Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια από Κεφαλλονίτες γονείς και είναι από τις πιο ολοκληρωμένες πεζογράφους μας όσο κι αν άφησε λιγοστό έργο. Πήρε μαθήματα ξένων γλωσσών παράλληλα με τις εγκύκλιες σπουδές της. Αργότερα εγκαταστάθηκε με την οικογένεια της στο Ληξούρι, όπου τέλειωσε το Γυμνάσιο. Άρχισε να δημοσιεύει διηγήματα της στη «Διάπλαση των Παίδων», κι αργότερα συνεργάστηκε σε διάφορα περιοδικά με πρωτότυπη λογοτεχνική εργασία και μεταφράσεις. Το έργο της, που κυκλοφόρησε σε βιβλία, περικλείεται στο μυθιστόρημα «Πάνω στο μεγάλο Δρόμο», που εκδόθηκε στα 1960 και τιμήθηκε με το βραβείο των Δώδεκα και στη συλλογή διηγημάτων «Με τους ανθρώπους», που είδε το φως στα 1965. Το «Πάνω στο Μεγάλο Δρόμο» είν' έν' αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα, όπου ωστόσο η συγγραφέας σε πολλές σελίδες του καταφέρνει να «εκμηδενίζει» το ίδιο το Εγώ της προκειμένου ν' αντιμετώπιση όσο πιο συνειδητά γίνεται την πραγματικότητα. Ένας έντονος ανθρωπισμός, ένας ανθρωπισμός στο αποκορύφωμα του κυριαρχεί σ' όλο της το έργο, μια ταύτιση των ηρώων της με την ίδια την ανθρωπότητα: αυτή είν' η βαθύτερη ανάγκη που οδηγεί την Ιουλία Δαβάρα στο γράψιμο. Κι αυτή είναι ίσως μια απ' τις αιτίες που την εμπόδισαν απ' τον πειρασμό της πολυγραφίας. Πείθει με το απλό κι έντονο ταυτόχρονα ύφος της αφήγησης της, κερδίζει τον αναγνώστη και τον πείθει ότι γράφει όχι για να διηγηθεί απλά κάτι, μα για να του πη κάτι το απόλυτα σημαντικό, για να του μεταδώσει ένα μήνυμα. Και το σπουδαιότερο μήνυμα στο έργο της Δαβάρα είναι η αγάπη για τον άνθρωπο.
from ανεμουριον https://ift.tt/3aQHToC
via IFTTT