Anthony van Dyck (1599-1641) : Ελένη Γκριμάλντι Καττάνεο (1622-1623). Μουσαμάς: 246,4 x 172.2 εκατ. | ΕΘΝΙΚΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΤΕΧΝΩΝ Ουάσιγκτον.
O πίνακας αυτός ανήκει στο έξοχο σύνολο των πορτραίτων της ευγενικής κυρίας που ο Βαν Ντάυκ ζωγράφισε κατά την πρώτη παραμονή του στη Γένουα, το 1622-1623. Μαζί με τα δύο ολόσωμα πορτραίτα της Πάολα Αντόρνο. είναι ίσως το πιο ωραίο και το πιο χαρακτηριστικό σε μιά σειρά από αριστουργήματα που η αύστηρή φόρμα του δεν ξεπεράστηκε ποτέ, ούτε καν στους πίνακες που ο καλλιτέχνης ζωγράφισε στην αυλή της Αγγλίας. Η επίδραση του Ρούμπενς είναι ακόμα εδώ ζωντανή, αλλά, μέσα απ' αυτόν. Ο Βαν Ντάυκ ανατρέχει στη βενετική ζωγραφική του 16ου αιώνα. Βρίσκει ωστόσο μιαν έντελώς προσωπική φόρμουλα, με τη ρυθμισμένη και στέρεη τοποθέτηση, σε μεγάλους όγκους δοσμένους προοπτικά, πολύ μακριά από τα φανταστικά αρχιτεκτονήματα του δασκάλου του. Η πλευρά «αυλικό πορτραίτο», σ' ένα έργο όπως αυτό, χάνεται αμέσως μπροστά στα σύμβολα και στο ξετύλιγμα της άφηγήσεως πάνω σ έναν αφηρημένο ρυθμό. Η συγκίνηση γεννιέται από τον παλμό ενός χρώματος, που ενώ δανείζεται από τον Τισιανό τα δυνατά βελούδινα και τις ζεστές ανταύγειες, τείνει εδώ σε μιά μονόχρωμη άφθονία. Ας προσέξωμε πόσο αριστοτεχνικά ο ζωγράφος έχει ισορροπήσει το επάνω μέρος ανοίγοντας τον περιστρεφόμενο όγκο της ομπρέλας και με ποιόν τρόπο έχει αντιζυγίσει την κλίση του νεαρού νέγρου με τον επιμήκη, επαναλαμβανόμενο ρυθμό στις κολόνες.
from ανεμουριον https://ift.tt/2MCfDwR
via IFTTT