Συγγραφέας, δημοσιογράφος και πολιτικός. Γεννήθηκε στα Γριζάτα της Κεφαλονιάς και σπούδασε νομικά και φιλοσοφία στην Ιόνιο Ακαδημία. Ύστερα συμπλήρωσε τις σπουδές του στην Πίζα της Ιταλίας, στη Μπολώνια, στη Νεάπολη και στη Ρώμη. Επιστρέφοντας το 1839 στην Κεφαλονιά έφερε μαζί του τις φιλελεύθερες ιδέες που επικρατούσαν τότε στην Ευρώπη κι αμέσως εντάχθηκε στην ομάδα των αγωνιστών για την ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα. Σε λίγο ίδρυσε μαζί με το Γεράσιμο Λιβαδά κι άλλους, το «Ριζοσπαστικό Κόμμα», κι έγινε ο ηγέτης του απελευθερωτικού αγώνα της Εφτανήσου, οραματιστής της Ενωτικής ιδέας και ανήκει στη χορεία των εθνικών ηρώων του 19ου αιώνα. Την πολιτική του δραστηριότητα και διαφώτιση την ασκούσε με την αρθρογραφία του, από την εφημερίδα του τον «Φιλελεύθερο», που άρχισε να εκδίδη εν τω μεταξύ. Αλλά τα μαχητικά άρθρα του κι οι φλογεροί πατριωτικοί του λόγοι τον ωδήγησαν στον τόπο εξορίας, στα Αντικήθυρα. Οι Άγγλοι δήμευσαν, στη συνέχεια, την περιουσία του και άσκησαν πιέσεις κι απειλές κατά της οικογένειας του. Ο ίδιος έγραφε απ' την εξορία στην οικογένειά του: «Η τιμή, η αξιοπρέπεια σας, η πατρίς, απαιτούν τοιαύτην θυσίαν και πρέπει να την υποστήτε». Αργότερα εξελέγη βουλευτής και διορίσθηκε σύμβουλος Επικρατείας. Πέθανε σε βαθιά γεράματα στο αγαπημένο νησί του. Παράλληλα με την πατριωτική του δράση ο Ηλίας Ζερβός Ιακωβάτος έχει και πλούσιο συγγραφικό έργο. Έχει εκδώσει τ’ ακόλουθα βιβλία: «Συλλογή αρχαιολογικών λειψάνων της νήσου Κεφαλληνίας» (1861), «Ο Αριστομένης και η αρχαία Μεσσηνία» (1857), «Κεφαλληνιακά» (1850), «Η Κρητοφίλη και τα τρία λεμονάνθη» (ποιήματα, 1870), «Η λύρα του Ερημίτη» (ποιήματα 1871), «Η ενάρετη» (ποιητικό δράμα, 1888), «Η κόρη του Ιεφθαέ» (ποίημα, 1869). Φιλοτέχνησε ακόμη και πλήθος μεταφράσεις από τα ιταλικά. Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Ιακωβάτος έγραφε τα ποιήματα του, από τότε, σε μια όμορφη δημοτική γλώσσα. Η ποίηση του Ηλίας Ζερβού Ιακωβάτου δεν προβάλλει αξιώσεις, είναι απλή, ειλικρινής και πηγαία. Κατά το πλείστον τα ποιήματά του είναι γνωμικά και διδακτικά. Προφανής είναι στην ποίηση του Ζερβού η επίδραση της πατριωτικής ποίησης του Ρήγα και περισσότερο του Διονυσίου Σολωμού. Ο ίδιος ο Ζερβός γράφει για την χωρίς αξιώσεις ποίηση του:
«... άδων όμως τοιουτοτρόπως πότε μεν θελκτικάς σκηνάς, πότε δε αλγεινάς περιπέτειας δεν αξιώ διά τούτο και την δάφνην της ποιήσεως, μ' αρκεί να επιδιώκω τον κλάδον της ελαίας του καλού και έμφρονος πατριώτου ...»
(Από το «Η λύρα του Ερημίτου», Κεφαλληνία 1871).
Και με τους στίχους του υπηρετεί τα ίδια ιδανικά, την ελευθερία, τον ανθρωπισμό, τη δικαιοσύνη, την πατρίδα, την αρετή:
«Όλα του κόσμου τα καλά
είναι σαπίλα και φθορά.
Η αρετή μονάχη
είν' άφθαρτ' όπου λάχη.»
(Από τη Λύρα του Ερημίτου)
Ιδού και ο πατριώτης, ο πραγματικός, κατά τον Ζερβό:
Ο πατριώτης
Θέλεις νάσαι πατριώτης; Μη πατείς ποτέ στραβά,
μη χαρίζεσαι στους ξένους, μη φρονής τυραννικά.
Αξίζει νά σημειωθή ότι, ενώ στην ποίηση του ο Ζερβός χρησιμοποιεί μια ωραία δημοτική γλώσσα, στον πεζό λόγο χρησιμοποιεί την καθαρεύουσα, την οποία χειρίζεται άψογα, κάνοντας τη φράση εύκαμπτη και το ύφος γλαφυρό. Λίγοι Νεοέλληνες πεζογράφοι κατώρθωσαν να δαμάσουν την καθαρεύουσα και να πετύχουν αυτό που πέτυχε ο Ζερβός. Στον ποιητικό του λόγο είναι δημοτικιστής, πιστός στη Σολωμική παράδοση, στον πεζό δεν κατώρθωσε να αποφυγή την καθαρεύουσα, αλλά κατώρθωσε να μετρίαση τα τόσα μειονεκτήματα της, να τα δαμάση, και να διαβάζονται ευχάριστα τα κείμενα του.
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΥ ΑΘΗΝΑ 1976
from ανεμουριον https://ift.tt/35vD4QM
via IFTTT