με την επιθυμία να ζήσουν. Για όλους, το νεκροταφείο θα είναι μια κρίσιμη καμπή στη ζωή τους. Κυρίως, επαναπροσδιορίζουν τη στάση ζωής τους και θέτουν άλλες αξιακές προτεραιότητες ή τις εγγράφουν στο μέλλον. Η συνάντηση αυτή στο νεκροταφείο φωτίζει πτυχές του χαρακτήρα τους που δεν ήξεραν ότι έχουν και τις ξεδιπλώνουν. Είναι και οι τέσσερις «υπόγειοι»; Εξηγήστε μας σε ποιο επίπεδο. Με εξαίρεση τον έναν, ο οποίος διασχίζει τη ζωή του στο σκοτάδι της άγνοιας (αθέλητα «υπόγειος» κι αυτός) οι άλλοι τρεις εκούσια επιλέγουν είτε στην οικογενειακή εστία είτε στο κατώφλι του έξω κόσμου να αναποδογυρίζουν τους εαυτούς τους και να προσαρμόζονται στον δημόσιο βίο τους. Τι εννοεί ο λογιστής όταν λέει «Γωνία ζωής και θανάτου»; Κυριολεκτικά, την επαγγελματική του έδρα, το βιοποριστικό του σταυροδρόμι. Η φράση όμως είναι πολύσημη. Υποδηλώνει την καθημερινή μας ακροβασία ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο, κυριολεκτικά και αλληγορικά. Όμως, και οι άλλοι τρεις ήρωες πρέπει να στρίψουν αυτή τη γωνία. Ποια ζωή θα αφήσουν και ποια θα ακολουθήσουν. Στη νουβέλα σας, οι ήρωες γίνονται θύματα και θύτες. Υπάρχει εκείνος που νιώθει θύμα και μέσα από την ενοχική διαδικασία, βάζει διαρκώς τον εαυτό του σε απολογητική και αυτοτιμωρητική θέση. Και υπάρχει και η άλλη μορφή, όπου το θύμα φαινομενικά μοιάζει με θύμα αλλά στο βάθος λειτουργεί ως θύτης -πάλι η ενοχική διαδικασία έχει κεντρικό ρόλο στη διανομή των ρόλων, μόνο που αυτή τη φορά ο δέκτης της ενοχής δεν είναι ο ίδιος, αλλά ο άλλος. Στους δικούς σας ήρωες τι συμβαίνει ακριβώς; Πράγματι, στη νουβέλα δεσπόζει η αμφιταλάντευση που περιγράφετε και αποτελούσε στην προθετικότητά μου το καλύτερο τεκμήριο για την επικύρωση του τίτλου. Αυτή η εναλλαγή των ρόλων είναι μια σταθερά του έργου και συνυφαίνεται με τις συντρέχουσες καταστάσεις. Οι ήρωες αναβαπτίζονται και αναπτύσσουν συμπεριφορές με βάση τις νέες συνθήκες που προκύπτουν και αλλάζουν τις ισορροπίες. Στην ουσία, αυτή η μετεξέλιξή τους είναι η κρηπίδα του κειμένου. Πώς κεφαλοποιούν αυτές τις αλλαγές. Ωστόσο, έχουν αυτοσυνειδησία, λογοδοτούν στον εαυτό τους και κάποιες φορές αναλαμβάνουν το κόστος της απόφασής τους και άλλες όχι. Κάθε κεφάλαιο του βιβλίου σας έχει ως τίτλο τη σειρά των γεγονότων που ακολουθούν τον θάνατο, δηλαδή τίτλοι που αναφέρονται στην κηδεία, στο τελευταίο αντίο, στην ταφή, στην ανάληψη κ.λπ. Γιατί επιλέξατε τους συγκεκριμένους τίτλους; Ήταν μια συνειδητή επιλογή με την οποία ήθελα να σκιαγραφήσω το φόντο του νεκροταφείου όσο και την πολυδιάστατη σημασία του θανάτου. Με το δεύτερο, εννοώ τους καθημερινούς «θανάτους» μέσα μας (χωρισμούς, συμψηφισμούς, διάψευση ελπίδων, απογοητεύσεις, παραβίαση των αρχών μας). Γενικά, το βιβλίο είναι μια πολυπρισματική θεώρηση του θανάτου. Ποιο είναι το βασικό που θέλετε να αναδείξετε στο βιβλίο σας; Κυρίως ήθελα να φέρω στο προσκήνιο την αμφίπλευρη διάσταση της ζωής μας, των ανθρώπων. Να υπογραμμίσω αυτή την αντίστιξη ανάμεσα στα επιφαινόμενα και την εσωτερική μας πραγματικότητα. Και τις αντίρροπες δυνάμεις που παλεύουν κάθε στιγμή μέσα μας. www.ert.gr
via ert.gr https://ift.tt/2WZBZw3 | 
