Λόγιος του 16ου αιώνα. Δεν έχουμε άλλα βιογραφικά στοιχεία γι’ αυτόν, έξω από όσα μας παρέχει ο εκδότης του μοναδικού στιχουργήματος του Γιούστου. Εκδότης υπήρξε ο Ζακυνθινός Δημ. Ζήνος κα το στιχούργημα με τίτλο «Πένθος θανάτου, ζωής μάταιον και προς Θεόν επιστροφή» τυπώθηκε και κυκλοφόρησε στην Κορώνη το 1524. Αποτελείται από 632 ομοιοκατάληκτους δεκαπεντασύλλαβους στίχους και ανήκει στα ηθικοδιδακτικά ποιήματα. Στα 1940 δημοσιεύθηκε σχολιασμένο από τον καθηγητή Γ. Ζώρα στο περιοδικό «Επιθεώρησις» της Ρώμης:
«Τα μάτια μας δεν βλέπουσιν, τ’ αυτιά μας δεν γροικούσιν
τα χείλη μας δεν δύνονται το τι έχομεν να ειπούσιν.
Τα πρόσωπά μας γίνονται πρασινομαυρισμένα
και τα κορμιά τα δολερά ωσάν ασκιά πρησμένα.
Οι σάρκες όλες πέφτουσιν, τα στιάτα παραλυούσιν
πράγμα φρικτόν και φοβερόν σ’ εκείνους που τα ιδούσιν
Όλοι κατασταινόμεσταν μαύροι κι αραχνιασμένοι
αλλότριοι κι ανεγνώριμοι και σκωληκογλειμένοι....
Που εγίνησαν τα κάλλη σας, που διέβ’ η ομορφιά σας
η γνώση σας η περισσή που εχάθη κι η σοφιά σας;»
✽
Του κόσμου το αβέβαιον και το πεπλανημένον,
και του καιρού το άστατον και διαβεβλημένον,
και των πραγμάτων η φορά, και κοσμικές φροντίδες,
και των ανθρώπων ο σκοπός και μάταιες ελπίδες,
του χρόνου το ακράτητον, που αενάως τρέχει
ωσάν ποτάμι πάντοτε και στάσιμον δεν έχει,
αυτά με παρεκίνησαν και αδύνατον να πάψω·
λοιπό ’ναι ανάγκη τίποτε ολίγον για να γράψω.
Πένθος θανάτου ζωής μάταιον, 1-8. Λίνος Πολίτης, Ποιητική Ανθολογία, Β΄. Μετά την Άλωση (15ος και 16ος αιώνας). «Δωδώνη», χ.χ. 47.
✽
Οι βασιλείς κι οι πένητες εις την ζωήν χωρίζουν,
και ωσάν φθαρούσιν εις την γην βλέπω δεν τους γνωρίζουν.
Πένθος θανάτου ζωής μάταιον, 125-126. Λίνος Πολίτης, Ποιητική Ανθολογία, Β΄. Μετά την Άλωση (15ος και 16ος αιώνας). «Δωδώνη», χ.χ. 49.
✽
Έτσι έναι κι η χαρά εις εμάς τόσο μικρή και ολίγη,
ότι διαβαίνει σύντομα και με την λύπην σμίγει,
και η λύπη, αυτή έναι που βαστά στο τέλος και απομένει,
αμή η χαρά ’ναι πρόσκαιρος και γλήγορα υπαγαίνει.
Και ωσάν από την θάλασσαν ποτέ νερόν δεν λείπει,
ούδ’ άνθρωπος ευρίσκεται στον κόσμον χώρις λύπη.
Πένθος θανάτου ζωής μάταιον, 247-252. Λίνος Πολίτης, Ποιητική Ανθολογία, Β΄. Μετά την Άλωση (15ος και 16ος αιώνας). «Δωδώνη», χ.χ. 51.
✽
Γιατί το μάκρος του καιρού τα πάντα παλαιώνει,
και ο χρόνος όλα φθείρει τα, δεν τα ξανανεώνει,
και αυτό έναι πρόσταγμα Θεού, πασένας το γνωρίζει,
τι η μέρα τούτη η σημερνή στον κόσμον δεν γυρίζει.
Πένθος θανάτου ζωής μάταιον, 561-564. Λίνος Πολίτης, Ποιητική Ανθολογία, Β΄. Μετά την Άλωση (15ος και 16ος αιώνας). «Δωδώνη», χ.χ. 52.
from ανεμουριον https://ift.tt/3cYLUc9
via IFTTT